ارتش بیزانس

ارتش بیزانس
Imperial flag (basilikon phlamoulon) of the Palaiologan era (14th century)
رهبران	فهرست امپراتوران بیزانس (commander-in-chief)
تاریخ فعالیت	c. 395–1453
مقر	قسطنطنیه
مناطق فعالیت	بالکان، آناتولی، شام (سرزمین)، بین النهرین، ایتالیا، ارمنستان، شمال آفریقا، استان اسپانیا، قفقاز، شبه‌جزیره کریمه
بخشی از	امپراتوری بیزانس
متحدان	هون، لمباردها، مردم ارمنی، مردم گرجی، صرب‌ها، مردم کروات، Principality of Arbanon (آلبانیایی‌ها), دولت‌های صلیبی، بیگ‌نشین‌های آناتولیایی، خزرها، اکسوم، آوارهای اوراسیایی، مردم روس (واریاگ)، مجارها، Heruli
مخالفان	گوت‌ها، هون، شاهنشاهی ساسانی، وندال‌ها، پادشاهی استروگوت‌ها، آوارهای اوراسیایی، اسلاوها، خلافت، امپراتوری نخست بلغارستان، مردم روس (واریاگ)، نورمن‌ها، آلبانیایی‌ها under House of Anjou-Durazzo, مردم ارمنی، دولت‌های صلیبی، سلجوقیان روم، بیگ‌نشین‌های آناتولیایی، امپراتوری عثمانی and others
درگیری‌ها و جنگ‌ها	the wars of the Byzantine Empire

ارتش بیزانس اولین ارگان نظامی نیروهای مسلح بیزانس بود که در کنار نیروی دریایی بیزانس خدمت می‌کرد. این ارتش که ادامهٔ ارتش روم شرقی بود، از نظم و انضباط، قدرت استراتژیک و سازماندهی مشابهی برخوردار بود. این ارتش در بیشتر قرون وسطی یکی از تأثیرگذارترین ارتش‌های اوراسیای غربی بود. با گذشت زمان، جایگاه سواره نظام در ارتش بیزانس برجسته‌تر شد زیرا سیستم لژیون در اوایل قرن هفتم برچیده شد. در اصلاحات بعدی، برخی از تأثیرات ژرمن و آسیا - نیروهایی که زمانی رقیب و دشمن بیزانس محسوب می‌شدند تبدیل به منبعی برای یگان‌های مزدور شدند. هون‌ها، کومن‌ها، آلان‌ها و (پس از نبرد ملازگرد) ترک‌ها، به تقاضای بیزانس به شیوه سواره سبک به مزدوری می‌پرداختند. پس‌ازآنکه ارتش بیزانس استراتژی‌اش را برپایهٔ استفاده از نیروهای شبه نظامی متمرکز کرد، پیاده‌نظام‌های سنگین نیز از مزدوران فرانکی و بعداً وارنگی به خدمت گرفته می‌شدند.