پرش به محتوا

فرج‌لیسی

صفحه نیمه‌حفاظت‌شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از کس لیسی)

فرج‌لیسی
کس‌لیسی توسط یک زن
ویژگی‌ها
نوع فعالیتآمیزش دهانی و آمیزش‌های غیر دخولی
اعضا مرتبطزن کس خود را در جلوی دهان شریک جنسی خود قرار می‌دهد.
ابزار مورد نیازلب و دهان شریک جنسی
محدویت دفعاتندارد
مدتمدت زمان خاصی وجود ندارد ولی می‌توان تا حد ارضا ادامه داد.
زمان انجامبرای لذت جنسی یا برای پیش‌نوازش
جنسیت زوجینهر دو زن یا مرد و زن
تحریک
تحریک در مردهاآلت تناسلی
تحریک در زن‌هافرج
سلامت و ایمنی
بیماری محتمل در صورت آلودگیتبخال
دیدگاه علم پزشکیسالم
ادیان
دیدگاه اسلامموافق در صورت زوج بودن زن و شوهر
در برخی از نمونه‌ها فرج‌لیسی فقط صورت یا سر را لمس می‌کند؛ در حالی در برخی دیگر این عمل شامل موارد بیشتری نیز می‌شود.

فرج‌لیسی[۱][۲][۳][۴] (به انگلیسی: cunnilingus) یا به زبان عامیانه کُس‌لیسی نوعی آمیزش جنسی دهانی است که توسط شخصی بر روی فرج (کُس) یا واژن شخص دیگری انجام می‌شود که با هدف تحریک و برانگیختگی جنسی از طریق ناحیهٔ فرج و کلیتوریس زنان با استفاده از زبان و دهان است.[۵][۶] کلیتوریس حساس‌ترین قسمت دستگاه تناسلی زنان در انسان است و تحریک آن ممکن است منجر به تحریک جنسی یا ارگاسم در زنان شود.[۷][۸][۹]

کُس‌لیسی می‌تواند برای تحریک جنسی باشد و ممکن است توسط یک شریک جنسی به‌عنوان عشق‌بازی برای تحریک برانگیختگی جنسی قبل از سایر فعالیت‌های جنسی (مانند آمیزش واژینال یا مقعدی)،[۱۰][۱۱] یا به‌عنوان یک عمل وابسته فیزیکی انجام شود. همانند بیشتر انواع عمل جنسی خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی در سکس دهانی وجود دارد؛ گرچه خطر انتقال، به‌ویژه انتقال اچ‌آی‌وی در سکس دهانی، به مراتب از سکس واژنی یا مقعدی کمتر است.[۱۲][۱۳]

رابطه جنسی دهانی اغلب تابو تلقی می‌شود،[۱۴] اما اکثر کشورها قانونی ندارند که این عمل را ممنوع کند. معمولاً زوج‌های دگرجنس‌گرا، کُس‌لیسی را تأثیرگذار بر باکرگی هر یک از طرفین نمی‌دانند، در حالی که زوج‌های لزبین معمولاً آن را نوعی از دست دادن باکرگی می‌دانند.[۱۵][۱۶][۱۷] افراد همچنین ممکن است احساسات منفی یا محدودیت جنسی در مورد انجام دادن یا مورد انجام قرار گرفتن این عمل داشته باشند و ممکن است از انجام آن امتناع ورزند.[۱۸]

جنبه‌های بهداشتی

عفونت‌های آمیزشی

عفونت کلامیدیا، ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)، سوزاک، سیفلیس، ویروس هرپس سیمپلکس، هپاتیت (انواع مختلف) و سایر بیماری‌های آمیزشی (STIs) ممکن است از طریق آمیزش دهانی منتقل شوند.[۱۲][۱۹][۲۰] هرگونه تبادل مایعات بدن با فردی که به اچ‌آی‌وی، ویروسی که باعث ایدز می‌شود، آلوده باشد، خطر انتقال عفونت را به همراه دارد. با این حال، خطر ابتلا به عفونت‌های آمیزشی معمولاً در مقایسه با آمیزش جنسی یا آمیزش جنسی مقعدی برای آمیزش دهانی به‌طور قابل توجهی کمتر است و خطر انتقال اچ‌آی‌وی در این مورد به عنوان کمترین خطر در نظر گرفته می‌شود.[۱۲][۱۳][۲۱][۲۲] علاوه بر این، خطر مستند انتقال اچ‌آی‌وی از طریق کلیتورال‌لیسی کمتر از خطر مرتبط با قضیب‌لیسی، آمیزش واژینال یا مقعدی است.[۱۲]

