گر توشاو
گر توشاو (عبری: גר תושב , ترکیبی از گر به معنی بیگانه + توشاو به معنی مقیم. " بیگانه مقیم ")[۱] یک اصطلاح شرعی یهودی (هلاخایی) است که در یهودیت برای تعیین وضعیت حقوقی جنتیل (غیر یهودی) ساکن در سرزمین اسرائیل که مایل به تغییر دین نیست اما حاضرند قوانین هفتگانه نوح،[۲][۳][۱][۴]که مجموعه ای ازقوانین است که طبق تلمود، توسط خداوند به عنوان مجموعه ای الزامآور از قوانین اخلاقی جهانی برای «پسران نوح» (یعنی تمام بشریت) داده شدهاست را رعایت کنند.[۴][۵][۱][۶][۷] بنابراین، گر توشاو را معمولاً «جنتیلهای درستکار» میدانند (عبری: חסיד אומות העולם ,"حسید اوموت هاعولم")،[۱][۶][۸][۹] و از مکانی در جهان آینده (بهشت در یهودیت) برخوردار هستند.[۱۰][۷][۸][۱۱]
تعریف
[ویرایش]گر توشاو ("بیگانه مقیم") یک جنتیل (غیر یهودی) ساکن سرزمین اسرائیل است که میپذیرد از هفت قانون نوح پیروی کند.[۱][۱۰][۹]هفت قانون نوح که گر توشاو موافقت میکند که به آن ملحق شود در تلمود بابلی برشمرده شدهاست (Avodah Zarah 8:4, Sanhedrin 56a-b):[۵]>[۱۲][۱۳][۶]
- بت نپرستید.[۱۰][۵][۶][۷]
- خدا رو نفرین نکن.[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳]
- قتل نکن[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳]
- مرتکب زنا یا فسق جنسی نشوید.[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳]
- دزدی نکن.[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳]
- گوشت پاره شده از حیوان زنده را نخورید.[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳]
- تشکیل دادگاه عدل.[۵][۱۰][۶][۷][۱۲][۱۳][۱۴]
دایرةالمعارف تالمودیت، ویرایش شده توسط خاخام شلومو یوسف زوین، بیان میکند که پس از ارائه تورات، قوم یهود دیگر در زمره پسران نوح قرار نگرفتند. با این حال، ابن میمون (مشنه تورات، هلخوت ملاخیم ۹: ۱) نشان میدهد که هفت فرمان نیز بخشی از تورات هستند، و تلمود بابلی (سنهدرین 59a، همچنین نگاه کنید به Tosafot ad. loc.) بیان میکند که یهودیان به همه موارد آن با تفاوت کمی در جزئیات مکلف هستند.[۶] طبق دایرةالمعارف تلمودیت، اکثر مقامات یهودی قرون وسطی معتقد بودند که همه هفت فرمان به آدم در ابتدای خلقت داده شدهاست، اگرچه ابن میمون (میشنه تورات، هلخوت ملاخیم ۹: ۱) معتقد بود قانون غذایی به نوح داده شدهاست.[۶]
اصطلاح گر توشاو ممکن است به معنای رسمی یا غیررسمی استفاده شود. در معنای رسمی، گر توشاو غیریهودی است که هفت قانون نوح را رسماً در حضور سه هابریم (مرد صاحب قدرت)،[۱] یا طبق سنت خاخام، در نزد بت دین، میپذیرد. دادگاه خاخامهای یهودی)[۹] در تلمود دو نظر متفاوت دیگر وجود دارد (Avodah Zarah, 64b) دربارهٔ آنچه که گر توشاو بر خود میپذیرد:[۹]
- پرهیز از اعمال بت پرستانه از هر نوعی (به تفصیل در خروج 20:2–4 و تثنیه 5:6–8).[۱]# رعایت تمام ۶۱۳ فرمان در شمارش خاخامها،[۱] به جز ممنوعیت خوردن حیوانات کوشر که با وسایلی غیر از ذبح آیینی مردهاند، یا احتمالاً[۹] هر ممنوعیتی که شامل کرث نمیشود.
