پرش به محتوا

کارل آیگینگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارل آیگینگر
زادهٔ۲۳ اکتبر ۱۹۴۸ ‏(۷۶ سال)
وین
ملیتاتریشی
فعالیت دانشگاهی
زمینهسازمان صنعتی
نهادمؤسسه تحقیقات اقتصادی اتریش
دانشگاه اقتصاد و کسب‌وکار وین
دانشگاه یوهانس کپلر در لینز
دانشگاهدانشگاه وین
اطلاعات در آیدیاز / ری‌پک

کارل آیگینگر (Karl Aiginger) (متولد ۲۳ اکتبر ۱۹۴۸)، یک اقتصاددان اهل اتریش است. او در میان سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۶ رئیس مؤسسه پژوهش اقتصادی اتریش (WIFO) بود، در دانشگاه اقتصاد و کسب و کار وین به عنوان پروفسور خدمت نموده و در دانشگاه جوهانس کاپلر لینتس پروفسور افتخاری بود. کریستوف بادلیت پس از وی در ۲۰۱۶ میلادی به عنوان رئیس مؤسسه پژوهش اقتصادی اتریش گماشته شد.[۱] او یک چارچوب تفکر افقی را به‌نام مرکز گزار سیاست که یک مجمعی برای بحث میان رشته‌ای در مورد سیاست‌های اروپا بود، تأسیس نموده و مدیریت می‌کند. به عنوان یک نویسنده، آثار وی در کتابخانه‌های سراسر دنیا پخش شده‌است.[۲][۳]

زندگی

[ویرایش]

وی از ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۴ میلادی در دانشگاه وین و در ۱۹۷۸ میلادی در دانشگاه پردو (ایالت ایندیانا، ایالات متحده) آموزش دید. او از ۱۹۷۰ میلادی تا کنون در مؤسسه پژوهش اقتصادی اتریش (WIFO) مشغول کار است. کارل آیگینگر، پروفسور سیاست اقتصادی در دانشگاه اقتصاد و کسب و کار وین و در دانشگاه جوهانس کاپلر لینتس است. او در مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT، ۱۹۹۱ میلادی) و دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (ایالات متحده، ۱۹۹۷ میلادی) به عنوان استاد مهمان حضور داشت. او به عنوان پرفیسور در مدرسه عالی کسب و کار استنفورد (کالیفرنیا، ایالات متحده، ۲۰۰۲ میلادی) خدمت نموده و سخنرانی‌های در دانشگاه چانگشا (هونان، چین) ارایه نموده‌است. کارل آیگینگر ازدواج نموده‌است و دو فرزند دارد.

کار

[ویرایش]

کارل آیگینگر در سازمان صنعتی و استراتژی‌های اقتصادی تخصص دارد. او همچنین روی تحلیل سیاست صنعتی، نوآوری، رقابتی بودن شرکت‌ها، رقابت بین‌المللی و مدل اقتصادی و اجتماعی اروپایی تمرکز دارد.[۴][۵][۶][۷][۸]

او بنیان‌گذار و دبیر ژورنال صنعت، رقابت و تجارت است و همچنین مسئول پروژه‌ای بود که اصول تحلیلی موجود در گزارش‌های رقابت مسئول عمومی کمیسیون اروپا برای بازار داخلی، صنعت، کار آفرینی و بنگاه‌های کوچک و متوسط را ارزیابی می‌کرد. او سیستم نوآوری کشور فنلاند را به نمایندگی از حکومت فنلاند ارزیابی نموده و مسئولیت داشت تا سیستم اعانه و حمایت مالی دولت اتریش از پژوهش را به نمایندگی از حکومت فدرال اتریش ارزیابی نماید. او عضو هیئت سرپرستی شرکت هلدینگ برای شرکت‌های دولتی اتریش بود.[۹][۱۰][۱۱][۱۲]

