آبجو در ایران
نخستین شواهد شیمیایی شناخته شده از آبجو در جهان به ۳۵۰۰ تا ۳۱۰۰ سال پیش از میلاد از گودین‌تپه در کوه‌های زاگرس ایران می‌رسد و شواهدی از نوشیدن آبجو در طی مدت طولانی در امپراتوری ایران وجود دارد.[۱] از زمان انقلاب ۱۳۵۷ ایران تولید، مالکیت یا توزیع هر نوع نوشیدنی الکلی غیرقانونی و مجازات شده در قانون اسلامی است. در حالی که آبجوهای غیر الکلی تنها در ایران قانونی و موجود هستند، آبجوهای الکلی به صورت غیرقانونی به داخل کشور وارد یا از طریق ساخت آبجو در خانه (آبجوسازی خانگی) تهیه و مصرف می‌شود.
آمار
[ویرایش]در سال ۲۰۰۸، فروش آبجو غیر الکلی در ایران با عملکرد بالا به نرخ رشد دو رقمی در ارزش و حجم را ادامه داد.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ Food in the ancient world. ۲۰۰۶. ص. ۱۳۲. شابک ۹۷۸-۰-۶۳۱-۲۳۵۵۱-۴. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «مشروبات الکلی در ایران». یورو مانیتور. ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۷.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Beer in Iran». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۷.
 | این یک مقالهٔ خرد آبجو است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |