پرش به محتوا

جکی چان

ویرایش پیوندها
صفحه نیمه‌حفاظت‌شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از Jackie Chan)

عنوان‌ها و لقب‌های مالایی Datuk[۱]

جکی چان

SBS MBE PMW
چان در ۲۰۱۲
عضو کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چینی
دوره مسئولیت
مارس ۲۰۱۳ – مارس ۲۰۲۳
اطلاعات شخصی
زاده
چان کونگ-سانگ[۲][۳]

۷ آوریل ۱۹۵۴ ‏(۷۰ سال)
هنگ کنگ بریتانیا
همسر(ان)جوان لین (ا. ۱۹۸۲)
فرزندان۲، از جمله جسی چان
پیشه
  • رزمی‌کار
  • بازیگر
  • کارگردان
  • نویسنده
  • تهیه‌کننده
  • طراح رقص اکشن
  • خواننده
  • کارگردان بدل‌کاری
  • بدل‌کار
وبگاه
پیشه موسیقی
ژانرکانتوپاپ، ماندوپاپ، پاپ انگلیسی هنگ کنگ، جی-پاپ
سال‌های فعالیت۱۹۶۲–اکنون
نام بریتانیایی
نویسه‌های چینی سنتی陳港生
معنای تحت‌اللفظیChan the [Hong] Kong-born
Stage name
نویسه‌های چینی سنتی成龍
نویسه‌های چینی ساده‌شده成龙
معنای تحت‌اللفظیBecoming the Dragon
نام واقعی
نویسه‌های چینی سنتی房仕龍
نویسه‌های چینی ساده‌شده房仕龙

فانگ سی‌لونگ[الف] (انگلیسی: Fang Shilong) (زادهٔ با نام چان کونگ-سانگ؛[ب] ۷ آوریل ۱۹۵۴) که با نام جکی چان[پ] (به انگلیسی: Jackie Chan) شناخته می‌شود، بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده، رزمی‌کار و بدل‌کار هنگ کنگی است. او برای سبک مبارزهٔ آکروباتیک اسلپ‌استیک، زمان‌بندی خنده‌دار در اجرا و بدل‌کاری‌های نوآورانه‌اش که معمولاً خودش آن را اجرا می‌کند شهرت دارد. قبل از ورود به صنعت فیلم، او یکی از هفت ثروت کوچک از آکادمی درام چین از مدرسه اپرای پکن بود، جایی که او در رشته آکروباتیک، هنرهای رزمی و بازیگری تحصیل کرد. چان از دههٔ ۱۹۶۰ مشغول به بازیگری بوده و در بیش از ۱۵۰ فیلم ایفای نقش کرده است. او یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های فیلم‌های اکشن در تاریخ است.[۴]

پس از حضور او در بسیاری از فیلم‌های هنگ کنگ به عنوان بدل‌کار، اولین موفقیت بزرگ چان، فیلم کمدی اکشن کونگ‌فوی مار در سایه عقاب محصول سال ۱۹۷۸ بود. او سپس با فیلم‌های کمدی اکشن کونگ‌فوی مشابهی مانند استاد مست محصول سال ۱۹۷۸ و استاد جوان محصول سال ۱۹۸۰ به موفقیت چشمگیری دست یافت. تیم بدل‌کاری جکی چان حین ساخت فیلم پروژه آ در سال ۱۹۸۳ تشکیل شد که سبک خاص بدل‌کاری‌های پیچیده و خطرناک چان همراه با هنرهای رزمی و شوخ‌طبعی را تثبیت کرد، سبکی او در فضایی مدرن‌تر با رستوران سیار محصول سال ۱۹۸۴ و داستان پلیس محصول سال ۱۹۸۵ و جنجال در شهر (۱۹۹۵) توسعه داد. بازی او در مجموعه‌فیلم‌های ساعت شلوغی و شانگهای منجر به موفقیت او در هالیوود شد. چان به عنوان اولین نقش دراماتیک خود، در فیلم آمریکایی بچه کاراته‌کار ظاهر شد.[۵]

چان یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین شخصیت‌های سینمایی در جهان است که طرفداران گسترده‌ای در نیمکره شرقی و غربی دارد. او ستاره‌های شهرت پیاده‌روی ستارگان، هنگ کنگ و پیاده‌روی مشاهیر هالیوود را کسب کرده است.[۶][۷] او همچنین یک جایزه اسکار افتخاری برای «دستاوردهای خارق‌العاده» خود در فیلم دریافت کرده است. در آهنگ‌های پاپ، کارتون‌ها، فیلم‌ها و بازی‌های ویدیویی مختلف به چان اشاره شده است. او یک خواننده آموزش‌دیده اپرا و همچنین یک ستاره کانتوپاپ و ماندوپاپ است و تعدادی آلبوم موسیقی منتشر کرده و بسیاری از آهنگ‌های ابتدایی فیلم‌هایی را که در آنها بازی کرده، خوانده است. او همچنین یک نیکوکار شناخته‌شده در سطح جهانی است و از سوی مجلهٔ فوربز به عنوان یکی از ۱۰ چهره برتر خیریه شناخته شده است.[۸][۹] در سال ۲۰۰۴، اندرو ویلیس، محقق سینما اظهار داشت که چان شاید «به رسمیت شناخته‌ترین ستاره سینما در جهان» باشد.[۱۰] در سال ۲۰۱۵، فوربز دارایی خالص او را ۳۵۰ میلیون دلار تخمین زد و تا سال ۲۰۱۶، او دومین بازیگر پردرآمد جهان بود.[۱۱][۱۲]

دیدگاه چان در مورد سیاست هنگ کنگ در دهه ۱۹۹۰ به تدریج از یک موضع طرفدار دموکراتیک به یک موضع طرفدار پکن از دهه ۲۰۱۰ تبدیل شده است. از سال ۲۰۱۳،[۱۳] چان یک سیاستمدار طرفدار حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) بوده است و دو دوره به عنوان نماینده در کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چینی خدمت کرده است،[۱۴][۴][۱۵] و در سال ۲۰۲۱، تمایل خود را برای پیوستن به حزب کمونیست چین بیان می‌کند.[۵][۶]

اوایل زندگی

چان در ۷ آوریل ۱۹۵۴ در هنگ کنگ بریتانیا با نام چان کونگ-سانگ به‌دنیا آمد. پدرش چارلز چان و مادرش لی‌لی چان پناهنده سیاسی جنگ داخلی چین بودند. در سفارت فرانسه در هنگ کنگ کار می‌کردند. حدود سال ۱۹۳۷، پدر چان، با نام اصلی فانگ دائولونگ، برای مدت کوتاهی به عنوان یک مأمور مخفی برای ژنرال دای لی کار، جاسوس اصلی دولت ملی جمهوری چین، کار می‌کرد.[۱۶] پدر چان در دهه ۱۹۴۰، از ترس دستگیر شدن توسط دولت کمونیستی، به هنگ کنگ بریتانیا گریخت و نام خانوادگی خود را از فانگ به چان تغییر داد. چان هویت پدرش را کشف کرد و در اواخر دهه ۱۹۹۰ نام چینی خود را به فانگ سی‌لونگ (房仕龍) تغییر داد، نامی که طبق کتاب شجره‌نامه خویشاوندانش نامگذاری شد.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰]