عقیده پذیرفته شده این است که گر توشاو باید هفت قانون نوحی را در دادگاه حاخامی سه نفره بپذیرد.[۱] او از حمایت و امتیازات قانونی خاصی از جامعه برخوردار خواهد شد، قوانین مربوط به روابط یهودی و غیریهودی اصلاح شدهاست، و موظف است در صورت نیاز به او کمک شود. محدودیتهایی که برای داشتن غیریهودی برای یک یهودی در روز شبات کار میکند، زمانی که غیریهودی گر توشاو باشد نیز بیشتر است.[۹]
در مفهوم غیررسمی، گر توشاو غیریهودی است که میپذیرد به تنهایی از هفت قانون نوحید پیروی کند،[۱۰] یا بهطور متناوب، بتپرستی را رد میکند[۹][۱] (مسئله اخیر به ویژه در مورد مسلمانان مطرح میشود).[۹] طبق سنت خاخامها، غیریهودی که میپذیرد از هفت قانون نوحید پیروی کند، اگرچه قبل از بث دین نیست، هنوز به عنوان حسید اوموتها عولام ("مردم پرهیزگار جهان") در نظر گرفته میشود،[۱۰][۷]و رعایت قوانین هفتگانه نوح به او این امکان را میدهد که از مکانی در جهان آینده مطمئن شود.[۱۰][۷][۸][۱۱] در میان مقامات هلاخایی بحث وجود دارد که آیا قوانین مربوط به گر توشاو در مورد غیررسمی اعمال میشود یا خیر.[۱][۹]
رویه رسمیت شناختن وضعیت حقوقی گر توشاو از زمان پایان سال یوبیل با تخریب دومین معبد اورشلیم متوقف شدهاست. از این رو، امروزه هیچ گریم توشویم (جمع گر توشاو) رسمی موجود نیست.[۳] با این حال، میتوان استدلال کرد که مقدار زیادی از آنها «غیررسمی» هستند،[۹] به ویژه از آنجایی که ممکن است حتی زمانی که سال یوبیلی رعایت نشدهاست، یک درستکار ملتها بود.
دوران مدرن و دیدگاهها
[ویرایش]مناخم مندل اشنیرسون، رهبر سابق جنبش خبد، پیروان خود را در موارد متعدد تشویق کرد تا هفت قانون نوح را موعظه کنند،[۸] و برخی از سخنان خود را به نکات ظریف این رمز اختصاص داد. از دهه ۱۹۹۰، خاخامهای یهودی ارتدوکس از اسرائیل، به ویژه آنهایی که به چاباد-لوباویچ و سازمانهای مذهبی صهیونیستی وابسته بودند،[۸][۱۵]از جمله موسسه معبد،[۸][۱۵][۱۶] راه اندازی کردند. جنبش نوحی مدرن[۸][۱۵][۱۶] این سازمانهای نوحی، که توسط خاخامهای مذهبی صهیونیست و ارتدوکس رهبری میشوند، غیریهودیان را هدف قرار دادهاند تا در میان آنها تبلیغ کنند و آنها را به پیروی از قوانین نوح متعهد کنند.[۸][۱۵][۱۶] با این حال، این خاخامهای مذهبی صهیونیست و ارتدوکس که جنبش نوحی مدرن را هدایت میکنند، که اغلب به جنبش معبد سوم وابسته هستند،[۸][۱۵][۱۶] یک ایدئولوژی نژادپرستانه و برتری طلبانه را بیان میکنند که شامل این اعتقاد است که مردم یهودی ملت برگزیده خدا و از نظر نژادی برتر از غیریهودیان،[۸][۱۵][۱۶] و مربی نوحیان هستند، زیرا آنها معتقدند که عصر مسیحا با بازسازی معبد سوم در کوه معبد در اورشلیم آغاز خواهد شد. این زمان همراه خواهد بود با کاهنین یهودی همراه با انجام قربانیهای آیینی و ایجاد حکومت دینی یهودی در اسرائیل که توسط جوامع نوحی حمایت میشد.[۸][۱۵][۱۶] دیوید نواک، استاد الهیات و اخلاق یهودی در دانشگاه تورنتو، جنبش نوحی مدرن را با بیان این که «اگر یهودیان به غیریهودیان میگویند چه کنند، این نوعی امپریالیسم است» را محکوم کردهاست.[۱۷]
طبق مطالعه فیلسوف و پروفسور یهودی مناخیم کلنر در مورد متون ابن میمون (۱۹۹۱)، یک گر توشاو میتواند مرحله ای انتقالی در مسیر تبدیل شدن به یک «گر زدیک (بیگانه درستکار)» باشد (عبری: גר צדק) یعنی یک گرویده کامل به یهودیت. او حدس میزند که طبق گفتهٔ ابن میمون، تنها یک گر زدیک کامل در دوران مسیحا یافت میشود.[۱۸] علاوه بر این، کلنر این فرض را در یهودیت ارتدکس که «یک شکاف هستی شناختی بین یهودیان و غیریهودیان» وجود دارد، انتقاد میکند،[۱۹] که به عقیده او برخلاف آنچه ابن میمون فکر میکرد[۱۹] که یهودیان و غیریهودیان دارای تفاوت ذاتی هستند، تورات بیان میکند که هر دو در تصویر خدا آفریده شدهاند.