یدالله قرایی
یدالله قرایی (۱۳۰۷–۲۰ بهمن ۱۳۸۲) شاعر ایرانی بود. او دانش‌آموختهٔ دانشگاه فردوسی مشهد و از دوستان نزدیکِ علی شریعتی، مهدی اخوان ثالث، عماد خراسانی، محمد قهرمان و محمدرضا شفیعی کدکنی بود.[۱][۲][۳] شعر باغ بی‌برگی اثر اخوان‌ثالث به او تقدیم شده‌است.[۴]
نقد اشعار
[ویرایش]محمود مشرف آزاد تهرانی، قرایی را شاعر «اندیشه و مضمون» می‌داند و در نقد اشعار او می‌نویسد: «هم شعرهای به شیوه کهن و هم شعرهای نوآورانه قرائی، مضامینی تازه دارند، با کنایات و تلمیحاتی که به شعرش عمق معنایی می‌دهد اما در شعرهای جدید اوست که شعر بافتی منسجم یافته‌است و افق دید شعر، وسیع‌تر شده. شکل‌های جدید شعری به شاعر امکان می‌دهند که به ساختی یکدست و هم‌پیوند (اورگانیک) در شعر دست یابد، و این امتیاز بزرگ شعر جدید نیمایی است.»[۵]
آثار
[ویرایش]- چه‍ل و چ‍ن‍د س‍ال با امید، یدالله قرایی، تهران: ب‍زرگ‍م‍ه‍ر، ۱۳۷۸
- زنده جاری، یدالله قرایی، تهران: زمستان، ۱۳۷۹
منابع
[ویرایش]- ↑ ««زندهٔ جاری» اشعاری با قالب‌های کهن و اشکال آزاد نیمایی». کیهان.
- ↑ «ردپای لطیفه‌ای از فریدون مشیری در قطعه‌ای طنّازانه از اخوان ثالث». تسنیم.
- ↑ «کاوه‌ای پیدا نخواهد شد امید…». روزنامه ایران.
- ↑ اخوان ثالث، مهدی (۱۳۹۰). زمستان. تهران: زمستان. ص. ۱۶۶.
- ↑ مشرف آزاد تهرانی، محمود (مرداد ۱۳۸۰). «زنده جاری (نقد کتاب یدالله قرایی)». بخارا (۱۹).
پیوند به بیرون
[ویرایش]- اشعار یدالله قرایی
- خاطراتی از دکتر شریعتی، یدالله قرایی