-کند
ظاهر
- کَند که گاه - قَند، - کَنت و - جَند نیز گفته میشود، پسوندی است که در بسیاری از نامهای شهرها و روستاهای آسیای غربی و میانه دیده میشود. این پسوند ریشه در زبان ایرانی سغدی دارد و به معنای «شهر»، «آبادی» و «دژ» است.[۱] این واژه با واژه خوارزمی کَت همریشه است که هنوز هم در نام شهر باستانی اخسیکت در دره فرغانه ازبکستان باقی ماندهاست.[۲]
فهرست
[ویرایش]- تاشکند (ازبکستان)
- سمرقند (ازبکستان)
- خوقند (ازبکستان)
- یارکند (چین)
- چیمکند (قزاقستان)
- تارکند (قرقیزستان)
- اوزکند (قرقیزستان)
- پنجکند (تاجیکستان)
- خجند (تاجیکستان)
- چارکنت (افغانستان)
- بیرجند[۳] (ایران)
- قصرقند (ایران)
- کارکنده (ایران)
- نوکنده (ایران)
- نوقند (ایران)
- فیروزکنده (ایران)
- سمسکنده (ایران)
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Room, Adrian (2006). Placenames of the World: Origins and Meanings of the Names for 6,600 Countries, Cities, Territories, Natural Features and Historic Sites (2nd ed.). London: McFarland. p. 330. ISBN 978-0-7864-2248-7.
Samarkand City, southeastern Uzbekistan. The city here was already named Marakanda, when captured by Alexander the Great in 329 BCE. Its own name derives from the Sogdian words samar, "stone, rock", and kand, "fort, town".
- ↑ Географические названия мира: Топонимический словарь. — М: АСТ. Поспелов Е. М. 2001.
- ↑ لباف خانیکی، رجب علی (۱۳۷۳). تاملی در نام بیرجند. صص. ۱۰.