چان سال‌های شکل‌گیری خود را محوطه اقامتگاه کنسول فرانسه در ویکتوریا پیک، هنگ کنگ بریتانیا گذراند، زیرا پدرش به عنوان آشپز در آنجا کار می‌کرد.[۲۱] چان در مدرسه ابتدایی ناه-وها در جزیره هنگ کنگ تحصیل کرد که در سال اول شکست خورد و پس از آن والدینش او را از مدرسه بیرون کشیدند. در سال ۱۹۶۰، پدرش به کانبرا، استرالیا مهاجرت کرد تا به عنوان سرآشپز در سفارت آمریکا کار کند، و چان به آکادمی درام چین، یک مدرسهٔ اپرای پکن که توسط استاد یو جیم-یوئن اداره می‌شد، فرستاده شد.[۲۱][۲۲] چان برای دهه بعدی به شدت تمرین کرد و در هنرهای رزمی و آکروباتیک برتری یافت.[۷] او در نهایت بخشی از هفت ثروت کوچک، یک گروه نمایشی متشکل از بهترین دانش‌آموزان مدرسه شد و نام هنری یوئن لو (元樓) را برای ادای احترام به استادش به دست آورد. چان با سایر اعضای گروه، سامو هونگ و یوئن بیائو دوست صمیمی شد و هر سه بعداً به سه برادر یا سه اژدها معروف شدند.[۸] پس از ورود به صنعت فیلم، چان به همراه سامو هونگ این فرصت را به دست آورد تا در هاپکیدو زیر نظر استاد بزرگ جین پال کیم تمرین کند. در نهایت چان به کمربند مشکی دست یافت.[۲۳] چان به عنوان یک رزمی‌کار در چندین اشکال کونگ‌فو نیز مهارت دارد.[۱۲] او همچنین برای مهارتش در سایر هنرهای رزمی مانند کاراته، جودو، تکواندو و جیت کان دو که آموزش دیده است، شناخته شده است.[۱۴]

چان در سال ۱۹۷۱، به والدینش در کانبرا ، استرالیا پیوست، جایی که برای مدت کوتاهی به کالج دیکسون رفت و به عنوان کارگر ساختمانی کار کرد.[۱۴] یک از همکاران به نام جک، چان را زیر بال خود گرفت، بنابراین چان لقب «جک کوچک» را به دست آورد، که بعداً به «جکی» خلاصه شد، که از آن زمان تاکنون با او باقی‌مانده است.[۲۴]

حرفه سینما

۱۹۶۲–۱۹۷۵: حضور اولیه کوتاه

او فعالیت سینمایی خود را با حضور در نقش‌های کوچک در پنج سالگی به عنوان یک بازیگر کودک آغاز کرد. در سن هشت سالگی، او به همراه برخی از همتایانش «شانس‌های کوچک» در فیلم هفت مبارز کوچک دلیر (۱۹۶۲) با بازی لی لی-هوا در نقش مادرش ظاهر شد. سال بعد، او در فیلم‌های اضافی ین چون در سال ۱۹۶۴، لیان شان پو و چو یینگ تای ظاهر شد و نقش کوچکی در فیلم بیا و با من پیکی بزن کینگ هو محصول سال ۱۹۶۶ داشت.[۲۵] در سال ۱۹۷۱، پس از حضور در یک فیلم دیگر کونگ‌فو، نشانی از ذن، چان با شرکت بزرگ فیلم‌سازی زمین چو مو قرارداد بست.[۲۶]

جکی چان در فیلم خشم اژدها (۱۹۷۲) با بازی بروس لی حضور داشت؛ هم به عنوان یک سیاهی‌لشکر و هم به عنوان بدل‌کار برای شخصیت شرور ژاپنی، هیروشی سوزوکی (با بازی چیکارا هاشیموتو)، به‌ویژه در صحنه‌ مبارزه‌ پایانی که لی به او لگد می‌زند و او به هوا پرتاب می‌شود.[۲۷][۲۸] چان بار دیگر در فیلم دیگر بروس لی، اژدها وارد می‌شود (۱۹۷۳)، در نقش یک نوچه‌ فرعی ظاهر شد که توسط شخصیت لی کشته می‌شود. سامو هونگ به چان کمک کرد تا نقش‌های کوچکی در هر دو فیلم بروس لی به دست آورد.[۲۹] چان همچنین به عنوان طراح صحنه‌های رزمی در فیلم اژدهایان جوان (۱۹۷۴) به کارگردانی جان وو فعالیت کرد.[۳۰]

۱۹۷۶–۱۹۸۰: آغاز نقش‌های اصلی

در سال ۱۹۷۶، جکی چان یک تلگرام از ویلی چان، تهیه‌کننده‌ فیلم در صنعت سینمای هنگ کنگ، دریافت کرد. ویلی چان تحت تأثیر کارهای بدل‌کاری جکی قرار گرفته بود و به او پیشنهاد یک نقش بازیگری در فیلمی به کارگردانی لو وی را داد. لو پس از دیدن بازی چان در فیلم دست مرگ (۱۹۷۶) به کارگردانی جان وو، تصمیم گرفت او را در فیلم خشم اژدهای جوان مشابه بروس لی به تصویر بکشد.[۳۱] نام هنری جکی چان به 成龍 (به معنی «اژدها شدن»،[۳۲] Sing4 Lung4 در جیوت‌پینگ یا به‌ندرت Cheng Long در پین‌یین)[۳۳] تغییر یافت تا شباهت او به بروس لی برجسته شود. نام هنری بروس لی در زبان چینی به معنای «لی، اژدهای کوچک» بود. (در واقع به سال تولد او که تحت نماد زودیاک اژدها بود اشاره داشت، نه به مفهوم اژدهای چینی.) این فیلم ناموفق بود، زیرا چان به سبک رزمی لی عادت نداشت. با وجود شکست فیلم، لو وی به ساخت فیلم‌هایی با همین سبک ادامه داد، اما این تلاش‌ها تأثیر چندانی در گیشه نداشتند.[۳۴]

نقطه‌ عطف بزرگ چان در سال ۱۹۷۸ با فیلم مار در سایه عقاب رقم خورد. این فیلم زمانی ساخته شد که او طبق یک قرارداد دو فیلمه به شرکت فیلم‌سازی سیزنال فیلم قرض داده شده بود.[۳۵] کارگردان یوئن وو-پینگ به چان آزادی کامل در اجرای بدل‌کاری‌هایش داد. این فیلم سبک جدیدی از کونگ‌فوی کمدی را پایه‌گذاری کرد و برای مخاطبان هنگ کنگ تازگی داشت.[۳۶] در همان سال، چان در فیلم استاد مست بازی کرد، که در نهایت او را به موفقیت گسترده‌ای در جریان اصلی سینما رساند.[۳۷]

پس از بازگشت به استودیوی لو وی، لو تلاش کرد موفقیت سبک کمدی استاد مست را تکرار کند. او فیلم‌هایی مانند کونگ‌فوکار زبل و هفت ضربه مرگبار را تهیه کرد و در آنها از جکی به‌عنوان کارگردان بدل‌کاری استفاده کرد.[۳۸] همچنین، به چان فرصت داد تا با کفتار بی‌باک نخستین تجربه کارگردانی‌اش را رقم بزند. پس از ترک شرکت توسط ویلی چان، او به جکی توصیه کرد که خودش تصمیم بگیرد آیا با لو وی بماند یا نه. در جریان فیلم‌برداری کفتار بی‌باک قسمت ۲، چان قراردادش را شکست و به گلدن هاروست پیوست. این اقدام باعث شد که لو با تهدید از طریق تثلیث چینی تلاش کند جلوی چان را بگیرد و ویلی را مقصر جدایی او بداند. این اختلاف با کمک جیمی وانگ یو، بازیگر و کارگردان سرشناس، حل شد و چان توانست در گلدن هاروست بماند.[۳۹]

۱۹۸۰–۱۹۸۷: موفقیت تجاری در ژانر کمدی اکشن

ویلی چان به مدیر شخصی و دوست صمیمی جکی چان تبدیل شد و این رابطه بیش از ۳۰ سال ادامه یافت. او نقش کلیدی در آغاز حرفه‌ بین‌المللی چان داشت و مسیر ورود او به صنعت سینمای آمریکا را در دهه‌ ۱۹۸۰ هموار کرد. اولین فیلم هالیوودی چان، نبرد بزرگ در سال ۱۹۸۰ بود.[۴۰][۴۱] چان سپس در فیلم مسیر کاننبال (۱۹۸۱) نقش کوچکی ایفا کرد؛ فیلمی که در سراسر جهان بیش از ۱۰۰ میلیون دلار فروش داشت.[۴۲] اگرچه مخاطبان آمریکای شمالی بیشتر به بازیگران شناخته‌شده‌ای مانند برت رینولدز توجه نشان دادند و چان را تا حد زیادی نادیده گرفتند، اما او تحت تأثیر سکانس‌های پشت‌صحنه‌ای قرار گرفت که در تیتراژ پایانی فیلم نمایش داده می‌شد. این ایده، او را ترغیب کرد تا در فیلم‌های آینده‌اش از همین تکنیک استفاده کند.