[۱۹] به گفته مناخم مندل اشنیرسون، وضعیت گر توشاو، حتی در عصر مسیحا، همچنان وجود خواهد داشت. این بر اساس بیانیه حلخوت ملاخیم ۱۲: ۵ است که روشن کرد. «تمام جهان (کل هاعولام) چیزی جز شناختن خدا نخواهد بود.» او اظهار میدارد که کل هاعولم به معنای ساده اش شامل غیریهودیان نیز میشود. او به عنوان دلیل، به ۱۱:۴ اشاره میکند که به دوران مسیحا میپردازد، و اصطلاح مشابه ha'olam kulo، «جهان در تمامیت آن» به غیریهودیان اشاره دارد. در ادامه متن در حلخوت ملاخیم ۱۲: ۵، ابن میمون با استفاده از اصطلاح اسرائیل موضوع را به یهودیان تغییر میدهد و توضیح میدهد که «بنابراین یهودیان حکیمان بزرگی خواهند بود و امور پنهان را میشناسند و به دانش خالق خود پی میبرند. با توجه به گستره کامل توانایی بشر»، که نشان میدهد یهودیان و غیریهودیان در زمان مسیحا همزیستی خواهند داشت.[۲۰]
در هر صورت، حتی زمانی که یک پادشاه یهودی و یک سنهدرین وجود دارد، و تمام دوازده قبیله در سرزمین اسرائیل زندگی میکنند، قانون یهود اجازه نمیدهد که کسی برخلاف میل او مجبور به تغییر مذهب شود و تبدیل به یک گر زدیک شود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ http://jewishencyclopedia.com/articles/12391-proselyte
- ↑ Bromiley, Geoffrey W. (1986). The International Standard Bible Encyclopedia. Vol. 3 (Fully Revised ed.). Grand Rapids, Michigan: Eerdmans. p. 1010. ISBN 0-8028-3783-2.
In rabbinic literature the ger toshab was a Gentile who observed the Noachian commandments but was not considered a convert to Judaism because he did not agree to circumcision. [...] some scholars have made the mistake of calling the ger toshab a "proselyte" or "semiproselyte." But the ger toshab was really a resident alien in Israel. Some scholars have claimed that the term "those who fear God" (yir᾿ei Elohim/Shamayim) was used in rabbinic literature to denote Gentiles who were on the fringe of the synagogue. They were not converts to Judaism, although they were attracted to the Jewish religion and observed part of the law.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Bleich, J. David (1995). Contemporary Halakhic Problems. Vol. 4. New York: KTAV Publishing House (Yeshiva University Press). p. 161. ISBN 0-88125-474-6.
Rashi, Yevamot 48b, maintains that a resident alien (ger toshav) is obliged to observe Shabbat. The ger toshav, in accepting the Seven Commandments of the Sons of Noah, has renounced idolatry and [...] thereby acquires a status similar to that of Abraham. [...] Indeed, Rabbenu Nissim, Avodah Zarah 67b, declares that the status on an unimmersed convert is inferior to that of a ger toshav because the former's acceptance of the "yoke of the commandments" is intended to be binding only upon subsequent immersion. Moreover, the institution of ger toshav as a formal halakhic construct has lapsed with the destruction of the Temple.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Vana, Liliane (May 2013). Trigano, Shmuel (ed.). "Les lois noaẖides: Une mini-Torah pré-sinaïtique pour l'humanité et pour Israël". Pardés: Études et culture juives (به فرانسوی). Paris: Éditions In Press. 52 (2): 211–236. doi:10.3917/parde.052.0211. eISSN 2271-1880. ISBN 978-2-84835-260-2. ISSN 0295-5652 – via Cairn.info.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ ۵٫۷ ۵٫۸ "Noahide Laws". Encyclopædia Britannica. Edinburgh: Encyclopædia Britannica, Inc. 14 January 2008. Archived from the original on 21 January 2016. Retrieved 10 November 2020.
