ژ
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ژ، چهاردهمین حرف در الفبای فارسی است.
| شكل حرف | ||||
|---|---|---|---|---|
| جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
| ژ | ژ | ـژ | ـژ | |
ژ، حرف چهاردهم در الفبای فارسی است. این حرف یکی از ۴ حروف الفبای فارسی است که در الفبای عربی وجود ندارد. از ژ علاوه در فارسی، در زبان‌های کردی، پشتو، اویغور، ترکی عثمانی، آذری و اردو نیز استفاده می‌شود. در بیشتر بخش‌های شامات و شمال آفریقا از «ج» برای بیان صدای ژ استفاده می‌شود. در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی ژ جزو واژه‌های اوستای است. [۱]
در حساب ابجد، معادل حرف «ج» (=۳) محاسبه می‌گردد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش] | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |