اورانیل
یون اورانیل یک اوکسیکاتیون از اورانیوم در حالت اکسایش 6+، با فرمول شیمیایی UO2+
2 است. این کاتیون ساختار خطی با پیوندهای کوتاه U-O دارد که نشانگر وجود پیوندهای چندگانه بین اورانیوم و اکسیژن است. یون اورانیل کمپلکسهای زیادی تشکیل می دهد ، به ویژه با لیگاند هایی که دارای دهنده اتم اکسیژن هستند. کمپلکسهای اورانیل در استخراج اورانیوم از سنگ معدن آن و در بازیافت سوخت هستهای از اهمیت بالایی برخوردار است.
کاربردها
[ویرایش]از نمک های اورانیل برای رنگ آمیزی نمونه ها در مطالعات الکترونی و میکروسکوپ الکترومغناطیسی دیانای استفاده می شود.[۱]
مسائل بهداشتی و زیست محیطی
[ویرایش]نمکهای اورانیل سمی هستند و می توانند باعث بیماری مزمن کلیوی و نکروز حاد توبولار شوند . اندام های هدف شامل کلیه ها، کبد، ریه ها و مغز هستند. تجمع یون اورانیل در بافت ها از جمله گونوسیتها[۲] اختلالات مادرزادی ایجاد می کند، و در گلبول های سفید باعث آسیب سیستم ایمنی می شود.[۳] همچنین ترکیبات اورانیل نوروتوکسین محسوب می شوند. آلودگی یون اورانیل در اورانیوم ضعیفشده یافت می شود.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Zobel R.; Beer M. (1961). "Electron Stains: I. Chemical Studies on the Interaction of DNA with Uranyl Salts". Journal of Cell Biology. 10 (3): 335–346. doi:10.1083/jcb.10.3.335. PMC 2225082. PMID 13788706.
- ↑ Arfsten DP, Still KR, Ritchie GD (2001). "A review of the effects of uranium and depleted uranium exposure on reproduction and fetal development". Toxicology and Industrial Health. 17 (5–10): 180–191. doi:10.1191/0748233701th111oa. PMID 12539863.
- ↑ Schröder H, Heimers A, Frentzel-Beyme R, Schott A, Hoffman W (2003). "Chromosome Aberration Analysis in Peripheral Lymphocytes of Gulf War and Balkans War Veterans" (PDF). Radiation Protection Dosimetry. 103 (3): 211–219. doi:10.1093/oxfordjournals.rpd.a006135. PMID 12678382. Archived from the original (PDF) on 2014-01-08. Retrieved 2014-01-08.
- ↑ Salbu B, Janssens K, Linda OC, Proost K, Gijsels L, Danesic PR (2004). "Oxidation states of uranium in depleted uranium particles from Kuwait". Journal of Environmental Radioactivity. 78 (2): 125–135. doi:10.1016/j.jenvrad.2004.04.001. PMID 15511555.