پرش به محتوا

یورگ گویدو هولسمان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جورگو گویدو هولسمن
هولسمن در ۲۰۱۷
نام هنگام تولدجورگو گویدو هولسمن
زادهٔ۱۸ مهٔ ۱۹۶۶ ‏(۵۸ سال)
هوکسواگن، آلمان
ملیتآلمانی
فعالیت دانشگاهی
زمینهاقتصاد پولی، اقتصاد کلان، اقتصاد مالی، تاریخ عقاید اقتصادی
نهاددانشگاه انگرز
(2004-اکنون)
مؤسسه میزس
(1999–2004)
دانشگاه ایالتی نیویورک در بافلو
(1998–1999)
دانشگاه پانتئون-آسا
(1997–98)
مکتب یا
سنت		مکتب اتریش
دانشگاهدانشگاه فنی برلین (Dr rer. oec.) 1996
مدرسه تجارت تولوز (D.E.S.C.A.F) 1992
دانشگاه فنی برلین (Diplom-Ingenieur) 1992
تأثیرگذارانآکویناس · هوپ · میزس · اورسم · ریناخ · راتبارد · ون دان
وبگاهguidohulsmann.com

جورگ گویدو هولسمن (Jörg Guido Hülsmann) (زادهٔ ۱۸ می ۱۹۶۶)، اقتصاددان متولد-آلمان و طرفدار مکتب اقتصادی اتریش است که به مطالعه مسائل مرتبط با پول، بانکداری، سیاست پولی، اقتصاد کلان و بازارهای مالی می‌پردازد. هولسمن استاد اقتصاد در مدرسه حقوق، اقتصاد و مدیریت دانشگاه انگرز است.

او عضو فرهنگستان علوم و هنر اروپا، عضو مکاتبه‌ای آکادمی اسقفی برای زندگی و عضو ارشد مؤسسه میزس است. او همچنین معاون انجمن مالکیت و آزادی بین‌المللی، عضوت هیئت مدیره Association des économistes catholiques در فرانسه، عضو هیئت علمی Hayek-Gesellschaft در آلمان، عضو هیئت علمی مؤسسه فلسفه اقتصادی و اجتماعی اتریش و عضو هیئت علمی آکادمی بین‌المللی فلسفه در لیختن‌اشتاین است.[۱][۲][۳][۴]

هولسمن تاجدار نخستین دریافت کننده جایزه بین‌المللی فرانز کوهل (Franz Čuhel Prize) برای برتری در آموزش اقتصادی، است.[۵] مورخین مکتب اتریشی مانند ایوجین-ماریا شولاک و هربرت اوترکوفلر او را یکی از برجسته‌ترین اقتصاددان‌های مکتب اتریشی در اروپا و نزدیک به هانس هرمان هپه و هسوس اوئرتا د سوتو می‌دانند.[۶] در میان جامعه وسیع‌تر اقتصاد دگراندیشانه که برای کثرت‌گرایی در اقتصاد تلاش می‌ورزند، او یکی از متخصصین پیشتاز و سخنور شناخته شده در سطح جهان محسوب می‌گردد.[۷] تمامی رسانه‌ها در سراسر اروپا، مصاحبه‌های با او انجام داده‌اند.[۸]

زندگی

[ویرایش]

هولسمن در شهری به مدرسه رفت که «بیشترین تعداد رأی‌دهنده کمونیست در سراسر آلمان غربی را داشت» و او در سن ۱۵ سالگی سخنرانی عمومی را آغاز کرد.[۹] پس از اتمام خدمت نظامی اجباری، او به تحصیلات خود ادامه داده و از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲ میلادی به آموزش در رشته مهندسی صنایع (Wirtschaftsingenieurwesen) در دانشگاه فنی برلین پرداخت. در سال تحصیلی ۱۹۹۱–۹۲ میلادی، او در یک برنامه تبادل دانشجویان با مدرسه کسب‌وکار تولوز در فرانسه، شرکت کرد. در آنجا او رساله‌ای نوشته و مکتب تنظیم نئو-مارکسیستی را با مکتب اوردو-لیبرال فرایبورگ مقایسه نمود. او همچنین به مطالعه نوشته‌های مکتب اتریشی آغاز کرد. پس از سپری کردن یک سال در تولوز، او برای آموزش دوره دکترا تحت نظر هانس-هرمان لیچنر به برلین بازگشت و مدرک دکترای خود را در ۱۹۹۶ میلادی در رشته اقتصاد کسب کرد.[۱۰] در ژانویه ۱۹۹۷، لو راکول به هولسمن وظیفه سپرد تا زندگی‌نامه میزس را بنویسد، پروژه‌ای که او در نهایت در ۲۰۰۷ میلادی به اتمام رساند. در ۲۰۰۴ میلادی، او به عنوان استاد تمام در دانشگاه انگرز گماشته شد.