کارهای وی شامل جستارهای نظری در رابطه به تصمیم‌های که شرکت‌ها تحت شرایط عدم قطعیت ، اتخاذ می‌کنند و جستارهای در مورد ارزیابی مرتبط با سیاست رقابتی بودن ملت‌ها (برای اتحادیه اروپا و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی) می‌باشد. او مقاله‌های برای شورای مشورتی امور اقتصادی و اجتماعی و همچنین برای دیالوگ ریفورم حکومت فدرال اتریش نوشته‌است. طی چند سال پسین، او به‌طور فزاینده‌ای روی علت‌ها و پیامدهای بحران مالی ۲۰۰۷–۲۰۰۸ و استراتژی‌های سیاست اقتصادی اروپا تمرکز نموده‌است. او به تازگی در مورد جهانی شدن، جایگاه آینده اروپا در نظم جدید جهان با «باقی‌ماندن ایالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت» و عقب‌نشینی از چند جانبه‌گرایی و چین در راه بازگشت به شماره ۱ جهان، مقاله‌ای منتشر کرده‌است. وی پیرامون راه‌های ممکن همکاری با آفریقا برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و کاهش موج‌های مهاجرین به اروپا، بحث می‌کند. وی رهبری پروژهٔ رفاه، ثروت و کار برای اروپا را از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ بر عهده داشت. این بزرگ‌ترین پروژه اجتماعی-اقتصادی در هفتمین برنامه چارچوبی اتحادیه اروپا برای پژوهش است. این پروژه توسط اتحادیه اروپا حمایت مالی گردیده و توسط مؤسسه پژوهش اقتصادی اتریش هماهنگ گردید. این یک پروژه دانشگاهی کلیدی اتحادیه اروپا در مطابقت با استراتژی ۲۰۲۰ اروپا و گسترش این استراتژی بود که اساسی را برای یک جامعه پویا، سبز و جامعه-محور فراهم می‌نمود. گزارش نهایی و خلاصه اجرائی این پروژه در بروکسل در فوریه ۲۰۱۶ به پارلمان اروپا، کمیسیون اروپا و در کنفرانس نهایی که کنث ارو از دانشگاه استنفورد خطابه آغازی را ایراد نمود، به رسانه‌ها ارائه گردید.[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰]

تحت رهبری وی در ۲۰۰۶ میلادی، اوراق سفید در مورد سیاست اقتصادی اتریش تحت عنوان «کار بیش از طریق توسعه بر مبنای نوآوری و شایستگی» ارائه گردید که تأثیر بزرگی بر سیاست اقتصادی اتریش داشت. در رابطه به سیاست صنعتی، آیگینگر از مفهوم یک سیاست صنعتی سیستماتیک که با سیاست نوآوری، بازار کار و سیاست رقابت سازگاری داشته و هدف نهایی آن برآورده ساختن نیازهای اجتماعی است، طرف‌داری می‌کند. اگر این سیاست صنعتی به‌طور استراتژیک طراحی می‌گردد، «یک سیاست صنعتی سبز» نباید رقابتی بودن قیمت‌ها را کاهش دهد، بلکه در واقع باید یک مزیت رقابتی ایجاد کند. این موضوع در یک جلد ویژه ژورنال صنعت، رقابت و تجارت با عمق بیشتر مورد بررسی قرار گرفته‌است. هزینه‌های بالاتر انرژی و آلودگی هوا در یک موقعیت صنعتی باید با وضع مالیات کم‌تر بر کار و فراهم‌نمودن حمایت بیشتر به منابع پژوهشی، دانشگاه‌ها و کالج‌های فنی تلافی گردد. با این روش، یک کشور می‌تواند مزیت‌های رقابتی که برای آینده مهم است به‌دست‌آورد، در عرصه فناوری انرژی‌های تجدید پذیر و اثر بخشی انرژی پیشتاز گردد و هزینه‌های که باید برای بازسازی آسیب‌های محیط زیستی بپردازد را صرفه‌جویی نماید.[۳۱][۳۲][۳۳][۳۴]

