پیر لاوال
پیر لاوال | |
|---|---|
 | |
| نخست‌وزیر فرانسه | |
| رئیس‌جمهور | فیلیپ پتن |
| وزیر امور خارجه | |
| آغاز به کار ۱۹۳۶ | |
| وزیر دادگستری | |
| آغاز به کار ۱۹۲۶ | |
| وزارت راه | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۸ ژوئن ۱۸۸۳ Châteldon، |
| درگذشته | ۱۵ اکتبر ۱۹۴۵ (۶۲ سال) فرزن، ول دو مرن، |
| ملیت |  فرانسه |
| پیشه | سیاستمدار |
پیر لاوال (به فرانسوی: Pierre Laval) (زاده ۲۸ ژوئن ۱۸۸۳ – درگذشته ۱۵ اکتبر ۱۹۴۵) سیاستمدار فرانسوی در سن ۲۰ سالگی به حزب سوسیالیست پیوست. او در ۲۳ سالگی شهردار یکی از شهرهای فرانسه شد و از گرایش مارکسیستی به راست تغییر ماهیت یافت.
پیر لاوال در سن ۲۵ سالگی پست وزارت راه را بعهده گرفت و سال بعد در ۱۹۲۶ وزیر دادگستری گردید.
در سال ۱۹۳۱ روزنامه تایمز وی را به عنوان مرد سال انتخاب نمود.
پیر لاوال در سال ۱۹۳۶ وزیر امور خارجه بود و موفق شد قرارداد و موافقت نامه همگرایی بین فرانسه و ایتالیا را به امضاء برساند.
پس از سقوط فرانسه در سال ۱۹۴۰ او به همراهی مارشال پتن، حکومت ویشی فرانسه را بنیان گذاشت و آزادیخواهان و مبارزان با رژیم اشغالگر نازی را مورد تعقیب قرار داد.
حکومت ویشی
[ویرایش]حین جنگ جهانی دوم بعد از اشغال خاک فرانسه توسط آلمان نازی یک دولت فرانسوی به ظاهر مستقل در شهر ویشی در جنوب کشور پا گرفت.
در سال ۱۹۴۴ نیروهای مقاومت به کمک متفقین نازیها را شکست می‌دهند و عمر دولت ویشی هم به پایان می‌رسد.
ریاست دولت ویشی بر عهده مارشال پتن بود و معاونت وی را پیر لاوال بعهده داشت. پیر لاوال مدتی نخست وزیر «دولت ویشی» بود. پیر لاوال طرفدار اتحاد با آلمان نازی بود.
اعدام پیر لاوال
[ویرایش]
پیر لاوال پس از سقوط هیتلر توسط آمریکایی‌ها در اسپانیا بازداشت شد و به فرانسه تحویل گردید و در آن کشور به جرم خیانت محاکمه و محکوم و اعدام گردید.
ژنرال پتن و پیر لاوال هردو به اعدام محکوم شدند. دوگل حکم ژنرال پتن را تبدیل به حبس ابد نمود. اما پیر لاوال اعدام شد.
پیر لاوال متهم شده که با هیتلر از در سازش درآمده بود و به همین دلیل خائن به فرانسه است. وی در دفاع از خود این اتهام را رد کرد و گفت که در آن زمان اگر این کار نمی‌کرد فرانسه نابود و بسیاری از فرانسویان کشته می‌شدند.[۱] پیر لاوال هنگام تیرباران با صدای بلند فریاد زد: درود بر فرانسه، درود بر فرانسه
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- قضایای تاریخی پتن- لاوال، هانری میشل، ۱۹۷۲
- حکومت فرانسه درویشی از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۴، روبرت پاکستون
- پیر لاوال در برابر مرگ Pierre Laval devantIa، ژال بارادول (وکیل تسخیری لاوال که خاطرات خود را روز بروز از ۲۲ اوت تا ۱۵ نوامبر ۱۹۴۵ یکماه بعد از اعدام وی نوشته است.
- بیست سال بعد از مرگ لاوال، گوی بشتل
- زندگانی پیر لاوال، گاستن پاکمن (با مقدمه‌ای از دختر لاوال پوزه لاوال دو شامبرون)، چاپ سال ۱۹۷۳
- همنشین بهار: دولت ویشی، گشتاپو و دارزدن رودلف هیلفردینگ.. در یوتیوب
- Bois، Elie J. ، Truth on the Tragedy of France، (London، ۱۹۴۱
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- اعدامشدگان اهل فرانسه
- اعدامشدگان با جوخه آتش
- اعدامشدگان با جوخه آتش اهل فرانسه
- افراد پادکمونیست اهل فرانسه
- افراد فرانسه ویشی
- اهالی پوی-دو-دم
- حاکمان فاشیست
- حقوقدانان اهل فرانسه
- درگذشتگان ۱۹۴۵ (میلادی)
- زادگان ۱۸۸۳ (میلادی)
- سناتورهای جمهوری سوم فرانسه
- سیاستمداران جنگ جهانی دوم
- سیاستمداران سده ۲۰ (میلادی) اهل فرانسه
- سیاستمداران محکومشده به جرم اهل فرانسه
- عاملان هولوکاست
- عاملان هولوکاست در فرانسه
- فاشیستهای اهل فرانسه
- فرانسویهای عضو کلیسای کاتولیک روم
- مدفونان در گورستان مونپارناس
- مرگها به وسیله اسلحه گرم در فرانسه
- نخستوزیران اعدامشده
- نخستوزیران فرانسه
- وزیران اطلاعات فرانسه
- وزیران ترابری فرانسه
- وزیران دولت فرانسه
- وزیران قلمروهای فرادریایی فرانسه
- وزیران کشور فرانسه
- وکیلان اهل فرانسه
- وکیلان سده ۲۰ (میلادی)
- هولوکاست در فرانسه
- همدستان آلمان نازی اهل فرانسه
- شخص سال برگزیده مجله تایم
- وکیلان سده ۲۰ (میلادی) اهل فرانسه
- کشتارگران جمعی اعدامشده
- مارکسیستهای سابق