تألیفات آکادمیک

[ویرایش]

هولسمن نویسنده هفت کتاب است، شش کتاب دیگر را به‌طور انفرادی یا مشترک ویرایش نموده و تعداد زیادی مقاله علمی و جزوه منتشر کرده‌است. نوشته‌های او به بیست زبان ترجمه شده‌اند.[۱۱]

کتاب ۲۰۰۸ او تحت عنوان اخلاقیات تولید پول به زبان‌های آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی، رومانیایی، لهستانی و چینی ترجمه شده‌اند. کتاب ۲۰۰۷ هولسمن تحت عنوان میزس – آخرین شوالیه لیبرالیسم به زبان‌های روسی و چینی برگردان شده‌اند. هر دو کتاب نقدهای علمی بی‌شماری کسب کرده و توانسته‌اند در فهرست کتاب‌های توصیه‌شده بارونز قرار گیرند.[۱۲][۱۳][۱۴]

«آخرین شوالیه لیبرالیسم» تنها زندگی‌نامه به حد کمال رسیده از لودویگ فن میزس بوده و پربازدیدترین اثر هولسمن است. این کتاب تنها از جانب بروس کالویل یک نقد شدید دریافت کرد، اما سایر نقدهای علمی دریافت شده به‌طور چشم‌گیری مثبت بودند. مورخ اقتصادی رابرت هیگز با بیان «یک دستاورد علمی شکوهمند» از این اثر تحسین کرد. روزنامه ملی آلمان، فرانکفورتر آلگماینه زایتونگ، طی یک نقد بسیار طویل این کتاب را «یک رویداد ادبی» پنداشته و عنوان نمود که این کتاب «معیارهای» را در حوزه نوشتن زندگی‌نامه تعیین خواهد کرد. در سپتامبر ۲۰۱۶، دانشگاه رینمین چین، برای یک روز کامل کنفرانسی را پیرامون نسخه چینی این کتاب برگزار کرد.[۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]

او همچنین به عنوان اقتصاددانی که بحران مالی ۲۰۰۱ را به‌طور دقیق پیش‌بینی نمود؛ به عنوان منتقد ثابت قدم بانکداری ذخیره کسری؛ به عنوان منتقد نظریه بهره ترجیح زمانی؛ برای «تجدید نظر» خود در نظریه سرمایه مکتب اتریشی، بازکردن نگرش‌های جدید در مورد مناقشه قدیمی سرمایه کمبریج؛ و به عنوان یکی از طرفداران این نظریه که قوانین اقتصادی قوانین شرطی خلاف واقع قیاسی هستند نه مقررات تجربی، شناخته می‌شود.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]

تدریس

[ویرایش]

هولسمن مسئولیت هدایت یک برنامه کارشناسی ارشد در رشته حقوق و مالی (آموزش به زبان انگلیسی) و همچنین به‌طور مشترک مسئولیت هدایت یک برنامه آموزشی دو-رشته‌ای لیسانس را در حقوق و اقتصاد (آموزش به زبان فرانسوی) در دانشگاه انگرز بر عهده دارد.[۲۵][۲۶]

او همچنین به‌طور مکرر به عنوان استاد مهمان در کالج گروو سیتی حضور داشته و در دانشگاه الکساندرو ایون کوزا در یاش (رومانیا)، دانشگاه لویلا نیواورلئان، در مؤسسه CEVRO در پراگ (جمهوری چک)، در دانشگاه کینگ خوان کارلوس در مادرید (اسپانیا)، در دانشگاه مدیریت و اقتصاد ISM در ویلنیوس (لیتوانی) و در بسیاری از مؤسسات علمی دیگر تدریس نموده‌است.[۲۷]

