پرش به محتوا

کپلر-۶۲اف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کپلر-۶۲اف
سیاره فراخورشیدی فهرست سیارات فراخورشیدی

کپلر-۶۲اف
ستاره مادر
ستاره کپلر-۶۲
صورت فلکی Lyra
بعد (α) ۱۸h ۵۲m ۵۱٫۰۶۰۱۹s
میل (δ) ‏ ۵۹٫۵۰۷″ ۲۰′ ‎+۴۵°
فاصله~۱۲۰۰ ly
({{{dist_pc}}} pc)
جرم (m) ۰٫۶۹ (± ۰٫۰۲) M
شعاع (r) ۰٫۶۴ (± ۰٫۰۲) R
دما (T) ۴۹۲۵ (± ۷۰) K
فلزیگی [Fe/H] -۰٫۳۷ (± ۰٫۰۴)
Age ۷ (± ۴) Gyr
ویژگی‌های فیزیکی
شعاع(r)۱٫۴۱ (± ۰٫۰۷) R
دما (T) ۲۴۳ کلوین (−۳۰ درجه سلسیوس؛ −۲۲ درجه فارنهایت) K
اطلاعات کشف
تاریخ کشف ۱۸ آوریل ۲۰۱۳
کاشف(ها) Eric Agol[۱]
روش کشف Transit (مأموریت کپلر)
مکان کشف Kepler Space Observatory
وضعیت کشف Published refereed article
بانک اطلاعات منابع
دانشنامه
سیاره‌های فراخورشیدی
data
سیمبادdata

کپلر-۶۲اف [۲] (به انگلیسی: Kepler-62f) یک سیاره در کهکشان راه شیری در منظومۀ کپلر-۶۲ است که اندازه و فاصلهٔ آن تا ستاره‌اش درست مانند زمین و خورشید است که در نجوم به این موقعیت مکانی که شرایط زندگی را میتواند داشته باشد اصطلاحا کمربند حیات (به انگلیسی: Goldilocks) گفته می‌شود.


کپلر-۶۲اف
مقایسه سیارات منظومه کپلر۶٢ با سیارات منظومه شمسی

ویژگی‌ها

[ویرایش]

کپلر۶۲اف با شعاع ۱٫۴ برابر زمین و فاصلهٔ حدود ۱۱٬۳۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر حدود ۱٬۲۰۰ سال نوری از زمین همراه با ۴ سیارهٔ دیگر به دور ستارهٔ خود که حدود یک‌سوم خورشید ماست می‌چرخند و نخستین سیارهٔ دیده شده توسط تلسکوپ فضایی کپلر است که دانشمندان احتمال وجود حیات درست شبیه به زمین را در آن می‌دهند. این سیاره نخستین بار در تاریخ ۱۸ آوریل ۲۰۱۳ مشاهده شد. جرم این سیاره از سیلیکات آهن و ترکیبات سنگی و همچنین از مقدار قابل توجهی آب تشکیل شده‌است.

کپلر-۶۲اف در فاصله۰٫۷۱۸ یکای نجومی (۱۰۷٬۴۰۰٬۰۰۰ کیلومتر؛ ۶۶٬۷۰۰٬۰۰۰ مایل) از ستاره میزبان خود با دوره مداری حدود ۲۶۷.۳ روز، دارای جرمی معادل ۲.۸ برابر شعاع زمین است.این سیاره یکی از نامزدهای سیارات قابل سکونت است، زیرا ستاره اصلی آن یک ستاره نسبتاً آرام است و جرم کمتری نسبت به خورشید دارد، بنابراین می‌تواند تا حدود ۳۰ میلیارد سال یا بیشتر زندگی کند.

همچنین با توجه به جرم، کپلر-۶۲اف احتمالاً یک سیاره ابی، خاکی است.با این حال هنوز باید اجزای کلیدی سیارات فراخورشیدی برای تعیین قابل سکونت بودن این سیاره ارزیابی شوند، مانند جو آن در صورت وجود، زیرا در بخش بیرونی منطقه قابل سکونت ستاره میزبان قرار دارد. [۳][۴]

منابع

[ویرایش]
  1. Johnson, Michele; Harrington, J.D. (18 April 2013). "NASA's Kepler Discovers Its Smallest 'Habitable Zone' Planets to Date". NASA. Archived from the original on 8 May 2020. Retrieved 18 April 2013.
  2. Overbye, Dennis (18 April 2013). "2 Good Places to Live, 1,200 Light-Years Away". New York Times. Retrieved 18 April 2013.
  3. Borucki, William J.; et al. (18 April 2013). "Kepler-62: A Five-Planet System with Planets of 1.4 and 1.6 Earth Radii in the Habitable Zone". Science Express. 340 (6132): 587–590. arXiv:1304.7387. Bibcode:2013Sci...340..587B. doi:10.1126/science.1234702. PMID 23599262. S2CID 21029755.
  4. "3 Potentially Habitable Super-Earth Planets Explained (Infographic)". Space.com. 18 April 2013.

پیوند به بیرون

[ویرایش]