پرش به محتوا

پارافیلیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از انحراف جنسی)
پارافیلیا
پودوفیلیا (فتیش پا)، نوعی پارافیلیا[۱]
تخصصروان‌پزشکی، روان‌شناسی، سکس‌شناسی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
سمپD010262

پارافیلیا (به انگلیسی: paraphilia) پارافیلیا تجربه‌ای از برانگیختگی جنسی مکرر یا شدید به اشیا، مکان‌ها، موقعیت‌ها، خیال‌پردازی‌ها، رفتارها یا افراد غیر معمول است.[۲][۳] همچنین در مواردی به عنوان علاقه جنسی به هر چیزی غیر از شریک انسانی با رضایت قانونی تعریف شده است.[۴][۵] پارافیلیا با علایق جنسی نرموفیلیک («معمول») مقایسه می‌شود،[۶] اگرچه تعریف آنچه که یک علاقه جنسی را معمول یا غیرمعمول می‌کند همچنان بحث‌برانگیز است. هیچ اجماعی برای مرز دقیق بین علایق جنسی غیرمعمول و معمول وجود ندارد و علل دقیق بسیاری از پارافیلیاها یافت نشده است.[۷]

تعداد دقیق و موارد پارافیلیا در بسیاری از موارد مورد اختلاف است (برای مثال آنیل آگراوال، روان‌پزشک، ۵۴۹ نوع پارافیلیا را در طبقه‌بندی خود آورده و تا به حال چندین زیر طبقه‌بندی از پارافیلیا پیشنهاد شده است).[۸][۹] برخی معتقدند که یک رویکرد چند بعدی، طیف نگر یا شکایت مدار بهتر می‌تواند شواهد را منعکس کند.[۱۰][۱۱]

این مفهوم، نخستین بار، در سال ۱۹۲۰ و توسط ویلهم استکل روان‌شناس اتریشی نام‌گذاری شد.[۱۲][۱۳] بر سر انواع و شیوه دسته‌بندی انواع دگرخواهی‌های جنسی، هنوز بحث، وجود دارد.[۱۴]DSM-5 لیست مشخصی برای هشت اختلال پارافیل دارد.[۱۵]

تاریخچه و تعریف

[ویرایش]

در اواخر قرن نوزدهم، روانشناسان و روانپزشکان شروع به دسته‌بندی پارافلیاهای مختلف کردند زیرا آن‌ها می‌خواستند یک سیستم توصیفی بیشتر از ساختارهای قانونی و مذهبی لواط[۱۶] و انحراف داشته باشد.[۱۷] قبل از معرفی اصطلاح پارافیلیا در DSM-III (1980)، اصطلاح انحراف جنسی برای اشاره به پارافیلیا در دو چاپ اول کتاب استفاده شده بود.[۱۸] در سال ۱۹۸۱، مقاله ای که در مجله روان‌پزشکی آمریکا منتشر شد، پارافلیا را به عنوان «تخیلات مکرر، تحریک آمیز جنسی شدید، اصرارهای جنسی یا رفتارهایی است که عموماً با مواردی که در ادامه گفته می‌شود همراهی دارد» توصیف کرد:[۱۹]

بر اساس آخرین تعریف انجمن روان‌پزشکی آمریکا اختلالات پارافیلیک (نوع بیمارگونه پارافیلیا) چنین تعریف می‌شود:[۲۱]

اختلالات پارافیلیک نوعی تخیلات یا رفتارهایی شامل تمایل جنسی به اشیاء غیرانسانی، رفتارهای سادومازوخیستی، کودکان یا سایر افراد نارضایی از رابطه جنسی است که به‌طور مکرر و ادامه‌دار وجود دارند. مدت این گونه رفتارها و تمایلات باید حداقل ۶ ماه و ناشی از اختلالات دیگری (مشکلات روان‌شناختی دیگر) نباشد.