احتمال خطر ابتلا به عفونت‌های آمیزشی در صورت وجود زخم بر روی فرج شریک دریافت‌کننده، یا زخم‌ها و جراحات باز در دهان یا خونریزی لثه شریک انجام‌دهنده افزایش می‌یابد.[۱۲][۱۳] مسواک زدن، استفاده از نخ دندان، یا انجام اقدامات دندان‌پزشکی بلافاصله قبل یا بعد از انجام کلیتورال‌لیسی نیز می‌تواند خطر انتقال عفونت را افزایش دهد، زیرا این فعالیت‌ها ممکن است باعث ایجاد خراش‌های کوچک در پوشش داخلی دهان شوند.[۱۲][۱۳][۲۳] این زخم‌ها، حتی در مقیاس میکروسکوپی، احتمال ابتلا به عفونت‌های آمیزشی که به صورت دهانی منتقل می‌شوند را افزایش می‌دهند.[۱۲][۱۳] علاوه بر این، تماس دهانی با ناحیه تناسلی می‌تواند به عفونت‌های رایج ناشی از باکتری‌ها و ویروس‌هایی که به‌طور طبیعی در اطراف و ترشحات نواحی تناسلی وجود دارند، منجر شود. به دلیل این عوامل، منابع پزشکی استفاده از رابطه جنسی امن را در هنگام انجام یا دریافت کلیتورال‌لیسی با شریکی که وضعیت ابتلا به عفونت‌های آمیزشی او نامشخص است، توصیه می‌کنند.[۱۲][۱۳][۲۰]

انجام کلیتورال‌لیسی در دوران قاعدگی خطر بالایی برای شریک انجام‌دهنده دارد، زیرا ممکن است غلظت بالایی از ویروس در خون قاعدگی وجود داشته باشد،[۲۴] از جمله ویروس‌هایی مانند هپاتیت ب.[۲۵]

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) و سرطان دهان

ارتباطاتی بین آمیزش دهانی و سرطان دهان در افراد مبتلا به ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) گزارش شده است.[۲۶] مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ نشان داد که میان آمیزش دهانی و سرطان‌های سر و گردن همبستگی و وابستگی وجود دارد.[۲۷][۲۸]

گمان می‌رود این ارتباط ناشی از انتقال HPV باشد؛ ویروسی که در اکثریت موارد سرطان دهانه رحم دخیل بوده و در نمونه‌های سرطانی گلو در مطالعات متعددی شناسایی شده است. این مطالعه نشان داد افرادی که در طول زندگی خود یک تا پنج شریک جنسی برای آمیزش دهانی داشته‌اند، در مقایسه با کسانی که هرگز این فعالیت را انجام نداده‌اند، حدود دو برابر بیشتر در معرض خطر سرطان گلو بوده‌اند. همچنین، افرادی که بیش از پنج شریک جنسی داشته‌اند، با افزایش خطر ۲۵۰ درصدی روبه‌رو بوده‌اند.

آسیب زبان

بند زیر زبان (سطح زیرین زبان) در معرض زخم شدن بر اثر اصطکاک مکرر در طول فعالیت جنسی قرار دارد که به آن «زبان کلیتورال‌لیسی» گفته می‌شود.[۲۹]

زخم ایجادشده در بند زیر زبان بر اثر کلیتورال‌لیسی به صورت افقی است و ضایعه مربوط به تماس سطح زیرین زبان با لبه دندان‌های جلویی پایین در حالتی است که زبان در جلوترین وضعیت خود قرار دارد. این نوع زخم معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز بهبود می‌یابد، اما ممکن است با تکرار این عمل دوباره ایجاد شود. زخم مزمن در این ناحیه می‌تواند باعث هیپرپلازی فیبروز خطی شود. برای کاهش احتمال آسیب، می‌توان لبه‌های برنده دندان‌های جلویی فک پایین را صاف کرد.[۳۰]