پس از شکست تجاری محافظ (۱۹۸۵)، چان موقتاً تلاش‌هایش را برای ورود به بازار آمریکا کنار گذاشت و تمرکزش را دوباره به سینمای هنگ کنگ معطوف کرد.[۴۳]

در بازگشت به هنگ کنگ، فیلم‌های چان در سراسر آسیای شرقی مخاطبان بیشتری پیدا کردند. او در بازار پررونق ژاپن با فیلم‌هایی مانند استاد مست، استاد جوان (۱۹۸۰) و ارباب اژدها (۱۹۸۲) به موفقیت رسید.[۴۴] استاد جوان رکوردهای گیشه‌ای پیشین را که توسط بروس لی ثبت شده بود شکست و جایگاه چان را به عنوان بزرگ‌ترین ستاره‌ سینمای هنگ کنگ تثبیت کرد. در ارباب اژدها، چان شروع به آزمایش با صحنه‌های بدل‌کاری پیچیده کرد.[۴۵] یکی از برجسته‌ترین لحظات فیلم، سکانس مبارزه‌ پایانی بود که در آن چان بدل‌کاری‌های دشواری اجرا کرد، از جمله پشتک زدن از یک ایوان بلند و سقوط به سطح پایین‌تر.[۴۶]

چان چندین فیلم اکشن کمدی با دوستانش از مدرسه‌ اپرا، سامو هونگ و یوئن بیائو، تهیه کرد. این سه نفر برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در پروژه آ هم‌بازی شدند. این فیلم سبک جدیدی از هنرهای رزمی مبتنی بر بدل‌کاری‌های خطرناک را معرفی کرد و جایزه‌ بهترین طراحی اکشن را در سومین دوره‌ جوایز فیلم هنگ کنگ کسب کرد.[۴۷] در دو سال بعد، این سه نفر که به «سه برادر» معروف شدند، در رستوران سیار و سه‌گانه‌ اصلی ستاره‌های خوش‌شانس ظاهر شدند.[۴۸][۴۹] در سال ۱۹۸۵، چان اولین فیلم از مجموعه‌ داستان پلیس را ساخت، یک فیلم اکشن جنایی که در آن مجموعه‌ای از بدل‌کاری‌های خطرناک را اجرا کرد. این فیلم جایزه‌ بهترین فیلم را در جوایز فیلم هنگ کنگ سال ۱۹۸۶ کسب کرد.[۵۰] در سال ۱۹۸۶، چان در فیلم شمشیر خدایان نقش «شاهین آسیایی» را بازی کرد، شخصیتی شبیه به ایندیانا جونز. این فیلم تا آن زمان موفق‌ترین فیلم چان در گیشه‌ داخلی بود و بیش از ۳۵ میلیون دلار هنگ کنگ فروش داشت.[۵۱]

۱۹۸۸–۱۹۹۸: دنباله‌های فیلم تحسین‌شده و موفقیت در هالیوود

در سال ۱۹۸۸، چان برای آخرین بار تاکنون در کنار سامو هونگ و یوئن بیائو در فیلم همیشه اژدها بازی کرد. هونگ این فیلم را همراه با کری یوئن کارگردانی کرد و نقش شرور فیلم را یوئن وا ایفا کرد که او نیز از فارغ‌التحصیلان آکادمی درام چین بود.

در اواخر دهه‌ ۱۹۸۰ و اوایل دهه‌ ۱۹۹۰، چان در چندین دنباله‌ موفق بازی کرد که با پروژه آ بخش دوم و داستان پلیس ۲ آغاز شد که جایزه‌ بهترین طراحی اکشن را در جوایز فیلم هنگ کنگ ۱۹۸۹ کسب کرد. پس از آن، چان در فیلم‌های شمشیر خدایان ۲: عملیات کاندور و داستان پلیس ۳: ابر پلیس بازی کرد، که توانست جایزه‌ بهترین بازیگر را در جشنواره‌ فیلم اسب طلایی ۱۹۹۳ کسب کند. در سال ۱۹۹۴، چان بار دیگر در نقش وانگ فی-هونگ در استاد مست ۲ ظاهر شد، که بعدها در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تمام دوران مجله‌ تایم قرار گرفت.[۵۲] دنباله‌ دیگری با عنوان داستان پلیس ۴: اولین ضربه موفقیت‌های بیشتری در گیشه‌ داخلی و جوایز کسب کرد، اما در بازارهای خارجی چندان موفق نبود.[۵۳]

تا اواسط دهه‌ ۱۹۹۰، او محبوب‌ترین ستاره‌ فیلم‌های اکشن در آسیا و اروپا بود.[۵۴] تا ژانویه ۱۹۹۵، فیلم‌های او بیش از ۵۰۰ میلیون دلار هنگ کنگ (۷۰ میلیون دلار آمریکا) در هنگ کنگ[۵۵] و ۳۹ میلیارد ین (۴۱۵ میلیون دلار آمریکا) در ژاپن فروش داشتند.[۵۶] همچنین، فیلم‌های او بیش از ۳۳ میلیون بلیت سینمایی در فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا فروخته بودند.[۵۷] با وجود موفقیت جهانی، او در آمریکای شمالی چندان موفق نبود. او تنها در دو فیلم به‌عنوان بازیگر اصلی حضور داشت، نبرد بزرگ و محافظ که در مجموع ۹٫۵۱ میلیون دلار آمریکا (حدود ۳۲ میلیون دلار با احتساب تورم) فروش داشتند.[۵۸] بااین‌حال، تا اواسط دهه‌ ۱۹۹۰، فیلم‌های هنگ کنگی چان در بازار رسانه خانگی آمریکای شمالی بسیار محبوب شده بودند.[۵۹]

چان در دهه‌ ۱۹۹۰ دوباره به دنبال موفقیت در هالیوود بود، اما پیشنهادهای اولیه برای بازی در نقش‌های منفی را رد کرد تا در آینده در چنین نقش‌هایی ثابت نشود. به‌عنوان مثال، سیلوستر استالونه به او پیشنهاد داد تا نقش سایمون فینیکس، یک خلافکار را در فیلم علمی-تخیلی مرد خرابکار بازی کند، اما چان این پیشنهاد را رد کرد و وسلی اسنایپس این نقش را بر عهده گرفت.[۶۰]

چان سرانجام در سال ۱۹۹۵ توانست جایگاه خود را در بازار آمریکای شمالی تثبیت کند، زمانی که جنجال در شهر به‌صورت جهانی اکران شد. این فیلم باعث شد چان در ایالات متحده هواداران سرسختی پیدا کند، چیزی که برای ستاره‌های سینمای هنگ کنگ نادر بود.[۶۱] موفقیت جنجال در شهر زمینه‌ساز انتشار داستان پلیس ۳: ابرپلیس در ایالات متحده در سال ۱۹۹۶ با عنوان ابرپلیس شد، که در مجموع ۱۶٫۲۷۰٫۶۰۰ دلار آمریکا فروش داشت. اولین موفقیت بزرگ چان در سال ۱۹۹۸ رقم خورد، زمانی که او در فیلم پلیس رفیق اکشن کمدی ساعت شلوغی در کنار کریس تاکر بازی کرد.[۶۲] این فیلم در ایالات متحده به‌تنهایی ۱۳۰ میلیون دلار فروش داشت و او را به یک ستاره‌ هالیوودی تبدیل کرد.[۶۳] پس از این موفقیت، او در همکاری با جف یانگ زندگینامه‌ خود را با عنوان من جکی چان هستم نوشت.