علل پارافیلیا

[ویرایش]

علل ترجیحات جنسی پارافیلی در افراد مشخص نیست، اگرچه مجموعه‌ای از تحقیقات در حال انجام، به یک رابطه رشد عصبی احتمالی قبل از تولد اشاره دارد. یک مطالعه در سال ۲۰۰۸ با تجزیه و تحلیل تخیلات جنسی ۲۰۰ مرد دگرجنس‌گرایانه با استفاده از آزمون پرسشنامه فانتزی جنسیت ویلسون مشخص کرد که مردان دارای درجه مشخص تمایل به فتیش تعداد بیشتری از برادران بزرگتر، نسبت رقمی 2D: 4D بالا (که نشان دهنده قرار گرفتن در معرض استروژن بیش از حد قبل از تولد است)، و احتمال چپ‌دستی بودن زیاد، نشان می‌دهد که جانبی شدن نیم کره‌ای مختل در مغز ممکن است در جاذبه‌های انحرافی نقش داشته باشد.[۲۲] در توضیحات رفتاری گفته می‌شود که پارافیلیا در اوایل زندگی، در طی تجربه ای که محرک پارافیل را با تحریک شدید جنسی جفت می‌کند، شرطی می‌شود.[۲۳] سوزان نولن-هوکسما پیشنهاد می‌کند که تخیلات خودارضایی دربارهٔ محرک، تحریک پارافیلی را تقویت و گسترش می‌دهد.[۲۳]

تشخیص

[ویرایش]

بحث و جدال علمی و سیاسی در مورد ادامه گنجاندن تشخیص‌های مربوط به رابطه جنسی مانند پارافلیلیا در DSM به دلیل انگ ناشی از اطلاق آن‌ها به عنوان بیماری روانی وجود دارد.[۲۴]برخی از گروه‌ها، برای درک بیشتر و پذیرش تنوع جنسی، برای تغییر در وضعیت قانونی و پزشکی علایق و شیوه‌های غیر معمول جنسی لابی کرده‌اند. چارلز آلن موزر، پزشک و مدافع اقلیت‌های جنسی، اظهار داشت که تشخیص‌ها باید از کتابچه‌های راهنمای تشخیص حذف شود.[۲۵]

علایق معمولی در برابر علایق غیر معمول

[ویرایش]

ادبیات بالینی حاوی گزارش‌های بسیاری از پارافلیاها است که فقط برخی از آن‌ها ورودی‌های خاص خود را در طبقه‌بندی‌های تشخیصی انجمن روان‌پزشکی آمریکا یا سازمان بهداشت جهانی دریافت می‌کنند.[۲۶][۲۷] در مورد اینکه علایق جنسی باید به عنوان اختلالات پارافیلی در مقابل انواع طبیعی علاقه جنسی تلقی شود، اختلاف نظر وجود دارد. به عنوان مثال، از ماه مه ۲۰۰۰، در هر مقاله DSM-IV-TR، "از آنجا که برخی از موارد سادیسم جنسی ممکن است آسیب به قربانی نداشته باشد (به عنوان مثال تحمیل تحقیر به یک شریک رضایت دهنده)، عبارت سادیسم جنسی شامل ترکیبی از عبارت DSM-III-R و DSM-IV (به عنوان مثال، "شخص با این اصرارها با فردی که موافق نبوده رفتار کرده است، یا اصرارها، تخیلات یا رفتارهای جنسی موجب پریشانی یا دشواری بین فردی شده است").[۲۸] DSM-IV-TR همچنین اذعان می‌کند که تشخیص و طبقه‌بندی پارافلیاها در میان فرهنگ‌ها یا ادیان «با این واقعیت پیچیده است که آنچه در یک محیط فرهنگی انحرافی تلقی می‌شود، ممکن است در یک محیط دیگر قابل قبول تر باشد».[۲۹] برخی معتقدند که هنگام بحث در مورد پارافیلیا، توجه به نسبی گرایی فرهنگی امری مهم است، زیرا در مورد آنچه از نظر جنسی قابل قبول است در فرهنگ‌ها اختلاف نظر زیادی وجود دارد.[۳۰]

