پرش به محتوا

هشتمین مراسم گلدن گلوب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از ۸مين مراسم گلدن گلوب)
هشتمین مراسم گلدن گلوب
تاریخ۲۸ فوریه ۱۹۵۱
نکات برجسته
بهترین فیلم Sunset Boulevard

۸مین مراسم گلدن گلوب برای ارج نهادن به بهترین دستاوردهای فیلمسازی سال ۱۹۵۰ در ۲۸ فوریه سال ۱۹۵۱ برگزار شد. برای اولین بار است که مراسم در کلوپ شبانه چیرو برگزار می‌شود. و برای اولین بار به بهترین بازیگر مرد و زن فیلم کمدی یا موزیکال نیز گوی زرین داده شد. بیلی وایلدر اولین کارگردانی است که دو بار موفق به دریافت گوی زرین کارگردانی شده‌است وی بار اول در سومین مراسم توانست برنده شود. وی پیش از مرگ در ۲۷ مارس ۲۰۰۲ در ۹۵ سالگی، توانست ساخت ۶۰ فیلم را در کارنامه سینمایی‌اش به ثبت برساند. وایلدر یکی از درخشان‌ترین چهره‌های فیلم‌سازی هالیوود در عصر طلایی محسوب می‌شود که ۶ بار موفق به کسب اسکار و ۱۵ بار نامزد این جایزه بود و از این لحاظ یکی از رکورداران تاریخ سینماست.

خوزه فرر، برنده بهترین بازیگر نقش اول مرد انتخاب شد وی بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۹۲ میلادی فعالیت می‌کرد. گلوریا سوانسون، برنده بهترین بازیگر نقش اول زن شد وی بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۸۱ میلادی فعالیت می‌کرد. فرد آستر، برنده بهترین بازیگر مرد فیلم کمدی یا موزیکال شد. آستر از طرف مؤسسهٔ فیلم آمریکا به عنوان «پنجمین ستارهٔ بزرگ در تمام دوران‌ها در صنعت فیلم‌سازی» انتخاب شد. فعالیت‌های او در هنر رقص، طراحان رقص بسیاری، همانند مایکل جکسون را تحت تأثیر قرار داد.

ادموند گون، تا سال ۱۹۵۰ تنها بازیگری بود که توانسته دو بار بهترین بازیگر مکمل مرد شود.

برندگان و نامزدها

[ویرایش]

فیلم سینمایی

[ویرایش]

سانست بلوار

خوزه فررسیرانو دو برژراک

گلوریا سوانسونسانست بلوار

فرد آسترThree Little Words

جودی هالیدیچشم‌وگوش‌بسته

ادموند گونآقای ۸۸۰

جوزفین هالهاروی

بیلی وایلدرسانست بلوار

همه‌چیز درباره ایوجوزف ال. منکیه‌ویچ

سانست بلوارفرانتس واکسمن

جایزه گلدن گلوب بهترین فیلمبرداری - سیاه و سفید

[ویرایش]

سیرانو دو برژراکفرانتس پلانر

جایزه گلدن گلوب بهترین فیلمبرداری - رنگی

[ویرایش]

معادن شاه سلیمانرابرت ال. سرتیس

New Star of the Year

[ویرایش]

جین نلسون

Promoting International Understanding

[ویرایش]

پیکان شکسته directed by دلمر دیوز

Henrietta Award (World Film Favorites)

[ویرایش]

گریگوری پک و جین وایمن

منابع

[ویرایش]