۱۹۹۹–۲۰۰۷: شهرت در هالیوود و نمایشنامه

چان در یواس‌اس کیتی هاک در ۲۰۰۲ در جریان بازدید ناو هواپیمابر از هنگ کنگ[۶۴]

در سال ۱۹۹۸، چان آخرین فیلم خود را برای گلدن هاروست با عنوان من کی هستم؟ منتشر کرد. پس از ترک گلدن هاروست در ۱۹۹۹، او در مبارز همه‌فن‌حریف، یک کمدی عاشقانه در کنار شو چی بازی و تهیه‌کنندگی کرد. این فیلم بیشتر بر روابط شخصی تمرکز داشت و تنها چند صحنه‌ رزمی در آن گنجانده شده بود.[۶۵] اگرچه چان در ۱۹۹۹ گلدن هاروست را ترک کرد، اما این شرکت همچنان دو فیلم او، مبارز همه‌فن‌حریف (۱۹۹۹) و جاسوس تصادفی (۲۰۰۱) را تولید و توزیع کرد. در سال ۲۰۰۰، چان به ساخت یک بازی پلی‌استیشن با عنوان بدل‌کار جکی چان کمک کرد که در آن صداپیشگی و ضبط حرکات را بر عهده داشت.[۶۶] موفقیت هالیوودی چان در سال ۲۰۰۰ ادامه یافت، زمانی که با اوون ویلسون در فیلم کمدی اکشن وسترن ظهر شانگهای همکاری کرد. دنباله‌ این فیلم، شوالیه‌های شانگهای در ۲۰۰۳ منتشر شد و اولین صحنه‌ مبارزه‌ چان با دانی ین را به نمایش گذاشت.[۶۷] او در سال ۲۰۰۱ بار دیگر با کریس تاکر در ساعت شلوغی ۲ همکاری کرد، که حتی موفق‌تر از نسخه‌ اول بود و در سراسر جهان ۳۴۷ میلیون دلار فروش داشت.[۶۸] او سپس در فیلم‌های تاکسیدو (۲۰۰۲) و مدالیون (۲۰۰۳) با استفاده از افکت‌های ویژه و طناب‌های تعلیق در صحنه‌های مبارزه آزمایش کرد، اما این فیلم‌ها از نظر تجاری و منتقدان چندان موفق نبودند.[۶۹] در سال ۲۰۰۴، چان با استیو کوگان در دور دنیا در ۸۰ روز همکاری کرد، که به‌طور آزادانه از رمان ژول ورن با همین نام اقتباس شده بود. در همان سال، اندرو ویلیس، پژوهشگر سینما، اظهار داشت که چان «شاید شناخته‌شده‌ترین ستاره‌ جهان» باشد.[۷۰]

با وجود موفقیت مجموعه فیلم‌های ساعت شلوغی و ظهر شانگهای، چان از هالیوود ناامید شد، زیرا نقش‌های محدودی به او پیشنهاد می‌شد و کنترلی بر فرآیند فیلم‌سازی نداشت.[۷۱] در پاسخ به خروج گلدن هاروست از صنعت فیلم در ۲۰۰۳، او شرکت جی‌سی‌ای موویز لیمیتد (جکی چان امپرور موویز لیمیتد) را با همکاری گروه چندرسانه‌ای امپرور (ای‌ام‌جی) تأسیس کرد.[۷۲] از آن زمان، فیلم‌های او علاوه بر صحنه‌های اکشن، شامل سکانس‌های دراماتیک بیشتری شدند و همچنان در گیشه موفق بودند. نمونه‌هایی از این فیلم‌ها شامل داستان جدید پلیس (۲۰۰۴)، افسانه (۲۰۰۵) و فیلم پرفروش له‌له‌های اجباری (۲۰۰۶) هستند.[۷۳][۷۴][۷۵]

چان سپس در ساعت شلوغی ۳ که توسط برت رتنر کارگردانی شد، بازی کرد. این فیلم در اوت ۲۰۰۷ منتشر شد و ۲۵۵ میلیون دلار آمریکا فروش داشت.[۷۶] بااین‌حال، این فیلم در هنگ کنگ عملکرد ناامیدکننده‌ای داشت و در آخر هفته‌ افتتاحیه‌ خود تنها ۳٫۵ میلیون دلار هنگ کنگ فروش کرد.[۷۷]

۲۰۰۸–اکنون: تجربه‌های جدید و تغییر در سبک بازیگری

چان در مجموعه زودیاک چینی، ۲ مه ۲۰۱۲

فیلم‌برداری پادشاهی ممنوعه، اولین همکاری مشترک چان با جت لی، در ۲۴ اوت ۲۰۰۷ به پایان رسید و این فیلم در آوریل ۲۰۰۸ منتشر شد. این فیلم به‌شدت از جلوه‌های ویژه و سیم‌های معلق برای صحنه‌های اکشن استفاده کرد.[۷۸][۷۹] در ژوئن ۲۰۰۸، چان در پاندای کونگ‌فوکار به جای شخصیت استاد میمون صداپیشگی کرد و در کنار جک بلک، داستین هافمن و آنجلینا جولی ظاهر شد.[۸۰] علاوه بر این، چان به‌عنوان مشاور در فیلم ووشو، به کارگردانی آنتونی سزتو که در ۱ مه ۲۰۰۸ منتشر شد، همکاری کرد. این فیلم با بازی سامو هونگ و وانگ ونجی به رابطه‌ پدر و پسری می‌پردازد.[۸۱]

در نوامبر ۲۰۰۷، چان فیلم‌برداری حادثه‌ شینجوکو را آغاز کرد، که فیلمی درام و بدون صحنه‌های رزمی بود. این فیلم به کارگردانی درک یی، داستان یک مهاجر چینی در ژاپن را روایت می‌کند و در ۲ آوریل ۲۰۰۹ منتشر شد.[۸۲] چان در وبلاگش اعلام کرد که پس از حادثه‌ شینجوکو قصد دارد کارگردانی فیلمی جدید را بر عهده بگیرد، کاری که چندین سال انجام نداده بود.[۸۳] این فیلم قرار بود سومین قسمت از مجموعه شمشیر خدایان باشد و عنوان موقتی آن شمشیر خدایان ۳: زودیاک چینی بود. این فیلم در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ منتشر شد.[۸۴] به دلیل این‌که اتحادیه بازیگران سینما اعتصاب نکرد، چان در اکتبر ۲۰۰۸ فیلم‌برداری فیلم هالیوودی بعدی خود، همسایه جاسوس، را در نیومکزیکو آغاز کرد.[۸۵] در این فیلم، چان نقش یک مأمور مخفی را بازی می‌کند که هویتش فاش می‌شود، زمانی که مجبور می‌شود از فرزندان دوست‌دخترش مراقبت کند. در بزرگ سرباز کوچک، چان در کنار وانگ لیهوم بازی کرد. داستان فیلم در دوره ایالت‌های جنگ‌طلب در چین رخ می‌دهد و چان نقش تنها بازمانده‌ ارتش خود را بازی می‌کند که باید یک سرباز دشمن را به پایتخت استانش ببرد.

در سال ۲۰۱۰، او در کنار جیدن اسمیت در بچه کاراته‌کار، بازسازی نسخه‌ اصلی ۱۹۸۴، بازی کرد.[۸۶] این فیلم اولین نقش‌آفرینی کاملاً درام او در سینمای آمریکا بود. او نقش آقای هان، یک استاد کونگ‌فو و سرایدار را ایفا می‌کند که به شخصیت جیدن اسمیت آموزش می‌دهد تا بتواند از خود در برابر زورگویان مدرسه دفاع کند. چان برای این نقش جایزه فیوریت باتکیکر را در جوایز برگزیده کودکان نیکلودین ۲۰۱۱ دریافت کرد.[۸۷] در فیلم بعدی‌اش، شائولین، او برخلاف نقش‌های همیشگی‌اش، نقشی فرعی را بازی کرد و در نقش یک آشپز معبد ظاهر شد.