Noahide Laws, also called Noachian Laws, a Jewish Talmudic designation for seven biblical laws given to Adam and to Noah before the revelation to Moses on Mt. Sinai and consequently binding on all mankind. Beginning with Genesis 2:16, the Babylonian Talmud listed the first six commandments as prohibitions against idolatry, blasphemy, murder, adultery, and robbery and the positive command to establish courts of justice (with all that this implies). After the Flood a seventh commandment, given to Noah, forbade the eating of flesh cut from a living animal (Genesis 9:4). Though the number of laws was later increased to 30 with the addition of prohibitions against castration, sorcery, and other practices, the “seven laws,” with minor variations, retained their original status as authoritative commandments and as the source of other laws. As basic statutes safeguarding monotheism and guaranteeing proper ethical conduct in society, these laws provided a legal framework for alien residents in Jewish territory. Maimonides thus regarded anyone who observed these laws as one “assured of a portion in the world to come. ”
- ↑ ۶٫۰۰ ۶٫۰۱ ۶٫۰۲ ۶٫۰۳ ۶٫۰۴ ۶٫۰۵ ۶٫۰۶ ۶٫۰۷ ۶٫۰۸ ۶٫۰۹ ۶٫۱۰ ۶٫۱۱ "BEN NOAH". Encyclopedia Talmudica: A Digest of Halachic Literature and Jewish Law from the Tannaitic Period to the Present Time, Alphabetically Arranged. Vol. IV. Jerusalem: Yad Harav Herzog (Emet). 1992 [1969]. pp. 360–380. ISBN 0-87306-714-2.
- ↑ ۷٫۰۰ ۷٫۰۱ ۷٫۰۲ ۷٫۰۳ ۷٫۰۴ ۷٫۰۵ ۷٫۰۶ ۷٫۰۷ ۷٫۰۸ ۷٫۰۹ ۷٫۱۰ Spitzer, Jeffrey (2018). "The Noahide Laws". My Jewish Learning. Retrieved 10 November 2020.
- ↑ ۸٫۰۰ ۸٫۰۱ ۸٫۰۲ ۸٫۰۳ ۸٫۰۴ ۸٫۰۵ ۸٫۰۶ ۸٫۰۷ ۸٫۰۸ ۸٫۰۹ ۸٫۱۰ Feldman, Rachel Z. (8 October 2017). "The Bnei Noah (Children of Noah)". World Religions and Spirituality Project. Archived from the original on 21 January 2020. Retrieved 10 November 2020.
- ↑ ۹٫۰۰ ۹٫۰۱ ۹٫۰۲ ۹٫۰۳ ۹٫۰۴ ۹٫۰۵ ۹٫۰۶ ۹٫۰۷ ۹٫۰۸ ۹٫۰۹ Zevin, Shlomo Yosef, ed. (1979). ""Ger Toshav", Section 1". Encyclopedia Talmudit (به عبری) (4th ed.). Jerusalem: Yad Harav Herzog (Emet).
- ↑ ۱۰٫۰۰ ۱۰٫۰۱ ۱۰٫۰۲ ۱۰٫۰۳ ۱۰٫۰۴ ۱۰٫۰۵ ۱۰٫۰۶ ۱۰٫۰۷ ۱۰٫۰۸ ۱۰٫۰۹ ۱۰٫۱۰ ۱۰٫۱۱ "Noachian Laws". Jewish Encyclopedia. Kopelman Foundation. 1906. Archived from the original on 5 February 2012. Retrieved 10 November 2020.
The Seven Laws. Laws which were supposed by the Rabbis to have been binding upon mankind at large even before the revelation at Sinai, and which are still binding upon non-Jews. The term Noachian indicates the universality of these ordinances, since the whole human race was supposed to be descended from the three sons of Noah, who alone survived the Flood. [...] Basing their views on the passage in Genesis 2:16, they declared that the following six commandments were enjoined upon Adam: (1) not to worship idols; (2) not to blaspheme the name of God; (3) to establish courts of justice; (4) not to kill; (5) not to commit adultery; and (6) not to rob (Gen. R. xvi. 9, xxiv. 5; Cant. R. i. 16; comp. Seder 'Olam Rabbah, ed. Ratner, ch. v. and notes, Wilna, 1897; Maimonides, "Yad," Melakim, ix. 1). A seventh commandment was added after the Flood—not to eat flesh that had been cut from a living animal (Genesis 9:4). [...] Thus, the Talmud frequently speaks of "the seven laws of the sons of Noah," which were regarded as obligatory upon all mankind, in contradistinction to those that were binding upon Israelites only (Tosef. , 'Ab. Zarah, ix. 4; Sanh. 56a et seq.). [...] He who observed the seven Noachian laws was regarded as a domiciled alien, as one of the pious of the Gentiles, and was assured of a portion in the world to come (Tosef. , Sanh. xiii. 1; Sanh. 105a; comp. ib. 91b; "Yad," l.c. viii. 11).
