کوزارچانکا

کوزارچانکا اثر ژورژ اسکریگین. موضوع عکس میلیا مارین (با نام خانوادگی تورومان) است.

کوزارچانکا (سیریلیک صربی: Козарчанка به معنی "زن اهل کوزارا ") عکسی از جنگ جهانی دوم است که در جمهوری سوسیالیستی فدرال یوگسلاوی به نماد تبدیل شد. عکاس هنری یوگسلاوی ژورژ اسکریگین در شمال بوسنی در زمستان ۱۹۴۳–۱۹۴۴، یک پارتیزان زن خندان را نشان می‌دهد که کلاه تیتوکا به سر دارد و تفنگی روی شانه‌اش آویزان است.

موضوع پرتره میلیا مارین است. صرب بوسنیایی اهل روستایی در دامنه کوه کوزارا. مدت کوتاهی پس از جنگ، او با یک پارتیزان ازدواج کرد و در شهر پرییدور ساکن شد. او در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۱ سالگی درگذشت.

کوزارچانکا در کتاب‌های درسی پرتیراژ مدرسه، تک‌نگاری‌ها و پوسترهای جنگ و همچنین روی جلد آلبومی از یک گروه موسیقی پاپ معروف یوگسلاوی به نمایش درآمد. هویت مارین به عنوان سوژه عکس در یوگسلاوی سوسیالیستی شناخته شده نبود.

پیشینه

در آوریل ۱۹۴۱، پادشاهی یوگسلاوی توسط نیروهای محور به رهبری آلمان نازی مورد تهاجم قرار گرفت، اشغال و تجزیه شد. یک دولت دست نشانده فاشیست به نام دولت مستقل کرواسی در ۱۰ آوریل کنترل تقریباً تمام کرواسی امروزی، تمام بوسنی و هرزگوین امروزی و بخش‌هایی از صربستان امروزی را بدست گرفت. به رهبری جنبش ملی‌گرای اوستاشه کرواسی، یکی از سیاست‌های این جنبش فاشیستی نسل‌کشی صرب‌ها در دولت مستقل کرواسی با کشتار دسته جمعی، اخراج و یکسان‌سازی اجباری بود. جنبش‌های مقاومت به زودی در پاسخ به اشغال ایجاد شدند که یکی از آنها توسط اتحادیه کمونیست‌های یوگسلاوی سازماندهی شد. حزب به ریاست یوسیپ بروز تیتو تصمیم گرفت ۴ ژوئیه برای راه اندازی یک قیام مسلحانه سراسری تحت حمایت اعضای نیروهای تحت رهبری آن به عنوان پارتیزان شناخته عمل کند. از آنها به عنوان ارتش آزادیبخش ملی یوگسلاوی نیز یاد می‌شد. در دسامبر ۱۹۴۳ و ژانویه ۱۹۴۴، تیپ ۱۱ کراجینا ارتش آزادیبخش ملی در حال حمله به آلمانی‌ها و نیروهای اوستاشه در منطقه کوهستانی کوزارا در شمال بوسنی بود تا فشار پارتیزان در بانوینا و شرق بوسنی را کاهش دهد، جایی که محور حملات بزرگ ضد حزبی پیشرو بود.

عکس و موضوع آن

در طول زمستان ۱۹۴۳–۱۹۴۴، سربازان سیار تئاتر آزادی ملی با ستونی از پارتیزان‌های تیپ ۱۱ کراجینا در منطقه کنشپوله، در منطقه کازارا مواجه شدند. رئیس بخش باله تئاتر، گئورگیج «ژورژ» اسکریگین، یک رقصنده باله یوگسلاوی با تبار روسی بود. اسکریگین همچنین یک عکاس هنری تحسین شده بین‌المللی بود و جوایز معتبری را در تعدادی از نمایشگاه‌های عکاسی در اواخر دهه ۱۹۳۰ دریافت کرده بود. بین سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۵، اسکریگین حدود ۵۰۰ عکس از جنگ گرفت که برخی از آنها در جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی افسانه‌ای شدند. فرمانده تیپ ۱۱ کراجینا نیز در ستون حضور داشت و اسکریگین از او خواست تا از یک مبارز زن پارتیزان عکس بگیرد. فرمانده پنج پرستار جوان را از ستون انتخاب کرد که اسکریگین از میان آنها میلیا مارین هفده ساله را انتخاب کرد. او صرب بوسنیایی اهل روستای برکینجا در نزدیکی دوبیکا، در دامنه کوه کوزارا بود. اسکریگین یک ژاکت کش باف پشمی روی او گذاشت، تفنگی را روی شانه‌اش انداخت، کلاه تیتوفکا را با ستاره قرمز رنگش به کنار سرش کج کرد، موهایش را صاف کرد و به او گفت که لبخند بزند. سپس با دوربین رولیفلکس خود از او عکس گرفت.

اسکریگین در عکس‌های جنگی خود دو اصل متفاوت را با هم متحد کرد: واقع گرایی خشن، از نظر محتوا، و تصویرگرایی، از نظر فرم. در سال ۱۹۶۸، او یک تک نگاری در مورد عکاسی جنگی خود با عنوان (جنگ و صحنه) منتشر کرد که در آن عکس میلجا مارین با عنوان (زن اهل کوزارا) وجود دارد. شرح عکس بدون ذکر نام چنین است: به عنوان یک زن جوان در جریان اولین حمله دشمن اسیر اما موفق به فرار شد - حتی از آلمان - و به کوزارا رسید و در آنجا یکی از مبارزان نیروهای کوزارا شد.

