ارتش آزادی‌بخش عرب
| ارتش آزادی‌بخش عرب جيش الإنقاذ العربي Jayš al-ʾInqāḏ al-ʿArabiyy | |
|---|---|
.svg) نشان ارتش آزادی‌بخش عرب | |
| رهبران | فوزی القوقجی |
| تاریخ فعالیت | ۱۹۴۷–۱۹۴۹ |
| مقر | دمشق، سوریه |
| مناطق فعالیت |  قیومیت بریتانیا بر فلسطین |
| ایدئولوژی | ملی‌گرایی عربی پان‌عربیسم صهیونیسم‌ستیزی |
| اندازه | ۶٬۰۰۰ |
| متحدان |  اتحادیه عرب
 ارتش جنگ مقدس |
| مخالفان | پیش از ۲۶ مه ۱۹۴۸:
پس از ۲۶ مه ۱۹۴۸: |
| درگیری‌ها و جنگ‌ها | |
ارتش آزادی‌بخش عرب (ALA؛ عربی: جیش الإنقاذ العربی) که به لشکر نجات عرب یا ارتش نجات عرب (ARA) نیز ترجمه شده است، ارتشی از داوطلبان کشورهای عربی به رهبری فوزی القوقجی بود. در جنگ ۱۹۴۸ فلسطین که به نام‌های جنگ استقلال اسرائیل و نکبت نیز شناخته می‌شود، در طرف اعراب شرکت کرد. این اتحادیه توسط اتحادیه عرب به عنوان مقابله با ارتش جنگ مقدس کمیته عالی عرب تأسیس شد، اما در واقع اتحادیه و دولت‌های عربی از پیوستن هزاران نفر به هر دو نیرو جلوگیری کردند.
در نشستی در دمشق در ۵ فوریه ۱۹۴۸ برای سازماندهی فرماندهی میدانی فلسطین، شمال فلسطین به نیروهای قاووقجی اختصاص یافت، اگرچه کرانه باختری از بالفعل تحت کنترل ماوراء اردن بود.
رقم هدف برای استخدام ۱۰٬۰۰۰ نفر بود، اما در اواسط مارس ۱۹۴۸، تعداد داوطلبانی که به ارتش پیوسته بودند به حدود ۶٬۰۰۰ نفر رسید و از این رقم زیادتر نشد. به گفته ژنرال صفوت، تعداد واقعی اعزام شده ممکن است به ۳٬۵۰۰ نفر هم برسد. صفوف آن عمدتاً سوری‌ها، لبنانی‌ها، فلسطینی‌ها و چند صد عراقی، اردنی، اخوان‌المسلمین مصری، چرکس‌ها و بوسنیایی‌ها بود. تعدادی فراری آلمانی، ترک و انگلیسی نیز وجود داشتند.[۵]
تعیین و کنترل نیروها
[ویرایش]کمیته نظامی اتحادیه عرب، با مقر آن در دمشق، مسئولیت تحرکات و خدمات رسانی به ارتش را بر عهده داشت. این کمیته متشکل از ژنرال اسماعیل صفوت (عراق، فرمانده کل قوا)، ژنرال طه الهاشمی (عراق)، سرهنگ شقیری (لبنان)، سرهنگ محمد الهندی (سوریه) و سرهنگ عبدالقادر الجندی (سرهنگ) بود. ماوراء اردن). همه کشورهایی که نمایندگی می‌کردند به برنامه‌های دیرینه ملک عبدالله برای تشکیل مجدد منطقه سوریه مربوط می‌شدند. این طرح سوریه بزرگ (مشرو سوریه الکبری) در طول دهه سی و چهل مورد حمایت امپراتوری بریتانیا بود.
| انحلال نیروهای ارتش آزادی‌بخش عرب، مارس ۱۹۴۸ | |
| سامره | ۳٬۰۰۰–۴٬۰۰۰ |
| جلیل | ۱٬۰۰۰، در گروه‌های ۵۰ تا ۱۰۰ نفری تحت فرماندهی مرکزی |
| هیفا | ۲۰۰–۳۰۰ |
| شهر اورشلیم | چند صد |
| منطقه اورشلیم | احتمالاً ۵۰۰ |
| شهر یافا | ۲۰۰ یا بیشتر |
| منطقه فرعی غزه | احتمللا ۱۰۰ مصری |
| منبع: لونبرگ (۱۹۹۳)، ص. ۲۰۰ | |
واحد اقلیت‌ها
[ویرایش]در اوایل تابستان ۱۹۴۸ برخی از مبارزان دروزی، عمدتاً از سوریه، به همراه دروزی از روستاهای دلیات الکرمیل و اصفیه در کوه کرمل، که از ارتش آزادی‌بخش عرب به نیروهای دفاعی اسرائیل جدا شده‌اند. اینها هسته اصلی تنها واحد عرب زبان ارتش اسرائیل، واحد اقلیت‌ها را تشکیل دادند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]یادداشت‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Oren 2003, p. 5.
- ↑ Morris (2008), p. 260.
- ↑ Gelber, pp. 55, 200, 239
- ↑ Morris, Benny (2008), 1948: The First Arab-Israeli War, Yale University Press, p.205, New Haven, شابک ۹۷۸−۰−۳۰۰−۱۲۶۹۶−۹.
- ↑ Caden, C.; Arielli, N. (2021). "British Army and Palestine Police Deserters and the Arab–Israeli War of 1948". War in History (به انگلیسی). 28 (1): 200–222. ISSN 0968-3445.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Arab Liberation Army در ویکی‌انبار
ملی‌گرایی عربی | ||
|---|---|---|
| مفاهیم پایه |  | |
| موسسان | ||
| رویدادهای مهم | ||
| سازمان‌های رسمی | ||
| احزاب | ||
| جنبش‌های مردمی | ||
| رهبران سیاسی | ||
| اندیشمندان معاصر | ||
| شخصیت‌های سرشناس | ||