پرش به محتوا

گورچان (فراهان)

مختصات: ۳۴°۴۸′۲۲″ شمالی ۴۹°۲۹′۰″ شرقی / ۳۴٫۸۰۶۱۱°شمالی ۴۹٫۴۸۳۳۳°شرقی / 34.80611; 49.48333[۱]
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گورچان
روستا
محل
Map
گورچان در ایران واقع شده
گورچان
گورچان
مختصات: ۳۴°۴۸′۲۲٫۰۰″ شمالی ۴۹°۲۸′۵۹٫۹۹″ شرقی / ۳۴٫۸۰۶۱۱۱۱°شمالی ۴۹٫۴۸۳۳۳۰۶°شرقی / 34.8061111; 49.4833306
استانمرکزی
شهرستانفراهان
بخشمرکزی
دهستانخنجین
جمعیت
۴۶۶ نفر

گورچان روستایی است از توابع شهرستان فراهان در استان مرکزی. این روستا در بخش خنجین این شهرستان قرار دارد.[۲][۳] مردم گورچان به زبان زبان تاتی صحبت می‌کنند.[۴][۵][۶][۷]

مشخصات منطقه‌ای

[ویرایش]

روستای گورچان طبق تقسیمات اخیر کشوری، ازتوابع بخش خنجین، شهرستان فراهان استان مرکزی می‌باشد. این روستا بامختصات جغرافیایی ۴۹ درجه و ۴۷ دقیقه طول شرقی و ۳۴ درجه و ۲۷ دقیقه عرض شمالی در شمال غربی استان مرکزی قراردارد. این روستای دارای آب و هوای بسیار دل انگیر و مطبوع بوده و هر ساله مخصوصاً در فصول بهار و تابستان مسافران و گردشگران زیادی به این روستا مسافرت می‌نمایند. متأسفانه توانمندی‌های این روستای در حوزه‌های گردشگری و اقلیمی و…، آنگونه که شایسته است به فعلیت در نیامده است که این مهم در دست مطالعه می‌باشد. فاصله روستای گورچان تا مرکز شهرستان فراهان (فرمهین) ۴۵ کیلومتر می‌باشد وتا بخش خنجین، ۶/۵ کیلومتر می‌باشد.

جمعیت

[ویرایش]

طبق سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت گورچان در سال ۱۳۸۵ برابر با ۴۶۶ نفر بوده است. این روستا ۱۱۵ خانوار دارد.[۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «: کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران:». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۹ اوت ۲۰۱۲.
  3. «کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  4. کتاب «دستور زبان وفسی-تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۷۱، ۴۵۰ صفحه
  5. «گونه‌های زبان تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۸۱؛ ۹: گونه‌های وفس و اطراف آن در منطقه اراک استان مرکزی
  6. . اسماعیل کاظم‌آبادی زبان‌شناس مقدمه کتاب «دستور زبان گویش‌های تاتی جنوبی»، پروفسور احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
  7. کتاب «تات‌های ایران و قفقاز»، علی عبدلی، ۱۳۸۹