جان عشاق
| جان عشاق | |
|---|---|
 | |
| آلبوم بهترین‌ها از | |
| ژانر | سنتی |
| زبان | فارسی |
| از سلسله مقالات دربارهٔ |
 |
|---|
| فهرست‌های کارها |
| دیـگر |
|
|
جان عشاق نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و همکاری پرویز مشکاتیان، جواد معروفی و محمدرضا درویشی، که در سال ۱۳۶۴ اجرا و در سال ۱۳۷۳ در آواز بیات اصفهان منتشر شده‌است. ترانه‌های این مجموعه موسیقی از میان غزل‌های حافظ، و دوبیتی‌های باباطاهر برگزیده شده.
شرح
[ویرایش]هنرمندان
[ویرایش]- خواننده: محمدرضا شجریان
- آهنگساز و سنتور: پرویز مشکاتیان
- پیانو: جواد معروفی
- تنظیم: محمدرضا درویشی
- طرح: مژگان شجریان
- خوشنویسی: یدالله کابلی
قطعات
[ویرایش]- مقدمه
- ساز و آواز بیات اصفهان
- تصنیف جان عشاق
شرح قطعات
[ویرایش] | در این بخش دستگاه یا گوشه‌های موسیقی سنتی که در اجرای این آلبوم بکار رفته، نام برده شده‌‌اند. برای آگاهی بیشتر، دستگاه‌های موسیقی سنتی ایرانی را نگاه کنید. |
| (درآمد اصفهان) | |
| همای اوج سعادت به دام ما افتد | |
| اگر تو را گذری بر مقام ما افتد | |
| (جامه‌دران) | |
| حباب‌وار براندازم از نشاط کل‍‍اه | |
| اگر ز روی تو عکس‍‍ی به جام ما افتد | |
| (بوسلیک) | |
| شبی که ماه مراد از افق طل‍‍وع کن‍‍د | |
| بود که پرتو ن‍‍وری به بام ما افتد | |
| (بیات راجع) | |
| مل‍‍وک را چو ره خاک‍‍ب‍‍وس این در ن‍‍یست | |
| کی التف‍‍ات مج‍‍ال سلام ما افتد | |
| (عشاق) | |
| چو جان فدای لب‍‍ت شد خیال م‍‍ی‌ب‍‍ست‍‍م | |
| که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد | |
| (عشاق + قرچه + فرود به عشاق) | |
| خیال زل‍‍ف تو گف‍‍ت‍‍ا که جان وس‍‍یله مس‍‍از | |
| کزین شک‍‍ار فراوان به دام ما افتد | |
| (بوسلیک + فرود) | |
| ز خ‍‍اک ک‍‍وی تو ه‍‍ر دم که دم زن‍‍د حافظ | |
| نسیم گل‍‍شن جان در مش‍‍ام ما افتد | |
| (جامه‌دران + فرود) | |
| به ن‍‍اامی‍‍دی از این در مرو بزن فال‍‍ی | |
| بود که قرعه‌ی دول‍‍ت به نام ما افتد |
| (سوز و گداز) | |
| نگ‍‍ارین‍‍ا دل و ج‍‍انُ‍‍م تِه داری | |
| همه پی‍‍دا و پن‍‍هانُ‍‍م تِه داری | |
| نم‍‍ی‌دونُ‍‍م که این درد از که دی‍‍رُم | |
| همین دونُم که درم‍‍انُ‍‍م تِه داری |
تصنیف جان عشاق، غزل حافظ
| دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود | |
| تا کجا باز دل غم زده‌ای سوخته بود | |
| رسم عاشق‌کشی و شیوه‌ی شهرآشوبی | |
| جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود | |
| جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست | |
| و آتش چهره بدین کار برافروخته بود | |
| گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم | |
| که نهانش نظری با من دلسوخته بود | |
| کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین دل | |
| در پی‌اش مشعلی از چهره برافروخته بود |
منابع
[ویرایش]- تارنمای محمدرضا شجریان
- پایگاه مجازی لطیفهٔ نهانی، بر گرفته از کتاب هزار گلخانه آواز، نوشتهٔ حمید جواهریان.