۱۹۱۱، که صدمین فیلم چان محسوب می‌شود، در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۱ منتشر شد. چان در این فیلم به‌عنوان کارگردان مشترک، تهیه‌کننده اجرایی و بازیگر اصلی حضور داشت.[۸۸] با این‌که او در طول حرفه‌اش بیش از ۱۰ فیلم را کارگردانی کرده بود، اما ۱۹۱۱ اولین کارگردانی او پس از من کی هستم؟ در ۱۹۹۸ بود. این فیلم در ۱۴ اکتبر در آمریکای شمالی به نمایش درآمد.[۸۹]

در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲، چان اعلام کرد که قصد دارد از فیلم‌های اکشن کناره‌گیری کند، زیرا احساس می‌کند برای این ژانر بیش‌ازحد پیر شده است. بااین‌حال، بعداً توضیح داد که به‌طور کامل از فیلم‌های اکشن بازنشسته نخواهد شد، اما صحنه‌های خطرناک کمتری انجام خواهد داد و بیشتر مراقب سلامتی خود خواهد بود.[۹۰]

در سال ۲۰۱۳، چان در داستان پلیس ۲۰۱۳، یک بازسازی از فرنچایز داستان پلیس به کارگردانی دینگ شنگ، بازی کرد. این فیلم در اواخر ۲۰۱۳ در چین منتشر شد. فیلم بعدی او، شمشیر اژدها، در اوایل ۲۰۱۵ اکران شد و در کنار جان کیوسک و آدرین برودی، بازیگران هالیوودی، نقش‌آفرینی کرد. در سال ۲۰۱۵، چان به دلیل کمک به افزایش گردشگری مالزی، به‌ویژه در کوالا لامپور، که قبلاً در آن فیلم‌هایی را فیلم‌برداری کرده بود، از سوی دولت مالزی عنوان «داتوک» را دریافت کرد.[۹۱][۹۲] در اوایل ۲۰۱۷، فیلم جدید چان با نام کونگ‌فو یوگا، یک پروژه‌ چینی-هندی که در آن بازیگرانی هندی، ازجمله دیشا پاتانی، سنو سود و آمیرا داستور نیز حضور داشتند، منتشر شد. این فیلم بار دیگر چان را با استنلی تانگ، کارگردانی که در دهه ۱۹۹۰ چندین فیلم او را ساخته بود، متحد کرد. پس از اکران، این فیلم موفقیت بزرگی در گیشه به دست آورد و یک ماه پس از انتشار، پنجمین فیلم پرفروش تاریخ سینمای چین شد.

در سال ۲۰۱۶، چان در کنار جانی ناکسویل در فیلم مجرم‌یاب که خودش تهیه کرده بود، بازی کرد. همان سال، او در کمدی-اکشن ببرهای راه‌آهن نیز نقش‌آفرینی کرد. در ۲۰۱۷، چان در تریلر اکشن بیگانه، یک تولید مشترک انگلیسی-چینی، در کنار پیرس برازنان بازی کرد. او همچنین در فیلم علمی-تخیلی فولاد خونین در ۲۰۱۷ به ایفای نقش پرداخت.

در سال ۲۰۱۸، چان به‌عنوان تهیه‌کننده اجرایی در مستند متغیرهای بازی که درباره رژیم غذایی مبتنی بر گیاهان بود، همکاری کرد. در این پروژه، جیمز کامرون، آرنولد شوارتزنگر و پاملا اندرسون نیز به‌عنوان تهیه‌کننده حضور داشتند.[۹۳][۹۴]

در ۲۰۲۳، او با جان سینا هم‌بازی شد و در فیلم تولید مشترک چین و آمریکا با نام ضربه پنهان بازی کرد. همچنین، او صداپیشگی اسپلینتر را در فیلم پویانمایی لاک‌پشت‌های نینجای جهش‌یافته نوجوان: آشوب جهش‌یافته بر عهده داشت.

تا سال ۲۰۱۰، مجموع فروش فیلم‌های چان در گیشه هنگ کنگ به ۱٫۱۴ میلیارد دلار هنگ‌ کنگ (۱۴۷ میلیون دلار آمریکا) رسید.[۹۵] بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۰، فیلم‌های او بیش از ۷۲ میلیون دلار در کره جنوبی فروش داشتند[۹۶] و تا سال ۲۰۱۲ در ژاپن بیش از ۴۸٫۴ میلیارد ین (۶۰۷ میلیون دلار آمریکا) درآمد داشتند.[۹۷] در اروپا، فیلم‌های او بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۱۰ حدود ۸۴ میلیون بلیت فروختند.[۹۸] تا سال ۲۰۲۱، مجموع فروش فیلم‌های چان در چین بیش از ۱۴ میلیارد رنمینبی[۹۹] (۲٫۱۷ میلیارد دلار آمریکا) و در ایالات متحده و کانادا ۱٫۸۴ میلیارد دلار[۱۰۰] (با تعدیل تورم، بیش از ۲٫۴۴ میلیارد دلار آمریکا) بوده است.[۱۰۱] تا سال ۲۰۱۸، ۴۸ فیلم از او در مجموع بیش از ۵ میلیارد دلار در گیشه جهانی فروش داشته‌اند.[۱۰۲]

کارهای دیگر

موسیقی

آواز خواندن چان و کین هایلو در شانگهای، چین در اوت ۲۰۰۶

چان در دوران کودکی خود در مدرسه اپرای پکن درس آواز داشت. او در دهه ۱۹۸۰ به‌طور حرفه‌ای تولید قطعات موسیقی را آغاز کرد و در هنگ کنگ و آسیا به یک خواننده موفق تبدیل شد. او از سال ۱۹۸۴ تاکنون ۲۰ آلبوم منتشر کرده است و آوازهایی به زبان‌های کانتونی، ماندارین، ژاپنی، تایوانی و انگلیسی اجرا کرده است. او اغلب آهنگ‌های تیتراژ فیلم‌هایش را می‌خواند که در تیتراژ پایانی پخش می‌شوند. اولین ضبط موزیکال چان «مرد مبارز کونگ‌فو» بود که این آهنگ در تیتراژ پایانی استاد جوان (۱۹۸۰) پخش شد.[۲۵] حداقل ۱۰ مورد از این قطعات ضبط شده در آلبوم‌های موسیقی متن برای فیلم‌ها منتشر شده است.[۱۰۳][۱۰۴] آهنگ کانتونی او «داستان یک قهرمان» (英雄故事) (آهنگ تیتراژ داستان پلیس) توسط پلیس سلطنتی هنگ کنگ انتخاب شد و در آگهی استخدام آنها در سال ۱۹۹۴ گنجانده شد.[۱۰۵]

چان در نسخه چینی فیلم پویانمایی مولان (۱۹۹۸) والت دیزنی، صدای شخصیت شانگ را به عهده داشت. او همچنین آهنگ «از تو مردی خواهم ساخت» را برای موسیقی متن فیلم اجرا کرد. در نسخه آمریکایی، صدای گوینده شخصیت شانگ توسط بی‌دی ونگ و صدای خواننده توسط دنی آزمند انجام شد. چان همچنین با آنی دیفرانکو در آهنگ «غیرقابل بخشش» همکاری کرد.[۱۰۶]

در سال ۲۰۰۷، چان آهنگ «ما آماده هستیم» را ضبط و منتشر کرد که به‌عنوان آهنگ رسمی شمارش معکوس یک ساله تا المپیک تابستانی ۲۰۰۸ بود. او این آهنگ را در مراسم شمارش معکوس یک‌ساله تا پارالمپیک تابستانی ۲۰۰۸ اجرا کرد.[۱۰۷] چان همچنین یکی از دو آلبوم رسمی المپیک را منتشر کرد، آلبوم رسمی برای بازی‌های المپیک پکن – نسخه جکی چان که در آن حضور چند مهمان ویژه را شامل می‌شد.[۱۰۸] چان آهنگ «سخت است خداحافظی» را همراه با اندی لائو، لیو خوان و واکین چائو در مراسم اختتامیه المپیک تابستانی ۲۰۰۸ اجرا کرد.

