کشت همراه
کشت همراه در باغبانی و کشاورزی کاشت محصولات مختلف در نزدیکی هم برای بازداری آفت، گرده‌افشانی، فراهم کردن زیستگاه برای موجودات مفید، استفاده حداکثری از فضا، و به عبارت دیگر افزایش بهره‌وری کشاورزی است.[۱] کشت همراه شکلی از کشت چندگانه است.
کشت همراه توسط کشاورزان و باغبانان در هر دو هم کشورهای صنعتی و هم کشورهای در حال توسعه به دلایل زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از اصول جدید کشت همراه از قرنها پیش در باغ‌های کلبه‌ای در انگلستان و باغ‌های جنگلی در آسیا، و هزاران سال قبل در آمریکای میانه وجود داشت.
تاریخچه
[ویرایش]در چین، آزیریان برای حداقل هزار سال به عنوان گیاهان همراه برای محصولات برنج مورد استفاده قرار گرفته‌است. آنها میزبان سیانوباکتر هستند که میزان نیتروژن گرفته شده از اتمسفر را تثبیت کرده و از رسیدن نور به گیاهان رقیب برنج جلوگیری می‌کنند.[۲]
پیش از ورود اروپایی‌ها به آمریکا کشت همراه توسط سرخ‌پوستان به شکل‌های مختلف انجام می‌گرفت. آنها ۸۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ سال پیش کدوی تخمه‌کاغذی را اهلی کرده بودند[۳][۴] سپس با ذرت و لوبیا تکنیک کشاورزی سه خواهر را شکل دادند.
منابع
[ویرایش]- ↑ McClure, Susan (1994). Companion Planting. Rodale Press. ISBN 0-87596-616-0.
- ↑ "Plant Resources for Human Development-Nitrogen in Rice" (PDF). Dhakai.com. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved February 21, 2015.
- ↑ Smith, B. D. (1997). The initial domestication of Cucurbita pepo in the Americas 10,000 years ago. Science 276 932-34.
- ↑ "Cucurbitaceae--Fruits for Peons, Pilgrims, and Pharaohs". University of California at Los Angeles. Archived from the original on 16 October 2013. Retrieved September 2, 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Companion planting». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶.
