کوه جینفو
| کوه جینفو | |
|---|---|
| 金佛山 | |
 نمایی از دامنه جنوبی کوه جینفو | |
 | |
  کوه جینفو | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۲٬۲۳۸ متر (۷٬۳۴۳ فوت) |
| برجستگی | ۱٬۲۱۷ متر (۳٬۹۹۳ فوت)[۱] بلندترین نقطه Feng Chui Ling |
| فهرست‌بندی | Ribu |
| مختصات | ۲۹°۰۴′ شمالی ۱۰۷°۱۸′ شرقی / ۲۹٫۰۶۷°شمالی ۱۰۷٫۳۰۰°شرقی |
| جغرافیا | |
| رشته‌کوه مادر | کوه‌های دالُو |
کوه جینفو (به انگلیسی: Mount Jinfo) (کوه بودای طلایی، Jinfoshan, Chin Shan, Jinfushan, Chin fu shan, chin fo shan، چینی: 金佛山)، بلندترین قله کوه‌های دالُو است که در بالادست یانگ‌تسه و در منطقه نانچوان، در چونگ‌چینگ قرار دارد. جینفو شان کوهی ایزوله با صخره‌هایی به ارتفاع ۳۰۰ متر است که قله نسبتاً مسطح آن را احاطه کرده‌اند. پوشش گیاهی اصلی آن شامل جنگل‌های برگ‌ریز نیمه‌گرمسیری، جنگل‌های مخروطی و بوم‌سازگان کوهستانی است. افزون بر ویژگی‌های معمول کارست مانند دره‌ها، جنگل‌های سنگی و سیستم‌های غاری، کوه جینفو به خاطر تنوع استثنایی گیاهی خود، شامل ۴۷۶۸ گونه گیاهان دانه‌دار، شناخته شده است.[۲] این منطقه همچنین ممکن است زیستگاه جمعیت‌های طبیعی کمیاب کهن‌دار باشد.[۳] این منطقه همچنین پناهگاهی برای گونه‌های جانوری در معرض خطر وابسته به مناطق کارستی، از جمله دم‌بلند فرانسوا، به‌شمار می‌رود. به دلیل ویژگی‌های برجسته کارستی و تنوع زیستی کم‌نظیر، کوه جینفو در سال ۲۰۰۱ در فهرست موقت میراث جهانی قرار گرفت و در سال ۲۰۱۴، به عنوان بخشی از کارست جنوب چین در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.[۴][۵]
جغرافیا
[ویرایش]کوه جینفو یک کوه سینکلینال است. سکوی فوقانی و تراس‌های آن از سنگ آهک دوره پرمین با ارتفاع حدود ۲۰۰۰ متر از سطح دریا تشکیل شده‌اند. در سطح و زیر زمین این منطقه، پدیده‌های کارستی در مقیاس وسیع مشاهده می‌شود. در بخش میانی کوه جینفو، از ارتفاع ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متر، شیل و ماسه‌سنگ‌های دوره سیلورین قرار گرفته‌اند. بخش پایینی کوه جینفو بر روی لایه‌هایی از سنگ آهک و دولومیت دوره‌های کامبرین و اردویسین استوار است. در این منطقه، اشکال مختلف کوچک و خردکارست فراوانی شکل گرفته‌اند. کوه جینفو دارای پرتگاه‌ها و دره‌های متعددی است که در آن، دامنه شمالی شیب تندی دارد در حالی که دامنه جنوبی ملایم‌تر است. ژئومورفولوژی کوه جینفو را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
- دره‌های بخش پایینی کوه جینفو که در ارتفاع حدود ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ متر از سطح دریا قرار دارند و ارتفاع نسبی آن‌ها حدود ۵۰۰ متر است. این دره‌ها در نتیجه فرسایش و بریدگی رودخانه‌ها شکل گرفته‌اند.
- سکوی میانی کوه که در ارتفاع بیش از ۱۲۰۰ متر از سطح دریا در کوه‌های جینفو، بوجی و چینگبا توزیع شده است. ارتفاع نسبی این بخش بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر متغیر است. جهت گسترش این کوه‌ها مطابق با خط تکتونیکی منطقه است. قله‌های این کوه‌ها بقایای یک سطح فرسایشی هستند.[۶]
آب‌وهوا
[ویرایش]این منطقه در ناحیه اقلیمی موسمی مرطوب نیمه‌گرمسیری قرار دارد. میانگین دمای سالانه در قله کوه ۸٫۲ درجه سانتی‌گراد و میزان بارش سالانه ۱۴۳۴٫۵ میلی‌متر است.[۷]
پانویس
[ویرایش]- ↑ https://worldribus.org/east-china/
- ↑ Yi, S.; Huang, Y.; Shen, M.; Xie, S; Liang, G. (2007). "Additions to the seed plants flora of Jinfo Mount. Nature Reserve in Chongqing". Ecological Science (26): 242–245.
- ↑ Shen, L; Chen, X-Y; Zhang, X; Li, Y-Y; Fu, C-X; Qiu, Y-X (2004). "Genetic variation of Ginkgo biloba L. (Ginkgoaceae) based on cpDNA PCR-RFLPs: inference of glacial refugia". Heredity. 94 (4): 396–401. doi:10.1038/sj.hdy.6800616. PMID 15536482.
- ↑ "Jinfushan Scenic Spot". UNESCO World Heritage Centre.
- ↑ "South China Karst". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Retrieved 11 Apr 2021.
- ↑ Kuang, Mingsheng. "Karst Ecological System of Jinfo Mountain of Chongqing". Karst Dynamics Laboratory and Network Center of Guangxi Normal University. Archived from the original on 2 April 2012. Retrieved 26 September 2011.
- ↑ Wu, Yuexia; Jiang, Yongjun; Yuan, Daoxian; Li, Linli (2008). "Modeling hydrological responses of karst spring to storm events: example of the Shuifang spring (Jinfo Mt. , Chongqing, China)". Environ Geol. 55 (7): 1545–1553. doi:10.1007/s00254-007-1105-z. S2CID 128898896.