اعمال

آمارهای عمومی نشان می‌دهد که ۷۰–۸۰٪ از زنان برای رسیدن به ارگاسم به تحریک مستقیم کلیتوریس نیاز دارند.[۳۱][۳۲] تحقیقات شره هیت در مورد تمایلات جنسی زنان، گزارش داده است که در اکثر زنان، ارگاسم به‌دلیل تحریک مستقیم کلیتوریس به‌راحتی توسط مهبل و چوچوله با زبان و دهان حاصل می‌شود.[۳۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ پژوهشکده علوم شناختی
  2. ↑ فرهنگ معاصر انگلیسی-فارسی، محمدرضا باطنی و دیگران، ویراست دوم، تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۸۱، ص ۱۹۶
  3. ↑ فرهنگ معاصر هزاره، علی‌محمد حق‌شناس و دیگران، تهران: فرهنگ معاصر، چاپ ششم، ۱۳۸۵، ص ۳۴۵
  4. ↑ فرهنگ شش جلدی پیشرو آریانپور، منوچهر آریانپور و دیگران، نسخه رایانه‌ای، تهران: جهان رایانه
  5. ↑ Krychman, Michael (2009). 100 Questions & Answers About Women's Sexual Wellness and Vitality: A Practical Guide for the Woman Seeking Sexual Fulfillment. Jones & Bartlett Learning. p. 176. ISBN 978-0-7637-5448-8. Retrieved September 30, 2023.
  6. ↑ Wayne Weiten; Margaret A. Lloyd; Dana S. Dunn; Elizabeth Yost Hammer (2008). Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st century. Cengage Learning. p. 422. ISBN 978-0-495-55339-7. Archived from the original on 7 July 2014. Retrieved 26 February 2011.
  7. ↑ Rodgers, Joann Ellison (2003). Sex: A Natural History. Macmillan. pp. 92–93. ISBN 978-0-8050-7281-5. Archived from the original on 18 March 2015. Retrieved 4 September 2014.
  8. ↑ Greenberg, Jerrold S.; Bruess, Clint E.; Conklin, Sarah C (2010). Exploring the Dimensions of Human Sexuality. Jones & Bartlett Learning. pp. 95–96. ISBN 978-0-7637-7660-2. Archived from the original on 9 July 2014. Retrieved 15 November 2012.
  9. ↑ Carroll, Janell L. (2012). Sexuality Now: Embracing Diversity. Cengage Learning. pp. 110–111. ISBN 978-1-111-83581-1. Archived from the original on 15 June 2013. Retrieved 12 September 2012.
  10. ↑ «Sexuality Now: Embracing Diversity: Embracing Diversity - Janell L. Carroll - Google 圖書». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۰-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۱۲.
  11. ↑ «What is oral sex?». web.archive.org. ۲۰۱۰-۱۰-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۲-۱۲.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ ۱۲٫۵ ۱۲٫۶ ۱۲٫۷ Dianne Hales (2008). An Invitation to Health Brief 2010-2011. Cengage Learning. pp. 269–271. ISBN 978-0-495-39192-0. Archived from the original on 21 September 2021. Retrieved 29 August 2013.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ ۱۳٫۴ ۱۳٫۵ William Alexander; Helaine Bader; Judith H. LaRosa (2011). New Dimensions in Women's Health. Jones & Bartlett Publishers. p. 211. ISBN 978-1-4496-8375-7. Archived from the original on 15 July 2014. Retrieved 29 August 2013.
  14. ↑ Janell L. Carroll (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity. Cengage Learning. pp. 265–267. ISBN 978-0-495-60274-3. Archived from the original on October 13, 2013. Retrieved August 29, 2013.
  15. ↑ See pages 11 بایگانی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine and 47-49 بایگانی‌شده در ۱ دسامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine for male virginity, how gay and lesbian individuals define virginity loss, and for how the majority of researchers and heterosexuals define virginity loss/"technical virginity" by whether or not a person has engaged in vaginal sex. Laura M. Carpenter (2005). Virginity lost: An Intimate Portrait of First Sexual Experiences. NYU Press. pp. 295 pages. ISBN 978-0-8147-1652-6. Archived from the original on 28 April 2021. Retrieved 9 October 2011.
  16. ↑ Bryan Strong; Christine DeVault; Theodore F. Cohen (2010). The Marriage and Family Experience: Intimate Relationship in a Changing Society. Cengage Learning. p. 186. ISBN 978-0-534-62425-5. Archived from the original on 24 July 2020. Retrieved 8 October 2011. Most people agree that we maintain virginity as long as we refrain from sexual (vaginal) intercourse. But occasionally we hear people speak of 'technical virginity' [...] Data indicate that 'a very significant proportion of teens ha[ve] had experience with oral sex, even if they haven't had sexual intercourse, and may think of themselves as virgins' [...] Other research, especially research looking into virginity loss, reports that 35% of virgins, defined as people who have never engaged in vaginal intercourse, have nonetheless engaged in one or more other forms of heterosexual sexual activity (e.g. , oral sex, anal sex, or mutual masturbation).