دانشگاه

چان در سال ۱۹۹۶ مدرک دکترای افتخاری علوم اجتماعی را از دانشگاه باپتیست هنگ کنگ دریافت کرد.[۱۰۹] در ۲۰۰۹، مدرک دکترای افتخاری دیگری از دانشگاه کامبوج دریافت کرد[۱۱۰][۱۱۱] و همچنین در سال ۲۰۰۸ به‌عنوان استاد افتخاری از دانشگاه هنر و طراحی ساوانا در هنگ کنگ شناخته شد.[۱۱۲]

چان هم‌اکنون عضو هیئت علمی مدرسه مدیریت هتل و گردشگری در دانشگاه پلی‌تکنیک هنگ کنگ است،[۱۱۳] جایی که در زمینه مدیریت گردشگری تدریس می‌کند. از سال ۲۰۱۵، او همچنین به‌عنوان دبیر دانشکده فیلم و تلویزیون آکادمی جکی چان تحت مؤسسه طراحی و علوم ووهان فعالیت می‌کند.[۱۱۴]

زندگی شخصی

در سال ۱۹۸۱، چان با جوان لین، بازیگر تایوانی، آشنا شد. آنها در دسامبر ۱۹۸۲ در لس آنجلس ازدواج کردند و یک روز بعد از ازدواجشان، پسرشان جسی چان متولد شد.[۱۱۵] لین پس از ازدواج از دنیای بازیگری کناره‌گیری کرد، اما در فیلم زودیاک چینی (۲۰۱۲) به‌صورت کوتاه در نقش همسر چان ظاهر شد.

چان رابطه‌ای خارج از ازدواج با الین نگ یی-لی داشت که در ۱۸ ژانویه ۱۹۹۹ دخترشان اتا نگ چوک لام را به دنیا آورد. کمی پیش از تولد اتا، نگ به‌صورت عمومی فاش کرد که چان پدر فرزندش است، که این موضوع باعث رسوایی بزرگی شد. چان در یک کنفرانس مطبوعاتی ابراز پشیمانی کرد اما گفت که او «تنها اشتباهی را مرتکب شده که بسیاری از مردان در دنیا انجام می‌دهند.»[۱۱۶][۱۱۷][۱۱۸] در سال ۲۰۰۲، نگ از هنگ کنگ به شانگهای نقل مکان کرد. او و دخترش به دلیل مشکلات مالی، درگیری‌های خانوادگی و مسائل سلامت روان مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفتند. با این حال، طبق گفته وکیل او، چان از ارائه هرگونه کمکی به آنها خودداری کرد.[۱۱۹][۱۲۰][۱۲۱][۱۲۲] چان از زمان تولد اتا تاکنون هرگز با او ملاقات نکرده است.[۱۲۳] در سال ۲۰۱۷، وقتی از چان درباره لزبین بودن دخترش سؤال شد، او پاسخ داد: «تا زمانی که خوشحال باشد، مهم نیست.»[۱۲۴]

چان به زبان‌های کانتونی، ماندارین، انگلیسی و زبان اشاره آمریکایی صحبت می‌کند و مقداری آلمانی، کره‌ای، ژاپنی، اسپانیایی و تایلندی نیز بلد است.[۱۲۵] او طرفدار فوتبال است و از تیم ملی فوتبال هنگ کنگ، تیم ملی فوتبال انگلستان و منچستر سیتی حمایت می‌کند.[۱۲۶]

چان همچنین از طرفداران باد اسپنسر و ترنس هیل، دو بازیگر ایتالیایی، است و از آنها برای فیلم‌های خود الهام گرفته است.[۱۲۷]

فیلم‌شناسی

مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی جکی چان

به گزارش وبگاه نقد و بررسی راتن تومیتوز، تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های چان عبارتند از:

جوایز و نامزدی‌ها

جایزه سال بخش اثر نتیجه منابع
جوایز اسکار ۲۰۱۶ جایزه افتخاری آکادمی برنده [۱۲۸]

یادداشت‌ها

  1. ↑ چینی: 房仕龍�
  2. ↑ چینی: 陳港生�
  3. ↑ چینی: 成龍؛ پین‌یین: Chéng Lóng؛ جیوت‌پینگ: sing4 lung4؛ ییل کانتونی: Sìhng Lùhng�; ت.ت. 'Becoming the dragon'

