پرش به محتوا

گالاکتومانان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بخشی از گالاکتومانان که ستون فقرات مانوز را نشان می‌دهد (در زیر) با واحد گالاکتوز منشعب (بالا)

گالاکتومانان‌ها پلی‌ساکاریدهایی هستند که از یک ستون فقرات مانوز با گروه‌های جانبی گالاکتوز تشکیل شده‌اند.

به ترتیب افزایش تعداد نسبت مانوز به گالاکتوز: ۱

گالاکتومانان‌ها اغلب در محصولات غذایی برای افزایش ویسکوزیتهٔ فاز آب استفاده می‌شوند.

صمغ گوار برای افزودن ویسکوزیته به اشک مصنوعی مورد استفاده است، اما به اندازهٔ کربوکسی متیل سلولز پایدار نیست.[۱]

کاربرد غذایی

[ویرایش]

گالاکتومانان‌ها در غذاها به‌عنوان تثبیت‌کننده استفاده می‌شوند. صمغ گوار و LBG معمولاً در بستنی‌ها برای بهبود بافت و کاهش ذوب بستنی استفاده می‌شود. LBG همچنین به‌طور گسترده در پنیر خامه‌ای[۲] و آماده‌سازی میوه و سس سالاد کاربرد دارد. کاربرد صمغ تارا به‌عنوان یک مادهٔ غذایی در حال افزایش است، اما هنوز به میزان بسیار کمتری نسبت به گوار یا LBG استفاده می‌شود. گوار بیشترین کاربرد را در غذاها دارد که این موضوع، عمدتاً به‌دلیل قیمت پایین و ثابت آن است.

کاربرد بالینی

[ویرایش]

گالاکتومانان جزء دیوارهٔ سلولی قارچ آسپرژیلوس[۳] است و در طول رشد آزاد می‌شود. تشخیص گالاکتومانان در خون برای تشخیص عفونت‌های تهاجمی آسپرژیلوزیس در انسان استفاده می‌شود. این کار با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال در الایزای ساندویچ دوگانه انجام می‌شود. این آزمایش از آزمایشگاه‌های Bio-Rad در سال ۲۰۰۳ توسط FDA تأیید شد و از دقت متوسطی برخوردار است.[۴] این روش در بیمارانی که پیوند سلول‌های خون ساز (پیوند سلول‌های بنیادی) داشته‌اند بسیار مفید است. تست آسپرژیلوس گالاکتومانان مثبت کاذب در بیماران تحت درمان وریدی با برخی آنتی‌بیوتیک‌ها یا مایعات حاوی گلوکونات یا اسید سیتریک مانند برخی از پلاکت‌های تزریقی، تغذیهٔ تزریقی یا PlasmaLyte یافت شده است.[۵][۶]

منابع

[ویرایش]
  1. Simmons, P.A. (May 2004). "Modeling of Ocular Viscosity for Mid–viscosity Artificial Tear Preparations". Investigative Ophthalmology & Visual Science. 45 (13): 3893.
  2. "CAROB AND LOCUST BEAN GUM - LBG PROPERTIES". CyberColloids Ltd. Archived from the original on 19 December 2008. Retrieved 3 July 2024.
  3. Bart-Delabesse E, Basile M, Al Jijakli A, et al. (October 2005). "Detection of Aspergillus galactomannan antigenemia to determine biological and clinical implications of beta-lactam treatments". J. Clin. Microbiol. 43 (10): 5214–20. doi:10.1128/JCM.43.10.5214-5220.2005. PMC 1248458. PMID 16207986.
  4. Pfeiffer CD, Fine JP, Safdar N (2006). "Diagnosis of invasive aspergillosis using a galactomannan assay: a meta-analysis". Clin Infect Dis. 42 (10): 1417–27. doi:10.1086/503427. PMID 16619154.
  5. Martin-Rabadan, P.; Gijon, P.; Alonso Fernandez, R.; Ballesteros, M.; Anguita, J.; Bouza, E. (18 May 2012). "False-positive Aspergillus Antigenemia Due to Blood Product Conditioning Fluids". Clinical Infectious Diseases. 55 (4): e22–e27. doi:10.1093/cid/cis493. PMID 22610929.
  6. Spriet, Isabel; Lagrou, Katrien; Maertens, Johan; Willems, Ludo; Wilmer, Alexander; Wauters, Joost; Warnock, D. W. (March 2016). "Plasmalyte: No Longer a Culprit in Causing False-Positive Galactomannan Test Results". Journal of Clinical Microbiology. 54 (3): 795–797. doi:10.1128/JCM.02813-15. PMC 4767971. PMID 26719444.