شدت و ویژگی

[ویرایش]

پزشکان بین پارافیلی‌های اختیاری، ترجیحی و انحصاری تفاوت قائل می‌شوند،[۳۱] گرچه اصطلاحات کاملاً استاندارد نیست. پارافیلی «اختیاری» راهی جایگزین برای تحریک جنسی است. در پارافیلای ترجیحی، فرد، پارافلیا را به فعالیت‌های متداول جنسی ترجیح می‌دهد، اما همچنین فعالیت‌های جنسی متداول را انجام می‌دهد. این ادبیات شامل مطالعات تک موردی از پارافلیاهای بسیار نادر و خاص است، که شامل یک پسر نوجوان می‌شود که علاقه زیادی به فتیشیسم به لوله‌های خروجی اگزوز اتومبیل‌ها، یک جوان با علاقه مشابه به نوع خاصی از ماشین و یک مرد که علاقه پارافیل به عطسه دارد (هم خودش و هم عطسه دیگران).[۳۲][۳۳]

پارافیلیا در DSM-5

[ویرایش]

DSM-5 تمایزی بین پارافیلیا و اختلالات پارافیلیک ایجاد می‌کند، بیان می‌کند که پارافلیا به خودی خود به درمان روانی احتیاج ندارد. و اختلال پارافیلیک را به عنوان "پارافیلیایی که در حال حاضر باعث پریشانی یا اختلال در عملکرد فرد شده یا پارافلیایی که رضایت فرد درآن مستلزم آسیب‌های شخصی به خود فرد یا دیگران است "در نظر می‌گیرد.[۱۵] کارگروه پارافیلیا به این اجماع رسیده‌اند که " انحراف جنسی صرف اختلالات روانی نیست"، و پیشنهاد می‌دهد که DSM-V تمایز بین انحراف جنسی و اختلالات paraphilic. [. . .] داشته باشد. به این صورت که فرد می‌تواند پارافیلیا داشته باشد (با توجه به ماهیت اصرارها، تخیلات یا رفتارها) اما اختلال پارافیلیک نداشته باشد. (بر اساس پریشانی و اختلال). در این تصور، داشتن پارافلیا یک شرط لازم اما نه کافی برای داشتن یک اختلال پارافیلیک است. "این روش تمایز بین رفتار جنسی هنجار و غیر هنجار را دست نخورده باقی می‌گذارد، که می‌تواند برای محققان مهم باشد، اما بدون برچسب زدن خودکار رفتار جنسی غیر عادی به عنوان آسیب‌شناسی روانی، برخی از اشکالات منطقی موجود در DSM-IV-TR را از بین می‌برد. به عنوان مثال، در نسخه قبلی، یک مرد را نمی‌توان به عنوان یک مبدل پوش طبقه بندی کرد - هر چقدر لباس متقابل بپوشد و از نظر جنسی برای او هیجان انگیز باشد - مگر اینکه از این فعالیت ناراضی باشد یا به دلیل آن آسیب ببیند. این تغییر در دیدگاه با افزودن کلمه "اختلال" به تمام پارافیلیاها در معیارهای تشخیصی منعکس می‌شود؛ بنابراین، سادیسم جنسی به اختلال سادیسم جنسی تبدیل می‌شود. مازوخیسم جنسی به اختلال مازوخیسم جنسی تبدیل می‌شود و موارد دیگر. "[۳۴]

مدیریت پارافیلیا

[ویرایش]

بیشتر پزشکان و محققان بر این باورند که علایق جنسی پارافیلیا قابل تغییر نیست،[۳۵] اگرچه شواهدی برای حمایت از این مورد لازم است.[۳۵] در عوض، هدف از درمان به‌طور معمول کاهش ناراحتی فرد از پارافیلیا و محدود کردن هرگونه رفتار مجرمانه است.[۳۵] هر دو روش روان‌درمانی و دارویی برای این اهداف در دسترس هستند.[۳۵]