یکی از پیام‌های اصلی کار آیگینگر این است که نباید رقابت را با هزینه‌های پایین برابر دانست یا آن را با استفاده از تراز خارجی اندازه‌گیری کرد، بلکه آن را باید با نتایج اندازه‌گیری نمود، به‌ویژه این‌که رقابت را می‌باید به عنوان «توانایی رسیدن به اهدافی فراتر از تولید ناخالص داخلی» تعریف کرد. کشورهای صنعتی باید استراتژی را پیروی کنند که مبتنی بر کیفیت است. یک استراتژی هزینه هر زمانی می‌تواند توسط یک کشور دارای درآمد پایین کاپی گردد («استراتژی همه‌جانبه در مقابل استراتژی ضعیف»). این تعریف گسترده از رقابت به تازگی توسط کمیته اقتصادی و اجتماعی اروپا (EESC) پذیرفته شده‌است، اما اتحادیه‌های تجاری در اول خواستند تا «کمیته‌های ملی برای رقابت» را رد نمایند، چون آن‌ها از سیاست محدودیت بیش از حد و کاهش هزینه هراس داشتند. پس از تغییر تعریف رقابت به سوی نائل شدن به اهدافی «فراتر از تولید ناخالص داخلی»، آن‌گونه که توسط آیگینگر و WWWforEurope پیشکش گردید، کمیته اقتصادی و اجتماعی اروپا توانست ایجاد کمیته‌های جدید را تأیید نماید. کارل آیگینگر هم‌واره به کار روی مسائل اروپایی در مرکز گذار سیاست، وین-اروپا (Policy Crossover Center, Vienna-Europa) و در دانشگاه اقتصاد و کسب و کار وین از یک دیدگاه بیشتر میان رشته‌ی، ادامه می‌دهد.[۳۵][۳۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Christoph Badelt tritt Amt als neuer WIFO-Leiter an". Austrian Institute of Economic Research.
  2. ↑ "Policy Crossover Center, Vienna-Europa". Retrieved September 4, 2016.
  3. ↑ "Aiginger, Karl". worldcat.org. Retrieved September 14, 2016.
  4. ↑ "Das europäische Wirtschafts- und Sozialmodel". Austrian Institute of Economic Research. Retrieved 2016-08-25..
  5. ↑ Aiginger, K. and A. Guger, 2006, The European Socio-Economic Model, in Giddens, A. , Diamond, P. , Liddle, R. (eds.) , Global Europe, Social Europe, Polity Press, Cambridge, United Kingdom, pp. 124-150. ISBN 9780745639352.
  6. ↑ Aiginger, Karl; Guger, Alois (2006), "The Ability to Adapt: Why It Differs between the Scandinavian and Continental European Models", Intereconomics, Review of European Economic Policy, 41 (1): 14–23, doi:10.1007/s10272-006-0168-5, hdl:10419/41907, S2CID 189844017.
  7. ↑ Aiginger, Karl, 2008, The Swedish Economic Model: "lessons to be learned", in: Lacina, L. , Fidrmuc, J. , Rusek, A. (eds.) Economic Performance of the European Union: Issues, Trends and Policies, Palgrave Macmillan: Economics, Business and Management Division, Houndmills, Basingstoke, Hampshire ISBN 978-0-230-22227-4.
  8. ↑ Aiginger, Karl (2007). Coping with globalisation and unemployment: new challenges for the European Model, Growth versus Security - Old and New EU Member's Quest for a New Economic and Social Model. Palgrave Macmillan..
  9. ↑ "Journal of Industry, Competition and Trade". Retrieved September 4, 2016.
  10. ↑ "Internal Market, Industry, Entrepreneurship and SMEs (GROW)". Retrieved September 4, 2016.
  11. ↑ "Europe's position in quality competition" (PDF). European Commission, Enterprise Directorate-General, Enterprise DG Working Paper, Brussels. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 25 August 2016.
  12. ↑ https://www.ffg.at/sites/default/files/downloads/page/bpevaluierung03synthesisrep.pdf |access-date=28 August 2016
  13. ↑ Aiginger, Karl (1986). Production and Decision Theory under Uncertainty (PDF). Basil Blackwell. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 5 January 2022.
  14. ↑ Aiginger, Karl (2012), "A Systemic Industrial Policy to Pave a New Growth Path for Europe" (PDF), WIFO Working Papers, Austrian Institute of Economic Research (421), archived from the original (PDF) on 23 اكتبر 2016, retrieved 5 January 2022 {{citation}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  15. ↑ Aiginger, Karl; Schratzenstaller, Margit (2011), "Consolidating the Budget under Difficult Conditions, Ten Guidelines Viewed Against Europe's Beginning Consolidation Programmes", Intereconomics, 46 (1): 36–42, doi:10.1007/s10272-011-0363-x, hdl:10419/68317, S2CID 55739963
