پرش به محتوا

کارگران در ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارگران یک کارخانهٔ تولیدکننده وسایل گازسوز خانگی در نیشابور، خراسان.
عکس از یک کارگر جوشکار ساختمانی در ایران
یک کارگر جوشکار ساختمانی
  • کارگران در ایران بخشی انسانی از نیروی کار در کشور ایران‌اند که در بخش‌های گوناگون تولید یا خدمات مطابق تعاریف قانون مشغول می‌باشند و جمعیت آنان بیش از ۱۰ میلیون نفر است، حدود ۱۲ درصد کل جمعیت. (جمعیت کشور ایران 87.92 میلیون نفر است).[۱]
    طبق اصل اصل سی و یکم قانون اساسی ایران، داشتن مسکن وبیمه حقِّ کارگران است که دولت ایران موظف است آن را اجرا کند.[۲] طبق تعریف قانون کار ایران، کارگر «کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند.»[۳] و « مشمول قانون استخدام کشوری یا سایر قوانین و مقررات خاص استخدامی نبوده و نیز در زمره کارگران کارگاه های خانوادگی نیز نباشد» [۴] بخش خصوصی اقتصاد ایران به‌ویژه در تهران، کارگران را به دو دستهٔ کلی «ساده» و «ماهر» می‌شناسد و بر این پایه استخدام می‌کند.[۵]
  • از مشکلات مشخص این شغل می توان به
  • قراردادی بودن
  • نبود ثبات
  • درآمد کمتر نسبت به کارمند
  • وضعیت مالی ضعیف
  • اشاره کرد

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶.
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶.
  3. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶.
  4. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶.
  5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۲۰.