درمان شناختی رفتاری، گاهی می‌تواند به افراد مبتلا به پارافیلیا کمک کند تا استراتژی‌هایی برای جلوگیری از عمل به علایق خود ایجاد کنند.[۳۵] به بیماران آموزش داده می‌شود عواملی را که باعث می‌شود بر اساس تمایلات جنسی خود رفتار کنند مانند استرس شناسایی و کنار بگذارند.[۳۵] در حال حاضر، این تنها روش روان‌درمانی برای پارافیلیا است که توسط آزمایش‌های دوسوکور تصادفی پشتیبانی می‌شود.[۳۶]

درمان

[ویرایش]

درمان‌های دارویی می‌توانند به افراد در کنترل رفتارهای جنسی خود کمک کنند، اما محتوای پارافلیا را تغییر نمی‌دهند.[۳۶] آن‌ها برای اثربخشی بیشتر با رفتار درمانی شناختی معمولاً ترکیب می‌شوند.[۳۷]

بازدارنده بازجذب سروتونین

[ویرایش]

از مهارکننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) به ویژه در افرادی که آلت تناسلی خود را به نمایش می‌گذارند، پدوفیل‌ها و خودارضاکننده‌های وسواسی استفاده می‌شود. پیشنهاد می‌شود بر اهداف کاهش تحریک جنسی، کاهش اجبار و علائم افسردگی کار کنند.[۳۷] این درمان‌ها به خوبی مورد استقبال قرار گرفته‌اند و به عنوان یک درمان دارویی مهم پارافیلیا در نظر گرفته می‌شوند.[۳۸]

آنتی آندروژن‌ها

[ویرایش]

از آنتی آندروژن‌ها در موارد شدیدتر استفاده می‌شود.[۳۷] مشابه اختگی فیزیکی، آن‌ها با کاهش سطح آندروژن کار می‌کنند، بنابراین به عنوان اختگی شیمیایی توصیف شده‌اند.[۳۷] نشان داده شده است که سیپروتون استات به‌طور قابل توجهی تخیلات جنسی و رفتارهای توهین آمیز را کاهش می‌دهد.[۳۷] مدروکسی پروژسترون استات و آگونیست‌های هورمون آزاد کنندهٔ گنادوتروپین (مانند لوپرورلین) نیز برای کاهش میل جنسی استفاده شده است.[۳۷] به دلیل عوارض جانبی، فدراسیون جهانی انجمن‌های روان‌پزشکی بیولوژیک توصیه می‌کند که از درمان‌های هورمونی فقط در مواردی که خطر جدی خشونت جنسی وجود داشته باشد یا روش‌های دیگر ناموفق باشد استفاده شود.[۳۶] اختگی با جراحی تا حد زیادی منسوخ شده است زیرا گزینه‌های دارویی به‌طور مشابه مؤثر و کمتر تهاجمی هستند.[۳۹]

مسائل قانونی

[ویرایش]

