گویش خنجی
| خنجی | |
|---|---|
| زبان بومی در | ایران |
| منطقه | استان فارس |
| فارسی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | khon1246[۱] |
گویش خُنجی گویشی از گویش‌های فراسویی زبان اچمی است.[۲] این گویش دارای لهجه‌های مختلفی چون لهجه خنجی، لهجه سدهی، لهجه بیغردی، لهجه چاه‌طوسی، لهجه کهنویه‌ای، لهجه حسین‌آبادی، لهجه اکبر‌آبادی، لهجه تنگ نارکی است.[۳]
امروزه سالمندان خنج کلماتی بکار می‌برند که برای افراد جوانتر قابل فهم نیست.
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "خنجی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Dol, Equipe (2018-10-26). "Dol 218". Dor on line (218): 1. doi:10.26512/dol.v0i218.18372. ISSN 2446-6670.
- ↑ Dol, Equipe (2018-10-26). "Dol 218". Dor on line (218): 1. doi:10.26512/dol.v0i218.18372. ISSN 2446-6670.
- کتاب: لهجه خنجی نوشته دکتر لطفعلی خنجی
- خنجی
- بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine