شهرستان میانجلگه
شهرستان میانجلگه | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | خراسان رضوی |
مرکز شهرستان | عشقآباد |
بخشها | مرکزی، بلهرات |
سال تأسیس | ۱۴۰۱ خورشیدی |
اداره | |
فرماندار | عزت الله سلیمانی |
حوزهٔ انتخابیه | نیشابور، فیروزه، زبرخان و میانجلگه |
مردم | |
جمعیت | ۳۹٬۲۸۸ نفر (۱۳۹۵) |
تراکم جمعیت | ۱۳ نفر بر کیلومتر مربع |
مذهب | شیعه |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۲٬۹۱۱ کیلومتر مربع |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد |
بارش سالانه | ۲۲۰ میلیمتر |
روزهای یخبندان سالانه | ۸۸ روز |
دادههای دیگر | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۵۱ |
وبگاه | فرمانداری میانجلگه |
شهرستان میانجلگه یکی از شهرستانهای استان خراسان رضوی ایران است. مرکز این شهرستان، شهر عشقآباد است.
این شهرستان در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ از شهرستان نیشابور جدا شد و مستقل گردید.[۱]
موقعیت جغرافیایی
[ویرایش]شهرستان میانجلگه با وسعت ۲٬۹۱۱ کیلومتر مربع معادل ۲/۱ درصد وسعت استان و در مدار جغرافیایی ۳۶ درجه و ۹ دقیقه و ۱۳ثانیه تا ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه و ۳۹ ثانیه عرض شمالی از خط استوا و ۵۸ درجه و ۱۲ دقیقه و ۵۳ ثانیه تا ۵۹ درجه و ۱۶ ثانیه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و در مرکز استان قرار دارد.
شهرستان میانجلگه از شمال با شهرستان نیشابور و شهرستان فیروزه، از شرق با شهرستان تربت حیدریه و شهرستان زبرخان، از شمالغرب با شهرستان سبزوار، از غرب با شهرستان ششتمد و از جنوب با شهرستان کوهسرخ همسایه است.
پیشینه
[ویرایش]حمدالله مستوفی در نزهه القلوب نوشته: «میان جلگه ولایتی است از اقلیم چهارم و ولایتی بسیار دارد و معتبر است و در مجموع مواضع، باغات انگور و میوه فراوان باشد».
فرهنگ نامهها و کتب قدیمی نیز در مورد وجه تسمیه میانجلگه اشاراتی نمودهاند، از جمله لغت نامه دهخدا مینویسد: «میان جلگه ناحیه ای است دارای قریههای بزرگ که بین نیشابور و هرات واقع است و اصل آن به زبان پهلوی باد هرزه است».
ناحیه میانجلگه، در دوران پیش از تاریخ و همچنین در دورانهای گوناگون پادشاهی ایرانیان وجود داشته و زیر نظر شاهان ایرانی، چون هخامنشیان و اشکانیان و پس از آن ساسانیان اداره میشده است. پس از لشکرکشی مسلمانان، این ناحیه در ۳۱ هـ. ق به تصرف عربها درآمد و پس از آن طاهریان، صفاریان و سپس سامانیان بر خراسان از جمله میان جلگه چیره شدند. میان جلگه در سده ۶ هـ. ق دستخوش تاخت و تاز غزان قرار گرفت و در آغاز سده ۷ هـ. ق گرفتار حمله خانمانسوز مغول گردید، سپس تیمورلنگ مردم این دیار را به خاک و خون کشید. با همه این بلاها، دیری نپایید که بر ویرانههای خاک این سرزمین بار دیگر بناها برافراشته شد و آبادانی گذشته را اندک اندک بازیافت و در سده ۱۳ هـ. ق به اوج خود رسید.
تقسیمات کشوری
[ویرایش]شهرستان میانجلگه دارای ۲ بخش، ۴ دهستان و ۱ شهر به شرح زیر است:
بخش | مرکز بخش | جمعیت بخش ۱۳۹۵ | نام دهستان | مرکز دهستان | جمعیت دهستان ۱۳۹۵ | شهر | جمعیت شهر ۱۳۹۵ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
مرکزی | عشقآباد | ۲۷٬۲۱۴ نفر | عشقآباد | رئیسی | ۱۶٬۲۷۰ نفر | عشقآباد | ۱٬۹۹۳ نفر |
غزالی | فدیشه | ۸٬۹۵۱ نفر | |||||
بلهرات | گلبو سفلی | ۱۲٬۰۷۴ نفر | سالاری | سالاری | ۷٬۲۲۰ نفر | **************** | |
بلهرات | ریگی | ۴٬۸۵۴ نفر |
جمعیت
[ویرایش]بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان میانجلگه برابر با ۳۹٬۲۸۸ نفر بوده است.[۲]
اماکن تاریخی، آثار باستانی و جهانگردی
[ویرایش]آثار ثبتشده
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران (۲۰۲۳-۰۷-۰۲). «تغییر مرکز دهستان عشق آباد بخش میان جلگه شهرستان نیشابور استان خراسان رضوی به روستای رییسی و مرکز دهستان بلهرات بخش یاد شده به روستای ریگی مصوب ۱۴۰۱/۱۱/۱۲ با اصلاحات و الحاقات بعدی». Qavanin.ir.
- ↑ «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۷.