پی‌ال-۹
| پی‌ال-۹ | |
|---|---|
| نوع | موشک هوابه‌هوا کوتاه‌برد |
| خاستگاه |  |
| تاریخچه خدمت | |
| خدمت | ۱۹۸۹-اکنون |
| تاریخچه تولید | |
| سازنده | مرکز توسعه فناوری الکترواپتیک لوئویانگ (EOTDC) |
| تاریخ تولید | ۱۹۸۹-اکنون |
| ویژگی‌ها | |
| وزن | ۱۲۳ کیلوگرم پی‌ال-۹ ۱۱۵ کیلوگرم پی‌ال-۹سی |
| طول | ۲۹۰سانتی‌متر |
| قطر | ۱۵۷ میلی‌متر |
| طول بال | ۸۵ میلی‌متر |
| برد مؤثر | ۱۵کیلومتر (پی‌ال-۹) ۲۲کیلومتر پی‌ال-۹سی، هوابه‌هوا) >۸کیلومتر (دی کا ۹، سطح‌به‌هوا) |
| موتور | موتور سوخت جامد |
| سقف پرواز | ۱۴۰۰۰ پا معادل ۴/۵ کیلومتر به صورت پدافندی |
| بیشینهٔ سرعت | ماخ ۲[۱] |
سامانهٔ هدایت | آشیانه یابی فروسرخ |
سکوی پرتاب | هواپیماها/ هلیکوپترها/ سکوهای پدافندی |
پی‌ال-۹ (چینی ساده: 霹雳-۹; پین‌یین: Pī Lì-۹; به معنای «صاعقه-۹») موشک هوابه‌هوای کوتاه‌برد آشیانه‌یاب فروسرخ ساخت چین است.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]برنامه ساخت این موشک در سال ۱۹۸۶ آغاز شد. تولید انبوه این موشک از سال ۱۹۸۹ آغاز شد و تاکنون دو نسخهٔ بهینه‌تر از آن ساخته شده است؛ موشک پی‌ال-۹بی و پی‌ال-۹سی. مدل سی این موشک مدل ضعیفتر آن است که دارای برد کمتری نسبت به نوع بی است. جدیدترین نسخه این موشک موشک پی‌ال-۹دی نام دارد.[۳]
این موشک در ابتدا توسط محقق دونگ بینگین در مرکز الکترواپتیکال لوئویانگ طراحی شد. دستیار طراحی پی ال۹همان طراح موشک پیشرفته تر پی ال ۱۲، دکتر لیانگ ژیائونگ است.
پی‌ال-۹سی یکی از آخرین نسخه‌های پی‌ال-۹ است که دارای یک همتای پدافندی به نام موشک دی کا۹ نیز می‌باشد. موشک پدافندی پی‌ال-۹سی برای اولین بار در نمایشگاه هوایی پاریس در سال ۱۹۸۹ رونمایی شد. این مدل دارای مدل خود کششی و دگر کششی است.
طراحی
[ویرایش]پی‌ال-۹ از بدنه اصلاح شده موشک‌های پی‌ال-۵ و پی‌ال-۷ استفاده می‌کند. همچنین در بخش جستجوگر حرارتی خود دارای اشتراکاتی با موشک‌های پی‌ال-۸ و پایتون۳ است.[۴] این موشک دارای یک جستجوگر فروسرخ است که با گاز نیتروژن مایع خنک می‌شود. دایره شلیک این موشک می‌تواند از -۴۰ درجه تا +۴۰ متغیر باشد. همچنین این موشک دارای بالچه‌های جهت دهنده است که می‌تواند پس از شلیک مسیر خود را تغییر دهد. حداکثر برد مؤثر این موشک ۳۵ است کیلومتر و سقف پرواز آن ۶٫۵ کیلومتر احتمال اصابت موشک هدف ۹۰ درصد است.[۵]
کاربران
[ویرایش]کاربران کنونی
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- ارجاع‌ها
- ↑ "PL-9". Deagel.com. Retrieved 18 February 2019.
- ↑ «PL-9 air-to-air missile». www.militaryperiscope.com.
- ↑ Wood, Yang & Cliff 2020, p. 16–19.
- ↑ Wood, Yang & Cliff 2020, p. 36.
- ↑ «PL-9 air-to-air missile». www.militaryperiscope.com.
- ↑ "Trade-Register-1971-2018.rft". Stockholm International Peace Research Institute. Archived from the original on 14 April 2010. Retrieved 2019-04-21.
- ↑ (Cooper و دیگران 2011، ص. 73)
- ↑ (Cooper و دیگران 2011، ص. 94)
- کتاب‌شناسی
- Cooper, Tom; Weinert, Peter; Hinz, Fabian; Lepko, Mark (2011). African MiGs, Volume 2: Madagascar to Zimbabwe. Houston: Harpia Publishing. ISBN 978-0-9825539-8-5.
- Wood, Peter; Yang, David; Cliff, Roger (November 2020). Air-to-Air Missiles: Capabilities And Development In China (PDF). Montgomery: China Aerospace Studies Institute. ISBN 9798574996270.