قوانین علیه خشونت جنسی را به تصویب رسانده‌اند.[۴۰] به دنبال یک سری پرونده‌های برجسته در دادگاه عالی ایالات متحده، افرادی که به پارافیلیا، به ویژه بیماری پدوفیلی (کانزاس v. هندریکس، ۱۹۹۷) و نمایشگرایی (کانزاس v. کرین، ۲۰۰۲) مبتلا هستند و سابقه رفتار ضد اجتماعی و سابقه کیفری مرتبط دارند، بر اساس قوانین مختلف ایالتی که به‌طور کلی تحت عنوان قوانین خشونت‌آمیز جنسی شناخته می‌شوند، به‌طور نامحدود در حبس مدنی نگهداری می‌شوند.[۴۱][۴۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Allely, Clare Sarah (2020-01-01). "Autism spectrum disorder, bestiality and zoophilia: a systematic PRISMA review". Journal of Intellectual Disabilities and Offending Behaviour. 11 (2): 75–91. doi:10.1108/JIDOB-06-2019-0012. ISSN 2050-8824.
  2. ↑ "Paraphilic Disorders". Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Fifth ed.). Philadelphia, Pennsylvania: American Psychiatric Publishing. 2013. pp. 685–686.
  3. ↑ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV (Text Revision). Vol. 1. Philadelphia, Pennsylvania: American Psychiatric Publishing. 2000. pp. 566–76. doi:10.1176/appi.books.9780890423349. ISBN 978-0-89042-024-9.
  4. ↑ Vandiver, Donna; Braithwaite, Jeremy (8 December 2016). Sex Crimes and Sex Offenders: Research and Realities. Routledge. ISBN 978-1-317-38524-0. Retrieved 2022-10-08.
  5. ↑ Worthen, Meredith G. F. (2021-09-30). Sexual Deviance and Society: A Sociological Examination. Routledge. ISBN 978-1-00-042106-4. Retrieved 2022-10-08.
  6. ↑ Joyal, Christian C. (2018-10-01). "Controversies in the Definition of Paraphilia". The Journal of Sexual Medicine (به انگلیسی). 15 (10): 1378–1380. doi:10.1016/j.jsxm.2018.08.005. ISSN 1743-6109. PMID 30219664.
  7. ↑ Moser, Charles; Kleinplatz, Peggy J. (2020-05-07). "Conceptualization, History, and Future of the Paraphilias". Annual Review of Clinical Psychology (به انگلیسی). 16 (1): 379–399. doi:10.1146/annurev-clinpsy-050718-095548. ISSN 1548-5943. PMID 32023092.
  8. ↑ Aggrawal, Anil (2008). "Appendix 1". Forensic and Medico-legal Aspects of Sexual Crimes and Unusual Sexual Practices. Boca Raton, Florida: CRC Press. pp. 369–382. ISBN 978-1-4200-4308-2.
  9. ↑ Bolin, Anne; Whelehan, Patricia, eds. (2015-04-10). The International Encyclopedia of Human Sexuality (به انگلیسی) (1 ed.). Wiley. doi:10.1002/9781118896877.wbiehs344. ISBN 978-1-4051-9006-0.
  10. ↑ Maser, Jack D.; Akiskal, Hajop S. (2002). "Spectrum concepts in major mental disorders". Psychiatric Clinics of North America. 25 (4): xi–xiii. doi:10.1016/S0193-953X(02)00034-5. PMID 12462854.
  11. ↑ Krueger, Robert F.; Watson, David; Barlow, David H. (2005). "Introduction to the Special Section: Toward a Dimensionally Based Taxonomy of Psychopathology". Journal of Abnormal Psychology. Washington, DC: American Psychological Association. 114 (4): 491–3. doi:10.1037/0021-843X.114.4.491. PMC 2242426. PMID 16351372.
  12. ↑ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 1994.
  13. ↑ Stekel, Wilhelm (1930), Sexual Aberrations: The Phenomenon of Fetishism in Relation to Sex, translated from the 1922 original German edition by S. Parker. Liveright Publishing.
  14. ↑ Aggrawal, Anil (2009). Forensic and Medico-legal Aspects of Sexual Crimes and Unusual Sexual Practices. Boca Raton: CRC Press. ISBN 1-4200-4308-0.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ {{cite book}}: Empty citation (help)
  16. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  17. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  18. ↑ Laws & O'Donohue, p. 384
  19. ↑ Spitzer, Robert L. (February 1981). "The diagnostic status of homosexuality in DSM-III: A reformulation of the issues". The American Journal of Psychiatry. Philadelphia, Pennsylvania: American Psychiatric Association. 138 (2): 210–215. doi:10.1176/ajp.138.2.210. PMID 7457641.
  20. ↑ «مرور نشریات - Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology - مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران». ijpcp.iums.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۱.
  21. ↑ "APA PsycNet". psycnet.apa.org (به انگلیسی). Retrieved 2024-12-18.