منابع

  1. ↑ "It's Datuk Jackie Chan from now on after award from Malaysian king". The Straits Times. 2 February 2015.
  2. ↑ "Biography". Jackie Chan's Website. Retrieved 22 January 2021.
  3. ↑ Yang, Jeff (17 January 2013). "Why Did Jackie Chan Body Slam America?". The Wall Street Journal. Archived from the original on 2013-01-21.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Why Jackie Chan is the best action star of all time". 12 October 2020.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Warmoth, Brian. "'Karate Kid' Remake Keeping Title, Taking Jaden Smith to China". MTV Movie Blog. Archived from the original on 8 May 2009. Retrieved 29 February 2012.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Jackie Chan Goes To The Oscars – ETHOZ". ETHOZ. 22 December 2016. Archived from the original on 12 January 2018. Retrieved 4 August 2022.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Jackie Chan Biography – life, family, children, parents, name, story, school, mother, young". notablebiographies.com.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "Jackie Chan & the business of philanthropy | Lifestyle Business | Philippine Star". The Philippine Star. Archived from the original on 13 January 2018. Retrieved 4 August 2022.
  9. ↑ Gluckman, Ron (22 June 2011). "Jackie Chan: Philanthropy's Hardest Working Man". Forbes. Retrieved 9 March 2014.
  10. ↑ Willis, Andrew (2004). Film Stars: Hollywood and Beyond. Manchester University Press. p. 4. ISBN 978-0-7190-5645-1.
  11. ↑ Mandle, Chris. "Jackie Chan in second place in Forbes' Highest Paid Actors list after magazine includes actors working outside US movie industry", ایندیپندنت, published 4 August 2015. Retrieved 1 January 2016.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Jackie Chan is Named the Second Highest-Paid Actor in the World! – WORLD OF BUZZ". worldofbuzz.com.
  13. ↑ Corliss, Richard (17 March 2003). "A Family Lost and Found". Time (به انگلیسی). ISSN 0040-781X. Retrieved 10 July 2021.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ Chengyan (2013). "Jackie Chan visited his lost family in Anhui". Sina Corp. Archived from the original on 10 July 2021. Retrieved 10 July 2021.
  15. ↑ Chen, Heather (2021). "Jackie Chan: Movie Star, Martial Artist – and Communist Party Member?". Vice. Retrieved 5 August 2021.
  16. ↑ 張婉婷 (director) (2003). Traces of a Dragon: Jackie Chan and His Lost Family (documentary). Archived from the original on 2022-03-10.
  17. ↑ "成龙芜湖认亲首次见到同父兄弟 引当地轰动(图)". China News Service. 2013-09-03. Retrieved 2024-08-31.
  18. ↑ Corliss, Richard (17 March 2003). "A Family Lost and Found". Time. ISSN 0040-781X. Retrieved 10 July 2021.
  19. ↑ Chengyan (2013). "Jackie Chan visited his lost family in Anhui". Sina Corp. Archived from the original on 10 July 2021. Retrieved 10 July 2021.
  20. ↑ "Jackie Chan – Actor and Stuntman". BBC. 24 July 2001. Retrieved 28 February 2012.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ "Biography of Jackie Chan". Biography. Tiscali. Archived from the original on 4 February 2010. Retrieved 28 February 2012.
  22. ↑ "Jackie Chan Battles Illegal Wildlife Trade". Celebrity Values. Archived from the original on 13 March 2012. Retrieved 28 February 2012.
  23. ↑ "Jackie Chan's Hapkido Master". Web-vue.com. Archived from the original on 13 March 2013. Retrieved 2 January 2013.
  24. ↑ "Jackie Chan – Actor and Stuntman". BBC. 24 July 2001. Retrieved 28 February 2012.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ "Come Drink With Me (1966)". Database entry. Hong Kong Cinemagic. Archived from the original on 14 July 2016. Retrieved 29 February 2012.
  26. ↑ Who Am I?, Star file: Jackie Chan (DVD). Universe Laser, Hong Kong. 1998.
  27. ↑ Thomas, Bruce (23 February 2012). Bruce Lee: Fighting Spirit. Pan Macmillan. p. 279. ISBN 978-0-283-07081-5. Retrieved 19 March 2022.
  28. ↑ Havis, Richard James (3 October 2021). "Being a stunt double for Bruce Lee made Jackie Chan want to be a star". South China Morning Post. Retrieved 19 March 2022.
  29. ↑ Boutwell, Malcolm (7 July 2015). "Those Amazing Bruce Lee Film Stunts". ringtalk.com. Archived from the original on 30 November 2015. Retrieved 29 September 2016.
  30. ↑ Havis, Richard James (3 October 2021). "Being a stunt double for Bruce Lee made Jackie Chan want to be a star". South China Morning Post. Retrieved 19 March 2022.
  31. ↑ Who Am I?, Star file: Jackie Chan (DVD). Universe Laser, Hong Kong. 1998.
  32. ↑ 張婉婷 (director) (2003). Traces of a Dragon: Jackie Chan and His Lost Family (documentary). Archived from the original on 2022-03-10.
  33. ↑ lily. "Jackie Chan: Chinese Kung Fu Superstar". ChinaA2Z.com. Archived from the original on 8 April 2009. Retrieved 29 February 2012.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  34. ↑ "Jackie Chan, a martial arts success story". Biography. Fighting Master. Archived from the original on 3 March 2012. Retrieved 29 February 2012.
  35. ↑ "Jackie Chan Biography (an Asian perspective)". Biography. Ng Kwong Loong (JackieChanMovie.com). Archived from the original on 2 April 2004. Retrieved 29 February 2012.
  36. ↑ Pollard, Mark. "Snake in the Eagle's Shadow". Movie review. Kung Fu Cinema. Archived from the original on 3 September 2012. Retrieved 29 February 2012.
  37. ↑ Pollard, Mark. "Drunken Master". Movie review. Kung Fu Cinema. Archived from the original on 9 December 2012. Retrieved 29 February 2012.
  38. ↑ "Jackie Chan – Actor and Stuntman". BBC. 24 July 2001. Retrieved 28 February 2012.
  39. ↑ "Jackie Chan Biography (an Asian perspective)". Biography. Ng Kwong Loong (JackieChanMovie.com). Archived from the original on 2 April 2004. Retrieved 29 February 2012.
  40. ↑ "The Big Brawl". Variety. 31 December 1979. Retrieved 31 May 2012.
  41. ↑ Clouse, Robert; Jing, Wong (2010). Jackie Chan Double Feature (DVD). Los Angeles, California: Shout! Factory LLC. Event occurs at The Big Brawl. SF 14160.
  42. ↑ Rovin, Jeff (1997). The Essential Jackie Chan Source Book. Simon and Schuster. p. 148. ISBN 978-1-4391-3711-6.
  43. ↑ "Jackie Chan, a martial arts success story". Biography. Fighting Master. Archived from the original on 3 March 2012. Retrieved 29 February 2012.
  44. ↑ 【ジャッキーチェン興行成績】 第12回：日本での興行収入. KungFu Tube (به ژاپنی). 2012. Retrieved 21 November 2018.
  45. ↑ "Dragon Lord". Love HK Film. Retrieved 29 February 2012.
  46. ↑ Everitt, David (16 August 1996). "Kicking and Screening: Wheels on Meals, Armour of God, Police Story, and more are graded with an eye for action". Entertainment Weekly. Archived from the original on 13 January 2012. Retrieved 29 February 2012.
  47. ↑ "Project A Review". Film review. Hong Kong Cinema. Retrieved 29 February 2012.
  48. ↑ "Sammo Hung Profile". Kung Fu Cinema. Archived from the original on 29 May 2007. Retrieved 29 February 2012.
  49. ↑ "Yuen Biao Profile". Kung Fu Cinema. Archived from the original on 15 April 2007. Retrieved 29 February 2012.
  50. ↑ Mills, Phil. "Police Story (1985)". Film review. Dragon's Den. Archived from the original on 3 April 2007. Retrieved 29 February 2012.
  51. ↑ "Armour of God". jackiechanmovie.com. 2006. Archived from the original on 3 September 2004. Retrieved 29 February 2012.
  52. ↑ "Drunken Master II – All-Time 100 Movies". Time. 12 February 2005. Archived from the original on 11 July 2005. Retrieved 29 February 2012.
  53. ↑ Kozo. "Police Story 4 review". Film review. LoveHKFilm. Retrieved 29 February 2012.
  54. ↑ Meyers, Chris (29 February 1996). "Jackie Chan Rumbles in the U.S.A." The Daily Utah Chronicle. p. 14. Retrieved 18 April 2022 – via Newspapers.com.
  55. ↑ Elley, Derek (23 January 1995). "More Than 'The Next Bruce Lee'". Variety.
  56. ↑ 【ジャッキーチェン興行成績】 第12回：日本での興行収入. KungFu Tube (به ژاپنی). 2012. Retrieved 21 November 2018.
  57. ↑ Soyer, Renaud (4 February 2014). "Jackie Chan Box Office". Box Office Story (به فرانسوی). Retrieved 1 July 2020.
  58. ↑ "Jackie Chan Movie Box Office Results". Box Office Mojo. Retrieved 28 November 2018.
  59. ↑ "Asian". Fort Worth Star-Telegram. 21 February 1996. p. 2 (Section E). Retrieved 19 April 2022 – via Newspapers.com.
  60. ↑ Dickerson, Jeff (4 April 2002). "Black Delights in Demolition Man". The Michigan Daily. Archived from the original on 24 December 2007. Retrieved 29 February 2012.
  61. ↑ Morris, Gary (April 1996). "Rumble in the Bronx review". Bright Lights Film Journal. Archived from the original on 22 July 2012. Retrieved 29 February 2012.