  16. ↑ Aiginger, Karl (2010). "The Great Recession versus the Great Depression: Stylized Facts on Siblings That Were Given Different Foster Parents". Economics: The Open-Access, Open-Assessment e-Journal. 4 (8): 1. doi:10.5018/economics-ejournal.ja.2010-18.
  17. ↑ Aiginger, Karl (2010). "Das sozioökonomische System der USA: Vorteile, Probleme, Entwicklung" (PDF). Neue Gesellschaft, Frankfurter Hefte. 10 (10). Archived from the original (PDF) on 11 اكتبر 2016. Retrieved 25 August 2016. {{cite journal}}: Check date values in: |archive-date= (help).
  18. ↑ Aiginger, Karl; Firgo, Matthias (2017), Chapter 7: Regional competitiveness: connecting an old concept with new goals, Elgaronline, doi:10.4337/9781783475018.00013, ISBN 978-1-78347-500-1
  19. ↑ Aiginger, Karl; Vogel, Johanna (2015), "Competitiveness: From a Misleading Concept to a Strategy Supporting Beyond GDP Goals", Competitiveness Review, 20 (5): 497–523, doi:10.1108/CR-06-2015-0052
  20. ↑ Aiginger, Karl (2020), "Europe's Mission to Take the Lead in Fighting Climate Change" (PDF), Querdenkerplattform: Wien Europa Policy Papers (3), retrieved 24 August 2020
  21. ↑ Aiginger, Karl; Handler, Heinz (2018), "Fostering a Dynamic and Stable Neighborhood for Europe", Review of Economics and Finance, 14 (4): 39–54, SSRN 3270874, retrieved 24 August 2020
  22. ↑ Aiginger, Karl (2018), "Education: Key to Welfare and External European Partnerships" (PDF), Querdenkerplattform: Wien Europa Policy Papers (2), retrieved 24 August 2020
  23. ↑ Aiginger, Karl; Schratzenstaller, Margit (2016), "New Dynamics for Europe: Reaping the Benefits of Socio-Ecological Transition. Part I: Synthesis - Executive Summary", WWW Policy Brief, retrieved 24 August 2020
  24. ↑ "WWWforEurope". Retrieved September 4, 2016.
  25. ↑ The research work leading to these results were supported pursuant to the financial aid agreement no. 290647 in the course of the Seventh Framework Programme for Research of the European Union FP7/2007-2013.
  26. ↑ "Seventh Framework Programme for Research". Retrieved September 4, 2016.
  27. ↑ "Europe 2020 strategy". Retrieved September 4, 2016. the EU's growth strategy for the coming decade. In a changing world, the EU wants to become a smart, sustainable and inclusive economy.
  28. ↑ See website of the Europe 2020 strategy for further details.
  29. ↑ Aiginger, Karl (2016). "New Dynamics for Europe: Reaping the Benefits of Socio-ecological Transition. Synthesis WWWforEurope Synthesis Report, Vienna, Brussels".[پیوند مرده]
  30. ↑ "Kenneth Arrow's welcome address" (PDF). Archived from the original (PDF) on 27 August 2016. Retrieved 25 August 2016.
  31. ↑ Aiginger, Karl; Tichy, Gunter; Walterskirchen, Walter. "WIFO-Weißbuch: Mehr Beschäftigung durch Wachstum auf Basis von Innovation und Qualifikation, Studie des Österreichischen Instituts für Wirtschaftsforschung im Auftrag von Wirtschaftskammer Österreich, Bundesarbeitskammer, Österreichischem Gewerkschaftsbund und Landwirtschaftskammer Österreich". Austrian Institute of Economic Research. Retrieved 25 August 2016.
  32. ↑ Aiginger, Karl; Rodrik, Dani (2020), "Rebirth of Industrial Policy and an Agendafor the Twenty-First Century" (PDF), Journal of Industry, Competition and Trade, 20 (2): 89–207, doi:10.1007/s10842-019-00322-3, retrieved 24 August 2020
  33. ↑ Aiginger, Karl (2016). "Making ambitious green goals compatible with economic, dynamics by a strategic approach" (PDF). WWWforEurope Policy Paper (30). Retrieved 25 August 2016.
  34. ↑ Aiginger, Karl (2015). Industrial policy for a sustainable growth path (PDF). New Perspectives on Industrial Policy. Oxford University Press. pp. 365–394. ISBN 978-0-19-870620-5. Retrieved 25 August 2016.
  35. ↑ "European Economic and Social Committee". - A consultative body of the European Union
  36. ↑ "Welfare, Wealth and Work for Europe".[پیوند مرده] - A Seventh Framework Programme for Research project funded by the EU

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کارل_آیگینگر&oldid=37409466»