گویش فارسی قوچانی

فارسی قوچانی
قُچونی
زبان بومی در	ایران استان خراسان رضوی استان خراسان شمالی
منطقه	شهرستان قوچان شهرستان فاروج
تبار	زبان‌های هندواروپایی زبان‌های هندوایرانی زبان‌های ایرانی زبان‌های ایرانی غربی زبان‌های ایرانی جنوب غربی زبان فارسی فارسی قوچانی
سامانه نوشتاری	الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	–

گویش فارسی قوچانی گویشی فارسی است که مردم فارسی‌زبان شهرستان قوچان و شهرستان فاروج، به آن سخن می‌گویند. اصالت این گویش فارسی خراسانی است. با این همه تأثیر زبان‌های کردی کرمانجی و ترکی خراسانی بر گویش قوچانی بسیار دیده می‌شود. گویش قوچانی به گویش مردم فارسی‌زبان بجنورد و گویش نیشابوری و کاشمری نزدیکی دارد.

برخی واژگان

• خُش: مادرزن
• خُسور: پدرزن
• برار: برادر
• حُولی: خانه، حیاط
• وخه: پاشو
• دلنگون: آویزان
• تُمون: تنبان
• نَلی: تشک
• مِخت: میخ (در دیگر مناطق خراسان مِخ است)
• مَندو: میان
• اُوسَنَه: داستان، افسانه
• چُخت: سقف، محل زندگی پرنده
• دولَخت: گرد و خاک
• مَیجیری: صندوقچه
• قنجیر: چروک، فرورفته
• تریخ: راست، صاف
• خِلطه: گونی
• قبرقه: قفسه سینه
• زِلَه: لاغر، درمانده
• نَشُو: نشسته
• کُخ: کرم، حشرات
• تیار: درست، آماده
• یانسَر: لجباز
• پِشینگ: پاشیده شدن مایعات
• لُر: آب دهان
• اُکچَه: آروغ
• چِنَق: چانه
• میس: مس
• دُوری: بشقاب
• مَندَه: خسته
• وَمَندَ: وامانده
• پوفلَه: تاول
• خوردی: کوچک
• آنُخ: کاکوتی
• لَتَه: پارچه
• کَلپَسَه: مارمولک
• سُلاخ: سوراخ
• بی: علامت تعجب
• زِر: زیر
• بید: بود

جستارهای وابسته

• خبوشان
• زبان فارسی
• گویش فارسی خراسانی
• استان خراسان رضوی
• شهرستان قوچان
• قوچان