کمبود منگنز

کمبود منگنز (پزشکی)
کمبود منگنز (پزشکی)
تخصص	غدد درون‌ریز و متابولیسم
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
	[ویرایش در ویکی‌داده]

کمبود منگنز در انسان منجر به تعدادی از مشکلات پزشکی می‌شود.^[۱] منگنز یک عنصر حیاتی در تغذیه در مقادیر بسیار کم است (میزان مصرف روزانه برای مردان بالغ: ۲٫۳ میلی‌گرم). با این حال ممکن است با مصرف بیش از حد آن، مسمومیت ایجاد شود.

عملکرد

منگنز جزء برخی از آنزیم‌ها است و باعث تحریک رشد و فعالیت آنزیم‌های دیگر می‌شود. سوپراکسید دیسموتاز منگنز (MnSOD) آنتی‌اکسیدان اصلی در میتوکندری است. چندین آنزیمِ فعال‌شده توسط منگنز به متابولیسم کربوهیدرات‌ها، اسیدهای آمینه و کلسترول کمک می‌کنند.^[۲]

کمبود منگنز باعث تغییر شکل اسکلتی در جانوران می‌شود و از تولید کلاژن در بهبود زخم‌ها جلوگیری می‌کند.^[۳]

منابع غذایی

منگنز در سبزیجات سبز برگ، میوه‌ها، آجیل، دارچین و غلات کامل یافت می‌شود. سبوس گندم حاوی بیشترین مواد مغذی معدنی و ویتامین‌های غلات است اما از بیشتر غلات فرآوری‌شده (مانند نان سفید) حذف شده‌است. سبوس گندم اغلب به‌عنوان خوراک دام فروخته می‌شود. بسیاری از مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی رایج در ترکیبات خود از منگنز استفاده نمی‌کنند. مصرف نسبتاً زیاد مواد معدنی دیگر مانند آهن، منیزیم و کلسیم ممکن است مانع از دریافت مناسب منگنز شود.^[۴]

منابع

↑ Erikson, Keith M.; Ascher, Michael (2019). "Ch 10. Manganese: Its Role in Disease and Health". In Sigel, Astrid; Freisinger, Eva; Sigel, Roland K. O.; Carver, Peggy L. (eds.). Essential Metals in Medicine:Therapeutic Use and Toxicity of Metal Ions in the Clinic. Metal Ions in Life Sciences. Vol. 19. Berlin: de Gruyter. pp. 253–266. doi:10.1515/9783110527872-016. ISBN 978-3-11-052691-2.
↑ Food and Nutrition Board, Institute of Medicine (2001). "Manganese". Dietary Reference Intakes for Vitamin A, Vitamin K, Arsenic, Boron, Chromium, Copper, Iodine, Iron, Manganese, Molybdenum, Nickel, Silicon, Vanadium, and Zinc. National Academy Press. pp. 394–419. ISBN 978-0-309-07279-3.
↑ Keen, C.L.; Zidenberg-Cherr, S. (1996). "Manganese". In Ziegler, E.E.; Filer, L.J. (eds.). Present Knowledge in Nutrition (7th ed.). ILSI Press. pp. 334–343. ISBN 978-0-944398-72-2.
↑ Kies, C. (1994). "Bioavailability of manganese". In Klimis-Tavantzis, D.L. (ed.). Manganese in health and disease. Modern Nutrition. Vol. 2. CRC Press. pp. 39–58. ISBN 978-0-8493-7841-6.

[1] Erikson, Keith M.; Ascher, Michael (2019). "Ch 10. Manganese: Its Role in Disease and Health". In Sigel, Astrid; Freisinger, Eva; Sigel, Roland K. O.; Carver, Peggy L. (eds.). Essential Metals in Medicine:Therapeutic Use and Toxicity of Metal Ions in the Clinic. Metal Ions in Life Sciences. Vol. 19. Berlin: de Gruyter. pp. 253–266. doi:10.1515/9783110527872-016. ISBN 978-3-11-052691-2.

[2] Food and Nutrition Board, Institute of Medicine (2001). "Manganese". Dietary Reference Intakes for Vitamin A, Vitamin K, Arsenic, Boron, Chromium, Copper, Iodine, Iron, Manganese, Molybdenum, Nickel, Silicon, Vanadium, and Zinc. National Academy Press. pp. 394–419. ISBN 978-0-309-07279-3.

[3] Keen, C.L.; Zidenberg-Cherr, S. (1996). "Manganese". In Ziegler, E.E.; Filer, L.J. (eds.). Present Knowledge in Nutrition (7th ed.). ILSI Press. pp. 334–343. ISBN 978-0-944398-72-2.

[4] Kies, C. (1994). "Bioavailability of manganese". In Klimis-Tavantzis, D.L. (ed.). Manganese in health and disease. Modern Nutrition. Vol. 2. CRC Press. pp. 39–58. ISBN 978-0-8493-7841-6.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]