  17. ↑ Blank, Hanne (2008). Virgin: The Untouched History. Bloomsbury Publishing USA. p. 253. ISBN 978-1-59691-011-9. Archived from the original on 23 December 2021. Retrieved 8 October 2011.
  18. ↑ Janell L. Carroll (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity. Cengage Learning. pp. 265–267. ISBN 978-0-495-60274-3. Archived from the original on October 13, 2013. Retrieved August 29, 2013.
  19. ↑ "استراتژی جهانی برای پیشگیری و کنترل بیماری‌های آمیزشی: ۲۰۰۶–۲۰۱۵. قطع زنجیره انتقال" (PDF). سازمان جهانی بهداشت. 2007. Archived (PDF) from the original on 23 March 2014. Retrieved 26 November 2011.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ "نظارت بر بیماری‌های آمیزشی" (PDF). مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (ایالات متحده) (CDC). 2008. Archived (PDF) from the original on 2 October 2018. Retrieved 6 December 2011. همچنین مراجعه کنید به برگه اطلاعات بایگانی‌شده در ۲ اکتبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine
  21. ↑ Robert J. Pratt (2003). HIV & AIDS: A Foundation for Nursing and Healthcare Practice. انتشارات سی‌آرسی. pp. ۳۰۶. ISBN 978–0340706398. Archived from the original on 31 July 2020. Retrieved 21 August 2013. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (help)
  22. ↑ Marshall Cavendish Corporation (2010) [۲۰۰۹]. Sex and Society, Volume 1. Marshall Cavendish Corporation. p. ۶۱. ISBN 978–0761479062. Archived from the original on 31 July 2020. Retrieved 29 August 2013. {{cite book}}: Check |isbn= value: invalid character (help)
  23. ↑ "آمیزش دهانی و خطر اچ‌آی‌وی" (PDF). مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (ایالات متحده) (CDC). ژوئن ۲۰۰۹. Archived from the original (PDF) on 10 May 2013. Retrieved 30 August 2013.
  24. ↑ Pinsky, Laura; Douglas, Paul Harding; Metroka, Craig (1992). The Essential HIV Treatment Fact Book. Simon and Schuster. p. 105. ISBN 0-671-72528-9. Archived from the original on 23 December 2021. Retrieved 16 October 2020.
  25. ↑ Newman, Felice (1 January 1999). The Whole Lesbian Sex Book: A Passionate Guide for All of Us. Cleis Press. p. 241. ISBN 1-57344-088-4. Archived from the original on 23 December 2021. Retrieved 19 August 2019.
  26. ↑ "ارتباط HPV - ویروس پاپیلوم انسانی مرتبط با سرطان دهان". ۲۰۱۱. Archived from the original on 27 February 2014. Retrieved 1 April 2018.
  27. ↑ D'Souza G; Kreimer AR; Viscidi R; et al. (2007). "مطالعه مورد-شاهدی ویروس پاپیلوم انسانی و سرطان حلق". N. Engl. J. Med. 356 (19): 1944–1956. doi:10.1056/NEJMoa065497. PMID 17494927.
  28. ↑ Khamsi, Roxanne. "نیوساینتیست: "آمیزش دهانی می‌تواند باعث سرطان گلو شود" - ۹ مه ۲۰۰۷". Newscientist.com. Archived from the original on 30 September 2007. Retrieved 19 March 2010.
  29. ↑ Scully, Crispian (۲۰۱۰). بیماری‌های دهان و فک و صورت: راهنمای تصویری برای تشخیص و مدیریت بیماری‌های مخاط دهان، لثه‌ها، دندان‌ها، غدد بزاقی، استخوان‌های فک و مفاصل (۴ ed.). London: Informa Healthcare. p. 221. ISBN 978-1-84184-751-1.
  30. ↑ BW Neville; DD Damm; CM Allen; JE Bouquot (2002). پاتولوژی دهان و فک و صورت (۲ ed.). Philadelphia: W.B. Saunders. pp. 253–284. ISBN 978-0-7216-9003-2.
  31. ↑ Mah, Kenneth; Binik, Yitzchak M (7 January 2001). "The nature of human orgasm: a critical review of major trends". Clinical Psychology Review. 21 (6): 823–856. doi:10.1016/S0272-7358(00)00069-6. PMID 11497209. Women rated clitoral stimulation as at least somewhat more important than vaginal stimulation in achieving orgasm; only about 20% indicated that they did not require additional clitoral stimulation during intercourse.
  32. ↑ Kammerer-Doak, Dorothy; Rogers, Rebecca G. (June 2008). "Female Sexual Function and Dysfunction". Obstetrics and Gynecology Clinics of North America. 35 (2): 169–183. doi:10.1016/j.ogc.2008.03.006. PMID 18486835. Most women report the inability to achieve orgasm with vaginal intercourse and require direct clitoral stimulation … About 20% have coital climaxes...
  33. ↑ Hite, Shere (2003). The Hite Report: A Nationwide Study of Female Sexuality. New York, NY: Seven Stories Press. pp. 512 pages. ISBN 978-1-58322-569-1. Retrieved 2 March 2012.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرج‌لیسی موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فرج‌لیسی&oldid=40922901»