خبرنگاری

[ویرایش]

هولسمن برای رسانه‌های مختلف در سراسر اروپا، به عنوان مثال برای نشریه‌های چون سکویزر مونات (Schweizer Monat)، لا تریبیون (La Tribune)، دی تسایت (Die Zeit)، دیر استاندارد (Der Standard) و برای نشریه‌های تجارتی چون ویرتشافتسوچی (Wirtschaftswoche)، مقاله نوشته‌است.[۲۸] او برای چندین سال، به‌طور ماهانه یک ستون در روزنامه لیبترین آلمانی، eigentümlich frei، می‌نوشت.[۲۹]

ترجمه‌ها

[ویرایش]

هولسمن کتاب‌های ذیل را به‌طور انفرادی یا مشترک به زبان آلمانی ترجمه نموده‌است: کتاب اخلاقیات آزادی و کتاب دولت با پول ما چه کرده‌است؟ اثرهای مورای راتبارد، کتاب Die Partei der Freiheit اثر رالف رایکو، کتاب بیروکراسی اثر لودویگ فن میزس و کتاب De la production de la sécurité اثر گستاو دی مولیناری.[۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Association des économistes catholiques website, accessed at 2017-06-21
  2. ↑ Friedrich A. von Hayek-Gesellschaft website, accessed at 2017-06-21
  3. ↑ Austrian Institute of Economics and Social Philosophy website, accessed at 2017-06-21
  4. ↑ Internationale Akademie für Philosophie بایگانی‌شده در ۲۰۱۴-۰۵-۱۵ توسط Wayback Machine website, accessed at 2017-06-21
  5. ↑ Prague Conference on Political Economy website بایگانی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-21
  6. ↑ See E. -M. Schulak and H. Unterköfler, The Austrian School of Economics: A History of Its Ideas, Ambassadors, and Institutions (Auburn, Ala. : Ludwig von Mises Institute, 2011), p. 175.
  7. ↑ See L. Fischer et al. , Rethinking Economics (London: Routledge, 2017), chap. 3. The Glasgow Economic Forum 2017 بایگانی‌شده در ۱ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine website portrays hims as "one of the foremost Austrian economists in the world, most well-known for his work on fiat money, inflation and culture. His 2007 thousand-page long detailed biography of Ludwig von Mises and his 2008 award-winning book The Ethics of Money Production are among the most-read not just for those interested in Austrian economics but for every aspiring economist." In the French weekly news magazine, L'Express (5 Jan. 2011), accessed at 2017-06-22, he is portrayed as one of ten scholars who "boost research and higher education in Angers."
  8. ↑ See for example his interviews with the Slovak magazine .týždeň (23 Oct. 2016) on the end of globalism and the rise of populist movements, accessed at 2017-06-26; with national German public radio broadcaster (Deutschlandradio, transcript online[پیوند مرده], accessed at 2017-06-26); with Wirtschaftswoche magazine on inequality resulting from the monetary system: "Das Währungssystem ist Schuld an wachsender Ungleichheit" (5 May 2014), accessed at 2017-06-28; with Die Freie Welt on the Euro crisis (18 Sept. 2014), accessed at 2017-06-28; with the Lithuanian business magazine IQ (21 Dec. 2011)[پیوند مرده], accessed at 2017-06-29.
  9. ↑ See Jeff Deist and Jörg Guido Hülsmann, Today's Leading Mises Scholar on the Man and His Legacy (Auburn, Ala. : Ludwig von Mises Institute, 2018), p. 4.
  10. ↑ See his February 2019 [۱] address to the Hayek Club in Berlin, accessed at 2019-03-23.
  11. ↑ See the University of Angers website بایگانی‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine listing his scholarly output as from 2010, accessed at 2017-06-21; Hülsmann’s website listing his current papers and books, accessed at 2017-06-21; his portray at the Online Library of Liberty website بایگانی‌شده در ۴ مارس ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-22
  12. ↑ Online at google books
