پرش به محتوا

کردوان سفلی

مختصات: ۲۸°۱۰′۹٫۹۸″ شمالی ۵۱°۲۴′۱۴٫۰۰″ شرقی / ۲۸٫۱۶۹۴۳۸۹°شمالی ۵۱٫۴۰۳۸۸۸۹°شرقی / 28.1694389; 51.4038889
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کُردوان سُفلی
کُردَو
روستا
Map
مختصات: ۲۸°۱۰′۹٫۹۸″ شمالی ۵۱°۲۴′۱۴٫۰۰″ شرقی / ۲۸٫۱۶۹۴۳۸۹°شمالی ۵۱٫۴۰۳۸۸۸۹°شرقی / 28.1694389; 51.4038889{{#coordinates:}}: نمی‌توان بیش از یک برچسب اصلی در صفحه داشت
کشورایران
استانبوشهر
شهرستاندشتی
بخشکاکی
دهستانکبگان
جمعیت
۵۰۹ نفر (سرشماری ۹۵)

کُردَوان سُفلی،[۲] روستایی است از توابع بخش کاکی شهرستان دشتی در استان بوشهر جنوب ایران. همچنین کردوان سفلی به طبیعت زیبا و مردمان خون‌گرم و مهمان نواز شهرت دارد.

جمعیت

[ویرایش]

این روستا در دهستان کبگان قرار دارد. بر اساس سرشماری سال۱۳۸۵ آمار رسمی جمعیت روستا ۵۶۵ نفر (با ۱۴۲ خانوار) می‌باشد.

موقعیت

[ویرایش]

کردوان سفلی در فاصله ۷۰ کیلومتری از مرکز شهرستان دشتی (خورموج) واقع شده‌است. این روستا، شمال رودخانه مند در منتهای جنوبی کوه مند قرار دارد و با روستاهای میته، زیارت ساحلی، اسماعیل‌محمودی، کردوان علیا و کردوان رئیسی همجوار می‌باشد. کردوان از دیرباز از روستاهای معروف و پرآوازه به جهت ظهور شخصیت‌های علمی و ادبی بوده‌است.

مردم‌شناسی

[ویرایش]

جمعیت این روستا ۵۰۹ نفر (طبق سرشماری ۱۳۹۵) می‌باشد که در در سال ۱۳۸۵ ۵۹۵ نفر بوده‌است.[۲] که بیشتر آنها به کشاورزی مشغول هستند عبا بافی مهم‌ترین صنعت دستی روستا است و ازاین روستا تاکنون افراد بزرگی پرورش یافته‌اند. کردوان شامل سه روستای کردوان سفلی، کردوان علیا و کردوان رئیسی می‌باشد.

زبان و گویش

[ویرایش]

گویش دشتی:

گویش مردم کردوان گونه روستایی و سنتی گویش دشتی است.

گویش مردم منطقه دشتی است که یکی از اصیل‌ترین گویش‌های ایران بوده و ریشه در زبان باستان ایران و زبان پهلوی ساسانی دارد و کلمات و اصطلاحاتی به همان سبک و قالب زبان پهلوی هنوز هم با گذشت چند قرن در آن محفوظ مانده و در زبان محاوره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. است.[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. «: کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران:». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «روستاها بوشهر، کردوان سفلی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۰.
  3. سعیدی نیا، حبیب‌الله؛ تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی دشتی در دوران قاجار و پهلوی (۱۳۸۳)، ص ۳۸۸.

پیوند به بیرون

[ویرایش]