ژورژ اسکریگین، سلف پرتره (۱۹۴۳)

اندکی پس از جنگ، در سال ۱۹۴۶، میلیا مارین با پرو مارین ازدواج کرد و صاحب پنج فرزند شد. ، از زمان پرو مارین از قیام کوزارا در اواخر ژوئیه ۱۹۴۱ با پارتیزان‌ها جنگیده بود. میلیا در مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۷ انجام داد، توضیح داد که به دلیل سختی‌های جنگی که او و خانواده اش متحمل شده بودند، در زمان گرفتن عکس احساس لبخند زدن نداشت. با این وجود، او به درخواست اسکریگین رضایت داد و لبخندی درخشان زد. مارین همچنین اظهار داشت که هرگز قبل از عکس و نه بعد از آن اسلحه حمل نکرده‌است. او در در سن ۸۱ سالگی در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۷ درگذشت.

میراث

پس از جنگ، که در آن ارتش آزادیبخش ملی پیروز شد، کوزارچانکا به یک تصویر نمادین زمان جنگ در یوگسلاوی سوسیالیستی تبدیل شد. این یکی از نمادهای مشارکت توده ای زنان به عنوان داوطلب در مبارزات پارتیزانی بود که در نتیجه به عنوان یک آرمان کل ملت یوگسلاوی مشروعیت یافت. روایت رسمی مبارزه پارتیزانی که توسط دولت یوگسلاوی پس از جنگ به رهبری تیتو ترویج شد، در خدمت مشروعیت بخشیدن به رژیم و ایجاد احساسات ملی مشترک در این کشور چند قومیتی بود. پارتیزان‌های زن در این روایت جایگاه مهمی داشتند. کوزارچانکا در کتاب‌های درسی پرتیراژ مدارس، و همچنین تک‌نگاری‌ها و پوسترهای جنگ به نمایش درآمد. نماد توده ای زیبایی و شور و شوق یک انقلابی را تجلیل می‌کرد. نسخه اصلاح شده کوزارچانکا (بدون تفنگ) بر روی جلد آلبوم ۱۹۸۶ توسط گروه پاپ یوگسلاوی مرلین ظاهر شد. پشت جلد عکسی از مرلین مونرو بازیگر نقش بسته بود. هویت اصلی میلیا تورومان (مارین) تا پس از سقوط کمونیسم در یوگسلاوی و سایر کشورهای اروپایی، که پیام ایدئولوژیک عکس دیگر اثری نداشت، برای عموم مردم ناشناخته ماند.

جستارهای وابسته

• ماریا بورساچ، اولین پارتیزان زن که به عنوان قهرمان خلق یوگسلاوی معرفی شد.
• مارینا ژینستا، موضوع یکی از نمادین‌ترین عکس‌های جنگ داخلی اسپانیا
• استانا توماشویچ، یکی دیگر از سوژه‌های پارتیزان زن از عکس‌های شناخته شده

منابع

• Arsenev, Alexei Borisovich (2012), "СКРЫГИН Георгий (Жорж) Владимирович" [Skrygin, Georgy (Zhorzh) Vladimirovich], Искусство и архитектура Русского зарубежья (به روسی), Dmitry Likhachev Foundation
• Batinić, Jelena (2015), Women and Yugoslav Partisans: A History of World War II Resistance, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-1-107-09107-8
• Ćurguz, Dragutin; Vignjević, Milorad (1982), Drugi krajiški narodnooslobodilački partizanski (kozarski) odred "Mladen Stojanović" [The 2nd Krajina (Kozara) National Liberation Partisan Detachment "Mladen Stojanović"] (به صربی), Prijedor: Nacionalni park Kozara
• Kovačević, Dinka (2007), "Mlada partizanka iz čitanke" [The Young Female Partisan from the Reading Book], Nezavisne novine (به صربی), archived from the original on 14 July 2015
• Lukić, Dragoje (1984), Rat i djeca Kozare [War and Children of Kozara] (به صربی) (2nd ed.), Belgrade: Narodna knjiga
• Malić, Goran (8 November 1997), "Одлазак Жоржа Скригина (1910–1997): Мајстор простора и светлости" [Departure of Žorž Skrigin (1910–1997): Master of Space and Light], Politika (به صربی), Belgrade: Politika, no. 30190, ISSN 0350-4395
• Milinović, Đuro; Karasijević, Drago (1982), Jedanaesta krajiška NOU brigada [The 11th Krajina National Liberation Shock Brigade] (به صربی), Gradiška: Savez udruženja boraca NOR-a opštine
• "Preminula partizanka sa znamenite fotografije" [The Female Partisan from the Memorable Photograph Passed Away], Index.hr (به کروات), 16 November 2007, archived from the original on 25 May 2014
• Roberts, Walter R. (1987) [1973], Tito, Mihailovic and the Allies,1941–1945, Durham, North Carolina: Duke University Press, ISBN 978-0-8223-0773-0
• Todić, Milanka (2013), Lidija Merenik (ed.), "Socrealistička montaža kao slika vremena" [Montage in Socialist Realism as an Image of the Times], The Journal of Modern Art History Department (به صربی), Belgrade: Faculty of Philosophy, University of Belgrade, 9, ISSN 2217-3951
• Vittorelli, Natascha (2015), "With or Without Gun: Staging Female Partisans in Socialist Yugoslavia", in Miranda Jakiša; Nikica Gilić (eds.), Partisans in Yugoslavia: Literature, Film and Visual Culture, Bielefeld, Germany: transcript Verlag, ISBN 978-3-8394-2522-0
• Vucinich, Wayne S. (1949), "The Second World War and Beyond", in Robert Joseph Kerner (ed.), Yugoslavia, Berkeley: University of California Press, OCLC 404359