{{cite encyclopedia}}
: External link in
(help)|quote=
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Moses Maimonides (2012). "Hilkhot M'lakhim (Laws of Kings and Wars)". Mishneh Torah. Translated by Brauner, Reuven. Sefaria. p. 8:10. Retrieved 10 November 2020.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ ۱۲٫۵ ۱۲٫۶ Reiner, Gary (2011) [1997]. "Ha-Me'iri's Theory of Religious Toleration". In Laursen, John Christian; Nederman, Cary J. (eds.). Beyond the Persecuting Society: Religious Toleration Before the Enlightenment. Philadelphia, Pennsylvania: University of Pennsylvania Press. pp. 86–87. doi:10.9783/9780812205862.71. ISBN 978-0-8122-0586-2.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ ۱۳٫۴ ۱۳٫۵ ۱۳٫۶ Berkowitz, Beth (2017). "Approaches to Foreign Law in Biblical Israel and Classical Judaism through the Medieval Period". In Hayes, Christine (ed.). The Cambridge Companion to Judaism and Law. New York: Cambridge University Press. pp. 147–149. ISBN 978-1-107-03615-4. LCCN 2016028972.
- ↑ "Sanhedrin 56". Babylonian Talmud. Halakhah.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ ۱۵٫۴ ۱۵٫۵ ۱۵٫۶ Feldman, Rachel Z. (August 2018). "The Children of Noah: Has Messianic Zionism Created a New World Religion?" (PDF). Nova Religio: The Journal of Alternative and Emergent Religions. Berkeley: University of California Press. 22 (1): 115–128. doi:10.1525/nr.2018.22.1.115. eISSN 1541-8480. ISSN 1092-6690. LCCN 98656716. OCLC 36349271. Retrieved 31 May 2020 – via Project MUSE.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ ۱۶٫۳ ۱۶٫۴ ۱۶٫۵ Ilany, Ofri (12 September 2018). "The Messianic Zionist Religion Whose Believers Worship Judaism (But Can't Practice It)". Haaretz. Tel Aviv. Archived from the original on 9 February 2020. Retrieved 31 May 2020.
- ↑ Kress, Michael (2018). "The Modern Noahide Movement". My Jewish Learning. Retrieved 10 November 2020.
- ↑ Kellner, Menachem (1991). Maimonides on Judaism and the Jewish people. SUNY Series in Jewish Philosophy. Albany, New York: SUNY Press. p. 44. ISBN 0-7914-0691-1.
against my reading of Maimonides is strengthened by the fact that Maimonides himself says that the ger toshav is accepted only during the time that the Jubilee is practiced. The Jubilee year is no longer practiced in this dispensation [...]. Second, it is entirely reasonable to assume that Maimonides thought that the messianic conversion of the Gentiles would be a process that occurred in stages and that some or all Gentiles would go through the status of ger toshav on their way to the status of full convert, ger tzedek. But this question aside, there are substantial reasons why it is very unlikely that Maimonides foresaw a messianic era in which the Gentiles would become only semi-converts (ger toshav) and not full converts (ger tzedek). Put simply, semi-converts are not separate from the Jews but equal to them; their status is in every way inferior and subordinate to that of the Jews. They are separate and unequal.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ Kellner, Menachem (Spring 2016). "Orthodoxy and "The Gentile Problem"". Institute for Jewish Ideas and Ideals. Marc D. Angel. Archived from the original on 1 August 2020. Retrieved 10 November 2020.
- ↑ Schneerson, Menachem Mendel. Sha'arei Ge'ulah. pp. 267–8 (translated from Hebrew; emphasis and round brackets, but not the square brackets, in original text): There is a further detail in the wording of the Rambam in the completion and conclusion of his book [Mishneh Torah, Hilkhot M'lakhim 12:5]: "And the occupation of the entire world will not be anything other than to know G‑d." Because in its plain meaning, it thereby includes the nations of the world as well (similar to what the Rambam wrote in the previous chapter, that the Messianic king will "improve the world in its entirety to serve G‑d … I will transform the nations etc."), especially since immediately afterwards the Rambam changes [terminology] and writes "And therefore Israel will be great sages etc