چینکو تره

چینکو تره
میراث جهانی یونسکو
	نمایی از پارک ملی که یکی از پنج روستای ساحلی را نشان می‌دهد.
مکان	لیگوریا، ایتالیا
بخشی از	پارک ملی سینکو تره (جزیره پالماریا، جزیره تینو و جزیره تینتو)
دربرگیرنده	مونته روسو آل ماره; ورنزا; کورنیلیا; مانارولا; ریوماجیوره;
معیار ثبت	فرهنگی: (ii)(iv)(v)
شمارهٔ ثبت	۸۲۶–۰۰۱
تاریخ ثبت	۱۹۹۷
مساحت	۴٬۵۱۱٫۵۴ هکتار (۱۷٫۴۱۹۲ مایل مربع)
وبگاه	www.parconazionale5terre.it/Eindex.php
مختصات	۴۴°۷′۱۰″ شمالی ۹°۴۳′۰۰″ شرقی / ۴۴٫۱۱۹۴۴°شمالی ۹٫۷۱۶۶۷°شرقی
	موقعیت چینکو تره در ایتالیا

چینکو تره (تلفظ ایتالیایی: [ˈtʃiŋkwe ˈtɛrre] ; لیگوری: Çinque Tære به معنی "پنج سرزمین") یک منطقه ساحلی در لیگوریا، در شمال غربی ایتالیا است. این شهر در غرب استان لا اسپتزیا قرار دارد و شامل پنج روستا است: مونته روسو آل ماره، ورنزا، کورنیلیا، مانارولا و ریوماجیوره می‌شود. خط ساحلی، پنج روستا، و دامنه‌های تپه‌های اطراف، همگی بخشی از پارک ملی سینکو تره، و یک میراث جهانی یونسکو هستند.

منطقه چینکو تره یک مقصد گردشگری محبوب است. در طول قرن‌ها، مردم کرت‌بندیهایی را روی مناظر ناهموار و شیب‌دار درست تا صخره‌هایی که مشرف به دریای لیگوریا هستند ساخته‌اند. مسیرها، قطارها و قایق‌ها روستاها را به هم متصل می‌کنند، زیرا ماشین‌ها فقط از بیرون با سختی زیاد از طریق جاده‌های کوهستانی باریک و ناامن می‌توانند به روستاها برسند.

تاریخ

نام آن در اسناد مربوط به قرن یازدهم ذکر شده‌است. در قرن شانزدهم، ساکنان قلعه‌های موجود را تقویت کردند و برج‌های دفاعی جدیدی برای دفاع از منطقه در برابر حملات ترک‌ها ساختند.

در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۱ باران سیل آسا باعث سیل و رانش گل درچینکو تره شد. ۹ نفر کشته شدند و روستاها به شدت آسیب دیدند.^[۱]^[۲]

شهرهای همسایه

منابع

↑ Squires, Nick (26 October 2011). "Villages all but wiped out as storms batter Italy's 'Cinque Terre'". The Daily Telegraph. Retrieved 6 August 2012.
↑ M. Agnoletti; A. Errico; A. Santoro; A. Dani; F. Preti (2019). "Terraced Landscapes and Hydrogeological Risk. Effects of Land Abandonment in Cinque Terre (Italy) during Severe Rainfall Events". Sustainability. MDPI. 11 (1): 235. doi:10.3390/su11010235. ISSN 2071-1050. OCLC 7964832494.

پیوند به بیرون

[1] Squires, Nick (26 October 2011). "Villages all but wiped out as storms batter Italy's 'Cinque Terre'". The Daily Telegraph. Retrieved 6 August 2012.

[2] M. Agnoletti; A. Errico; A. Santoro; A. Dani; F. Preti (2019). "Terraced Landscapes and Hydrogeological Risk. Effects of Land Abandonment in Cinque Terre (Italy) during Severe Rainfall Events". Sustainability. MDPI. 11 (1): 235. doi:10.3390/su11010235. ISSN 2071-1050. OCLC 7964832494.

[۱]

[۲]

ن ب و میراث جهانی یونسکو در ایتالیا
فرهنگی	سنگ‌نگاره‌های وال کامونیکا (۱۹۷۹) رم و باسیلیکای سینت پل (۱۹۸۰) کلیسای سانتا ماریا و شام آخر (۱۹۸۰) فلورانس (۱۹۸۲) پیاتزا دی میریاکولی (۱۹۸۷) ونیز و تالاب ونتزیا (۱۹۸۷) سن جیمینیانو (۱۹۹۰) ساسی دی ماترا و کلیساهای صخره‌ای ماترا (۱۹۹۳) ویچنزا و ویلاهای پالادیان ونتو (۱۹۹۴) ناپل (۱۹۹۵) سیه‌نا (۱۹۹۵) کرسپی د آدا (۱۹۹۵) فرارا و دلتای رود پو (۱۹۹۵) کاستل دل مونته (۱۹۹۶) پینتزا (۱۹۹۶) آلبروبلو (۱۹۹۶) راونا (۱۹۹۶) کلیسای جامع مودنا، برج گیرلاندینا و پیازا گرانده، (۱۹۹۷) ساحل آمالفی (۱۹۹۷) باغ گیاه‌شناسی پادوآ (۱۹۹۷) اقامتگاه‌های خاندان سلطنتی ساووی (۱۹۹۷) سو نوراکسی (۱۹۹۷) کاخ کازرتا، آب‌گذر وانویتلی و سن لوچیو (۱۹۹۷) پورتو ونه ره، چینکو تره و (جزیره پالماریا، جزیره تینو و جزیره تینتو) (۱۹۹۷) ویلا رومانا دل کازاله (۱۹۹۷) دره معابد (۱۹۹۷) پمپئی، هرکولانیوم و اوپلونتیس (۱۹۹۷) اوربینو (۱۹۹۸) پارک ملی سیلنتو، و پستوم، الئا و چرتوزا دی پادولا (۱۹۹۸) آکویلیا و کلیسای سانتا ماریا آسونتا (۱۹۹۸) ویلا آدریانا (۱۹۹۹) آسیزی، باسیلیکای سن فرانچسکو (۲۰۰۰) ورونا (۲۰۰۰) ویلا د استه، (۲۰۰۱) وال دی نوتو (۲۰۰۲) ساکری مونتی پیمونت (۲۰۰۳) گورستان‌های اتروسکی (۲۰۰۴) وال دورچا (۲۰۰۴) سیراکوز و گورستان پانتالیکا (۲۰۰۵) مجموعه پلازی دی رولی (۲۰۰۶) راه‌آهن رت (۲۰۰۸) (با سوئیس) منتووا و سابیونتا (۲۰۰۸) معماری لمباردها در ایتالیا (۲۰۱۱) آبسراهای پیش از تاریخ پیرامون آلپ (۲۰۱۱) لانگهه (۲۰۱۴) پالرموی عرب-نورمن (۲۰۱۵) بناهای دفاعی ونیز (۲۰۱۷) ایوریا (۲۰۱۸) تپه‌های پروسکو (۲۰۱۹) نقاشی‌های دیواری پادوآ (۲۰۲۱) شهرهای آبگرم (۲۰۲۱) پیشگاه‌خانه‌های بولونیا (۲۰۲۱)
طبیعی	جزایر آیولین سایت مونته سن جورجو (۲۰۰۳) (با سوئیس) دولومیتی (۲۰۰۹) اتنا (۲۰۱۳) جنگل‌های کهنسال راش (۲۰۱۷, ۲۰۲۱)

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ویاف 1 ورلدکت (از طریق ویاف)
کتابخانه‌های ملی	آلمان