  22. ↑ Quazi, Rahman; Symeonides, Deano J. (February 2007). "Neurodevelopmental Correlates of Paraphilic Sexual Interests in Men". Archives of Sexual Behavior. New York City: Springer Science + Business Media. 37 (1): 166–172. doi:10.1007/s10508-007-9255-3. PMID 18074220.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ {{cite book}}: Empty citation (help)
  24. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  25. ↑ Moser C, Kleinplatz PJ (2005). "DSM-IV-TR and the Paraphilias: An argument for removal". Journal of Psychology and Human Sexuality. 17 (3/4): 91–109. doi:10.1300/j056v17n03_05.
  26. ↑ ""Axis I. Clinical Disorders, most V-Codes and conditions that need Clinical attention". Retrieved: 23 November, 2007". Psyweb.com. Archived from the original on 19 December 2010. Retrieved 2013-03-14.
  27. ↑ World Health Organization, International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, (2007), Chapter V, Block F65; Disorders of sexual preference. بایگانی‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine Retrieved 2007-11-29.
  28. ↑ Summary of Practice-Relevant Changes to the DSM-IV-TR بایگانی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine from Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) بایگانی‌شده در ۱۷ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
  29. ↑ American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed. , text rev.). Washington, DC: Author.
  30. ↑ Bhugra, Dinesh; Popelyuk, Dmitri; McMullen, Isabel (March 30, 2010). "Paraphilias Across Cultures: Contexts and Controversies". Journal of Sex Research. London, England: Routledge. 2 (47): 242–256. doi:10.1080/00224491003699833. PMID 20358463.
  31. ↑ American Psychiatric Association (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed. , text revision). pp. 569-570, 572, 574, Washington, DC: Author.
  32. ↑ Padmal de Silva (March 2007). "Sexual disorder and psychosexual therapy". Psychiatry. 6 (3): 130–134. doi:10.1016/j.mppsy.2006.12.009.
  33. ↑ King, Michael B. (1990). "Sneezing as a fetish object". Sexual and Marital Therapy. London, England: Routledge. 5 (1): 69–72. doi:10.1080/02674659008407999.
  34. ↑ "302.2 Pedophilia". DSM-5. Archived from the original on 15 February 2010. Retrieved 2012-02-10.
  35. ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ ۳۵٫۲ ۳۵٫۳ ۳۵٫۴ ۳۵٫۵ Seto MC, Ahmed AG (2014). "Treatment and management of child pornography use". Psychiatric Clinics of North America. 37 (2): 207–214. doi:10.1016/j.psc.2014.03.004. PMID 24877707.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Thibaut F, De La Barra F, Gordon H, Cosyns P, Bradford JM (2010). "The World Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) guidelines for the biological treatment of paraphilias". The World Journal of Biological Psychiatry. 11 (4): 604–655. doi:10.3109/15622971003671628. PMID 20459370.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ ۳۷٫۲ ۳۷٫۳ ۳۷٫۴ ۳۷٫۵ Assumpção, Alessandra Almeida; Garcia, Frederick Duarte; Garcia, Heloise Delavenne; Bradford, John M.W.; Thibaut, Florence (2014). "Pharmacologic treatment of paraphilias". Psychiatric Clinics of North America. Amsterdam, Netherlands: Elsevier. 37 (2): 173–181. doi:10.1016/j.psc.2014.03.002. PMID 24877704.
  38. ↑ Kraus C, Strohm K, Hill A, Habermann N, Berner W, Briken P (June 2007). "Selective serotonine reuptake inhibitors (SSRI) in the treatment of paraphilia". Fortschritte der Neurologie-Psychiatrie. 75 (6): 351–356. doi:10.1055/s-2006-944261. ISSN 0720-4299. PMID 17031776.
  39. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  40. ↑ First, Michael B. (2014). "DSM-5 and paraphilic disorders". The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law. 42 (2): 191–201. ISSN 1093-6793. PMID 24986346.
  41. ↑ First, M. B.; Halon, R. L. (2008). "Use of DSM paraphilia diagnoses in sexually violent predator commitment cases" (PDF). The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law. 36 (4): 443–454. PMID 19092060.[پیوند مرده]
  42. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پارافیلیا&oldid=40803709»