پرش به محتوا

کوه زیر

مختصات: ۲۷°۰۵′۱۴″ شمالی ۵۴°۲۹′۳۰″ شرقی / ۲۷٫۰۸۷۲۲°شمالی ۵۴٫۴۹۱۶۷°شرقی / 27.08722; 54.49167
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کوه زیر
Map
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع۳۰۰۰ متر
جغرافیا
موقعیتشهرستان بستک ایران بخش کوخرد
رشته‌کوه مادر- زیر

کوه زیر نام رشته‌کوهی است در جنوب ایران. کوه زیر در بخش کوخرد شهرستان بستک و در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده‌است.[۱]

این رشته‌کوه از ارتفاعات جنوبی دهستان کوخرد شروع می‌شود و تا شمال کوه سفید ادامه دارد، و از سوی غرب به «کوه ده» و از سوی شرق به «بون کوه چهار برکه» محدود می‌شود. این کوه به سمت غرب ادامه دارد و همچنین از سمت شرق به «بون کوه لوز» و به «کوه گوچی» پیوند دارد.[۲]

در منطقهٔ کوه زیر شکارگاه‌ها و تفریحگاه‌های زیادی وجود دارد، همچنین غارها و اشکفت‌های فراوانی نیز وجود دارند که کوهنوردان در شبهای زمستانی در آن‌ها پناه می‌گیرند.[۳]

غارهای کوه زیر

[ویرایش]

غارهای کوچک و بزرگی که در محل به نام اِشکَفت نامیده می‌شوند در جای‌جای این رشته کوه یافت می‌شود از جمله:

جانوران وپرندگان

[ویرایش]

در پیرامون کوه شب جانوران وپرندگان مختلفی زندگی می‌کرده‌اند که شامل :آهو، بز کوهی، روباه، خوک، کفتار، شغال، جوجه‌تیغی و خرگوش بوده‌است. همچنین پرندگان مانند: کبک، عقاب، شاهین، بادخور، قُمری، تیهو، فاخته و بلبل وصدها پرنده مختلف دیکر زندکی می‌کرده‌اند که متأسفانه امروزه به دلیل نبود نظارت کافی و شکار بی‌رویه و غیرمجاز، نسل اکثر این حیوانات در حال انقراض می‌باشد. گفتاره‌است که در دوران گذشته جانوارنی مانند: گرگ، پلنگ، یوزپلنگ و خرس نیز در این کوه دیده شده‌است، اما در حال حاضر دیگه از اینگونه حیوانات هیچ اثری نیست.[۱][۲][۳]

درختان کوهستانی

[ویرایش]

درختان بزرگ و تنوهمندی وجود دارد مانند:، کُنار، بنه، کِرت، سمر، کُوهِنگ، کُور و سَلَم وغیره.

راه مشهور گوچی

[ویرایش]

راه مشهور «گوچی» و گردنه گوچی و پیچهای خطرناک آن در این کوه واقع شده‌است. این راه از «بون کوه چهار برکه» شروع می‌شود و رو به سمت جنوب می‌رود و به بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه منتهی می‌شود.[۱]

  • نقاطی که در مسیر این راه قرار دارد

نقاطی معروف که در مسیر این راه قرار دارد عبارت‌اند از: «گردنه گوچی»، «برکه زیر گوچی»، «پر رنده»، «دُکَل بَردِ مَد کاملی» (احشم نشین)، «دین، قهوه‌خانه دین، لاورِ دین»، «دره کوره‌ای» در این دره چند کوره گچی وجود دارد، «درواه دُمُو»، «خوئق»، «پشتخه چتالی» یعنی پشتخه سمری، «باتنگستان»، «چُک لِسُه»، «تنگو» برکه و کاورنسرای تنگو، «پَرِ بارام»، «دو رودخانه» جایی است که آب دو رودخانه به هم می‌پیوندد، «پشتخه شب خاب» ۲ باب آب‌انبار دارد، راه قافله (مالرو) قدیمی است، «درواه شنی»، «پشتخه کودان» یک باب آب‌انبار دارد، «مرزان»، «برکه مرزان»، «گردنه کرزائی»، «گردنه شرفائی»، «دُول گِردُه»، «شربتو» (احشم نشین)، «گُلِنگُو» (احشم نشین)، «روستای سورو»، سمر دان، روستای «چاه مسلم».[۱]

  • اما از «بون کوه چهار برکه» رو به طرف شمال از این قرار است: «دو راهی کوران»، «بلدنگ»،

«برکه وکاروانسرای بلدنگ»، «گردنه شیخ عبدالعزیز» که به گویش محلی «شبدیز» یا «شیخ دِس» می‌نامند، «گردنه شیخ عبدالرحمن» که باصطلاح اهالی منطقه «شبدرحمان» گفته می‌شود، «نمکی مهران» (معدن نمک بخش کوخرد)، «سیاه تک مهران»، «پل رودخانه مهران»، «پاسگاه ژاندارمری مِهران».[۱]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ محمدیان، کوخردی، محمد، «شهرستان بستک و بخش کوخرد»، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.

منابع

[ویرایش]
  • محمدیان، کوخردی، محمد، «شهرستان بستک و بخش کوخرد» ، ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
  • محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰ ـ ۵۱ ـ ۵۲ ـ ۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
  • الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.