کوماریلا بهاتا
کوماریلا بهاتا {(به انگلیسی: Kumārila Bhaṭṭa) فیلسوف و محقق میمامسا قرن هفتم میلادی بود در جنوب هند میزیستهاست.
سنت هندو به «کوماریلا» عنوان علامه «بهاتا» «بهاتتا» (Bhaṭṭa) را دادهاست. وی در تکامل «میمامسا» (می مانسا) و ارتقاء آن به دیدگاه فلسفی کوشیدهاست که در آن مسائل مورد بحث فقط از دریچهٔ ارتباط آنان با مراسم عبادی مورد بررسی قرار نمیگرفت.
میمامسا[ویرایش]
می مانسا یکی از مهمترین مباحث فلسفه ی هندی را که مبحث شناخت است در مرکز توجه خود قرار دادهاست.
آثار[ویرایش]
وی کلیهٔ مبانی سوتراها و اثر «شابارا» را در سه رساله بزرگ تفسیر کرده. که عبارتند:
شلو کاوارتیکا Shlokavartika
تانترا وارتیکا Tantravartika
تویتی کا Tuptika
شناخت[ویرایش]
کوماریلا معتقد بود برای آنکه شناخت معتبر باشد میباید تازه و بکر یا بیسابقه بوده و خلافش به اثبات نرسیده باشد. و دو مرحله ای بودن ادراک.[۱]
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Text of Mimamsalokavarttika by Kumarila Bhatta (in transliterated Sanskrit)
- https://web.archive.org/web/20070509144740/http://www.crvp.org/book/Series03/IIIB-4/introduction.htm
- http://www.ourkarnataka.com/books/saartha_book_review.htm بایگانیشده در ۱۱ فوریه ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
منابع[ویرایش]
- ↑ داریوش شایگان، ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد اول – تهران: امیر کبیر ۱۳۸۶
- Arnold, Daniel Anderson. Buddhists, Brahmins, and Belief: Epistemology in South Asian Philosophy of Religion. Columbia University Press, 2005. شابک ۹۷۸−۰−۲۳۱−۱۳۲۸۱−۷.