  62. ↑ Raffi (15 September 1998). "Rush Hour Review". Film Review. BeijingWushuTeam.com. Retrieved 29 February 2012.
  63. ↑ "Jackie Chan Biography (an Asian perspective)". Biography. Ng Kwong Loong (JackieChanMovie.com). Archived from the original on 2 April 2004. Retrieved 29 February 2012.
  64. ↑ "Happenings". Asia-Pacific Defense FORUM. Camp H. M. Smith, Hawaii: Commander of the United States Pacific Command. Summer 2003. p. 46.
  65. ↑ Jackie Chan (1999). Gorgeous, commentary track (DVD). Uca Catalogue.
  66. ↑ Gerstmann, Jeff (14 January 2007). "Jackie Chan Stuntmaster Review". Gamespot. Archived from the original on 7 July 2012. Retrieved 29 February 2012.
  67. ↑ Caro, Mark (6 February 2003). "Movie Review, 'Shanghai Knights'". Los Angeles Times. Archived from the original on 25 April 2014. Retrieved 23 March 2014.
  68. ↑ "Rush Hour 2". Box Office Mojo.
  69. ↑ DiGiovanna, James. "Tarnished Medallion". Tucson Weekly.
  70. ↑ Willis, Andrew (2004). Film Stars: Hollywood and Beyond. Manchester University Press. p. 4. ISBN 978-0-7190-5645-1.
  71. ↑ Chan, Jackie. "Jackie Chan Biography". Official website of Jackie Chan. Retrieved 25 July 2016.
  72. ↑ "Jackie Chan Biography (an Asian perspective)". Biography. Ng Kwong Loong (JackieChanMovie.com). Archived from the original on 2 April 2004. Retrieved 29 February 2012.
  73. ↑ "New Police Story Review". LoveHKFilm. Retrieved 29 February 2012.
  74. ↑ "The Myth Review". Karazen. Archived from the original on 28 October 2005. Retrieved 29 February 2012.
  75. ↑ "Rob-B-Hood Review". HkFlix. Archived from the original on 11 October 2007. Retrieved 29 February 2012.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  76. ↑ "Rush Hour 3 Box Office Data". Box Office Mojo. 2006. Archived from the original on 29 October 2004. Retrieved 29 February 2012.
  77. ↑ "Jackie Chan's 'Rush Hour 3' struggles at Hong Kong box office". International Herald Tribune. Associated Press. 21 August 2007. Archived from the original on 23 October 2007. Retrieved 29 February 2012.
  78. ↑ "The Forbidden Kingdom". IMDb. Retrieved 29 February 2012.
  79. ↑ Lclem (16 May 2007). "Jackie Chan and Jet Li Will Fight In 'Forbidden Kingdom'". CountingDown. Archived from the original on 11 October 2007. Retrieved 29 February 2012.
  80. ↑ LaPorte, Nicole; Gardner, Chris (8 November 2005). "'Panda' battle-ready". Variety. Retrieved 29 February 2012.
  81. ↑ Frater, Patrick (2 November 2007). "'Wushu' gets its wings". Variety. Retrieved 29 February 2012.
  82. ↑ "Shinjuku Incident Starts Shooting in November". News Article. jc-news.net. 9 July 2007. Archived from the original on 2 March 2012. Retrieved 29 February 2012.
  83. ↑ Chan, Jackie (29 April 2007). "Singapore Trip". Blog. Official Jackie Chan Website. Archived from the original on 22 July 2012. Retrieved 29 February 2012.
  84. ↑ "Jackie Chan's Operation Condor 3". News Article. Latino Review Inc. 1 August 2007. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 29 February 2012.
  85. ↑ Lee, Min (7 August 2008). "Jackie Chan to star in Hollywood spy comedy". USA Today. Retrieved 29 February 2012.
  86. ↑ Warmoth, Brian. "'Karate Kid' Remake Keeping Title, Taking Jaden Smith to China". MTV Movie Blog. Archived from the original on 8 May 2009. Retrieved 29 February 2012.
  87. ↑ Li, Grace (5 April 2011). "Jackie Chan wins Kids' Choice Award". Asia Pacific Arts. Archived from the original on 26 August 2013. Retrieved 29 February 2012.
  88. ↑ Jin, Lei (18 February 2011). "Jackie Chan's 100th film gets release". Asia Pacific Arts. Archived from the original on 2 March 2014. Retrieved 29 February 2012.
  89. ↑ Liuyi (Luisa) Chen (13 October 2011). "Jackie Chan's 100th film, 1911, premieres in North America this Friday". Asia Pacific Arts. Archived from the original on 26 August 2017. Retrieved 29 February 2012.
  90. ↑ Goldsmith, Belinda (17 May 2013). "Jackie Chan wants to be serious but will never quit action films". Reuters. Retrieved 11 March 2014.
  91. ↑ "It's Datuk Jackie Chan from now on after award from Malaysian king". The Straits Times. 2 February 2015.
  92. ↑ Jamaluddin, Khairy (2 February 2015). "Hong Kong superstar Jackie Chan awarded title of Datuk by Malaysia". The Straits Times. Retrieved 2 February 2015.
  93. ↑ Dundas, Chad (2020-01-03). "'TUF' champ James Wilks finds second life — and controversy — as plant-based-diet advocate". New York Times. Retrieved 2025-01-18.
  94. ↑ Lodge, Guy (March 8, 2018). "Film Review: 'The Game Changers'". Variety. Retrieved September 29, 2019.
  95. ↑ 【ジャッキーチェン興行成績】 第8回：香港での興行収入. KungFu Tube (به ژاپنی). 2010. Retrieved 29 November 2018.
  96. ↑ 【ジャッキーチェン興行成績】 第10回：韓国での興行収入. KungFu Tube (به ژاپنی). 5 September 2010. Retrieved 7 December 2018.
  97. ↑ 【ジャッキーチェン興行成績】 第12回：日本での興行収入. KungFu Tube (به ژاپنی). 2012. Retrieved 21 November 2018.
  98. ↑ Soyer, Renaud (4 February 2014). "Jackie Chan Box Office". Box Office Story (به فرانسوی). Retrieved 1 July 2020.
  99. ↑ "Jackie Chan". Maoyan (به چینی). Tianjin Maoyan Culture Media. Archived from the original on 29 November 2018. Retrieved 28 November 2018.
  100. ↑ "Jackie Chan – Box Office". The Numbers. Retrieved 8 December 2018.
  101. ↑ "Jackie Chan Movie Box Office Results". Box Office Mojo. Retrieved 28 November 2018.
  102. ↑ "Jackie Chan – Box Office". The Numbers. Retrieved 8 December 2018.
  103. ↑ Jackie Chan (2004). New Police Story (DVD). Hong Kong: JCE Movies Limited.
  104. ↑ Jackie Chan (2006). Rob-B-Hood (DVD). Hong Kong: JCE Movies Limited.
  105. ↑ ۱۰۵٫۰ ۱۰۵٫۱ "Jackie Chan" (به انگلیسی). راتن تومیتوز. Retrieved 4 August 2022.
  106. ↑ "Looking Back at 7 of Pop's Quirkiest Hook-Ups". Yahoo!. 26 November 2013. Retrieved 3 January 2020.
  107. ↑ "We Are Ready". Jackie Chan Kids. Retrieved 29 February 2012.
  108. ↑ Olympic Album Release Ceremony – The Official Website of Jackie Chan بایگانی‌شده در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine. Jackiechan.com. Retrieved 26 July 2011
  109. ↑ "Professor Jackie Chan, Personal Introduction" (PDF). School of Hotel and Tourism Management, the Hong Kong Polytechnic University. Retrieved 26 May 2015.
  110. ↑ "Jackie visits the University of Cambodia". jackiechan.com. Archived from the original on 10 March 2012. Retrieved 1 March 2012.
  111. ↑ "Press Release". Phnom: University of Cambodia. 10 November 2009. Retrieved 1 March 2012.
  112. ↑ "Jackie Chan Named Honorary Professor by U.S. college". China Daily. Retrieved 26 May 2015.
  113. ↑ "Academic Staff". School of Hotel and Tourism Management, the Hong Kong Polytechnic University. Retrieved 26 May 2015.
  114. ↑ "Kung fu superstar Chan launches film and television academy". China Daily. Retrieved 26 May 2015.
  115. ↑ Chan, Jackie. "Jackie Chan Biography". Official website of Jackie Chan. Retrieved 25 July 2016.
  116. ↑ 吳綺莉復出 林鳳嬌不爽？ بایگانی‌شده در ۹ فوریه ۲۰۱۳ توسط Archive.today. Worldjournal.com (17 July 2011).
  117. ↑ People بایگانی‌شده در ۲۲ مارس ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
  118. ↑ Asian Film Foundation – 05/13/05 – Are these Asian stars married or not? بایگانی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine. Asianfilm.org.
  119. ↑ "Jackie Chan's Daughter Is Homeless & Living Under a Bridge Due To Her 'Homophobic' Parents". 2 May 2018.
  120. ↑ "Jackie Chan refused to help his daughter's mother, says lawyer". The Straits Times. 31 March 2017.
  121. ↑ "Fans desert Jackie Chan". BBC. 31 March 2000. Retrieved 1 March 2012.
  122. ↑ "小龍女富貴臉 像房祖名 ("Dragon"'s daughter has a wealthy appearance; looks like Jaycee Chan)". 20 May 2009. Archived from the original on 25 May 2010. Retrieved 1 March 2012.
  123. ↑ "小龙女谈成龙:我从来没有见过他_吴卓". www.sohu.com. Retrieved 2024-12-30.
  124. ↑ "小龙女出柜 成龙冷回5字". 光华网 (به انگلیسی). 2017-10-15. Retrieved 2024-12-30.
  125. ↑ "An interview with Jackie Chan". Empire (104): 5. 1998.
  126. ↑ "Extra Time: Manchester City fan Jackie Chan in good Kompany". Goal (website). Retrieved 2 January 2013.
  127. ↑ "Budterence.tk – Bud Spencer & Terence Hill | Aneddoti". budterence.tk.
  128. ↑ ایران، عصر (۱۲ شهریور ۱۳۹۵). «اسکار افتخاری برای «جکی چان»». fa. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۴.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جکی چان موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جکی_چان&oldid=41146018»