  13. ↑ Online at google books
  14. ↑ Barron's (17 Dec. 2007), accessed at 2017-06-22, and Barron's (14 Dec. 2009), accessed at 2017-06-22
  15. ↑ Google Scholar website, accessed at 2017-06-21
  16. ↑ See B. Caldwell, "History in the Service of Ideology", History of Economic Ideas, vol. 16, no. 3 (2008), accessed at 2017-06-22
  17. ↑ Mises Institute website, accessed at 2017-06-22
  18. ↑ F.A.Z. (12 Oct. 2007)[پیوند مرده], p. 22, accessed at 2017-06-22
  19. ↑ Renmin University of China website بایگانی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-22. See also his interview with China Radio International's Beijing News (31 Dec. 2016), accessed at 2017-06-26.
  20. ↑ See M. Thornton, "Who Predicted the Bubble? Who Predicted the Crash?", The Independent Review, vol. IX, no. 1 (2004), accessed at 2017-06-22
  21. ↑ See the featured debates between Hülsmann and fractional-reserve banking advocates L.H White and G. Selgin in The Independent Review (vol. VII, no. 3, 2003) and in The Independent Review (vol. V, no. 1, 2000), accessed at 2017-06-26.
  22. ↑ See J.M. Herbener’s and J.P. Gunning’s critique of Hülsmann: J.M. Herbener, “Introduction”[پیوند مرده] The Pure Time Preference Theory of Interest (Auburn, Ala. : Ludwig von Mises Institute, 2011), pp. 56ff, accessed at 2017-06-21; J.P. Gunning in Quarterly Journal of Austrian Economics (vol. 8, no. 3, 2014)[پیوند مرده], accessed at 2017-06-21. The reference text is J.G. Hülsmann, “A Theory of Interest”[پیوند مرده] Quarterly Journal of Austrian Economics (vol. 5, no. 4, 2002), accessed at 2017-06-21.
  23. ↑ See M. Machaj, "The Interest Rate and the Length of Production" Quarterly Journal of Austrian Economics, vol. 18, no. 3 (2015), accessed at 2017-06-22; J.R. Rallo, "Las (incopletas) aportaciones de Hülsmann a la theoria austriaca del capital" Rallo's website بایگانی‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-22; and the in-depth discussion on Meng Hu's Blog, accessed at 2017-06-22. These discussions refer to J.G. Hülsmann, "The Structure of Production Reconsidered" (University of Angers: GRANEM working paper 2010), accessed 2017-06-22.
  24. ↑ See E.P. Stringham and R. Gonzales’ critique of Hülsmann in Journal des économistes et des études humaines (vol. 15, no. 1, 2009), accessed at 2017-06-21. The reference text is J.G. Hülsmann,“Facts and Counterfactuals in Economic Law”[پیوند مرده] Journal of Libertarian Studies (vol. 17, no. 1, 2003), accessed at 2017-06-21.
  25. ↑ University of Angers website بایگانی‌شده در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-21
  26. ↑ University of Angers website بایگانی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine, accessed at 2017-06-21
  27. ↑ University of Angers website, accessed at 2017-06-21.
  28. ↑ See for example "Weg mit dem Kuschelkapitalismus!" بایگانی‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine Wirtschaftswoche (17 March 2017), accessed at 2017-06-28; "Besser ohne Staat" Die Zeit (13 Jan. 2010), accessed at 2017-06-28; "Wozu Rettingspakete?" Schweizer Monat (Dec. 2008), accessed 2017-06-28.
  29. ↑ eigentümlich frei website, accessed at 2017-06-21
  30. ↑ M.N. Rothbard, Die Ethik der Freiheit (4th ed. , 2013)
  31. ↑ M.N. Rothbard, Das Schein-Geld-System (2nd ed. , 2005)
  32. ↑ R. Raico, Die Partei der Freiheit (1999)
  33. ↑ L.v. Mises, Die Bürokratie (3rd ed. , 2013)
  34. ↑ G. de Molinari, Produktion von Sicherheit (2015)

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=یورگ_گویدو_هولسمان&oldid=40242376»