پرش به محتوا

اوونیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اوونیر
صفحه اول، ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸
نوعروزنامه
قطعروزنامه قطع بزرگ
صاحب(ان) امتیازکنفرانس اسقف‌های ایتالیا
ویراستارمارکو جیراردو
بنیان‌گذاری۱۹۶۸؛ ۵۶ سال پیش (۱۹۶۸-خطا: زمان نامعتبر}})
جهت‌گیری سیاسیکلیسای کاتولیک و سیاست
آموزش اجتماعی کاتولیک
مسیحی چپ
زبانزبان ایتالیایی
دفتر مرکزیمیلان، ایتالیا
شمارگان۴۵٬۱۶۰٬۹۹۶ در سال (۲۰۱۲)[۱]
وبگاه

اوونیر (به انگلیسی: "Future") یک روزنامه ایتالیایی است که وابسته به کلیسای کاتولیک بوده و مقر آن در میلان است.

تاریخچه و مشخصات

[ویرایش]

اوونیر در سال ۱۹۶۸ در میلان از طریق ادغام دو روزنامه کاتولیکی تأسیس شد: آینده ایتالیا از بولونیا و ایتالیا از میلان. دفتر مرکزی این روزنامه در میلان و ارگان جناح مترقی شورای اول واتیکان است. پاپ پل ششم به شدت از این روزنامه حمایت کرد و خواهان یک رسانه فرهنگی مشترک برای کاتولیک‌های ایتالیایی بود. اوونیر در پیشینه خود این ویژگی ارتقای فرهنگی را حفظ کرده است، علیرغم فشارهایی که برای تطبیق خود با نیازهای یک جامعه در حال رشد وجود دارد. به عنوان مثال، در اواسط دهه ۱۹۹۰، تحت سردبیری دینو بوفو، این روزنامه پوشش مطالب خود را در زمینه جامعه مدنی افزایش داد و بخش‌هایی از روزنامه که به بحث فرهنگی اختصاص داشت، گسترش داد.

در فوریه ۱۹۹۶، ابتکارات جدیدی آغاز شد،دو هفته‌نامه با نام «پوپوتوس» منتشر شد که منحصراً به جوانان اختصاص داشت، در سال ۱۹۹۸، یک نسخه اینترنتی آن شروع به کارکرد.

در۷ مارس ۲۰۰۲، اوونیر تغییر عمده‌ای را در قالب و محتوا تجربه کرد. از آن زمان، تعدادی موضوعات جدید (دربارهٔ شغل و اشتغال) گنجانده شد، از جمله "è vita" (دربارهٔ اخلاق زیستی)، و "Agorà domenica" (دربارهٔ فرهنگ).

این نوآوری‌ها منجر به افزایش مداوم تیراژ آن شده است وبا توجه به کاهش عمومی فروش سایر روزنامه‌های ایتالیایی نکته قابل توجهی است. میانگین تعداد نسخه‌های فروخته شده هر روز در فوریه ۲۰۰۵، ۱۰۳۰۰۰نسخه بود. از سال ۲۰۲۴، مارکو ژیراردو سردبیر روزنامه شد.[۲]

این روزنامه متعلق به کنفرانس اسقف‌های ایتالیا است.[۳]

تیراژ

[ویرایش]

در سال ۱۹۹۷ تیراژ اوونیر ۹۴۷۰۰ نسخه بود.[۴] تیراژ آن در سال ۲۰۰۴، ۹۷۹۳۴ نسخه شد.[۵] این روزنامه در سال ۲۰۰۸ تیراژ خود را ۱۹۵۸۱۲ نسخه کرد.[۶] در سال ۲۰۰۹ تیراژ روزنامه به ۱۰۶۳۰۶ نسخه و ۱۰۶۹۲۸ نسخه در سال ۲۰۱۰ رسید.[۷]

منابع

[ویرایش]
  1. "Daily newspapers: national circulation (2012)". Agcom. Archived from the original on 27 July 2020. Retrieved 12 June 2016.
  2. "Editoria. Marco Girardo nuovo direttore di Avvenire". Avvenire (به ایتالیایی). 5 May 2023.
  3. "Italy's Catholic church 'mortified' by Silvio Berlusconi's private life". The Telegraph. 13 August 2009. Retrieved 23 November 2014.
  4. Jose L. Alvarez; Carmelo Mazza; Jordi Mur (October 1999). "The management publishing industry in Europe" (PDF). University of Navarra. Archived from the original (Occasional Paper No:99/4) on 30 June 2010. Retrieved 27 April 2015.
  5. "European Publishing Monitor. Italy" (PDF). Turku School of Economics and KEA. Archived from the original (PDF) on 11 April 2015. Retrieved 5 April 2015.
  6. "Dati certificati 2008". ADS (به ایتالیایی). Archived from the original (XLS) on 22 July 2011. Retrieved 8 June 2011.
  7. "National newspapers total circulation". International Federation of Audit Bureaux of Circulations. Archived from the original on 6 December 2014. Retrieved 3 December 2014.

پیوند به بیرون

[ویرایش]