پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا
درخواست رسمی ترکیه برای پیوستن به جامعهٔ اروپا (نهادی که بعدها به اتحادیهٔ اروپا تبدیل شد) در ۱۴ آوریل ۱۹۸۷ ارائه شد. ترکیه از ۱۲ دسامبر ۱۹۹۹ به‌طور رسمی به عنوان کاندید عضویت در اتحادیه شناخته‌شد. مذاکرات برای الحاق ترکیه از ۳ اکتبر ۲۰۰۵[۱] آغاز شد و به نظر می‌رسید روند عضویت کامل ترکیه، یک دورهٔ ۱۰ ساله به طول بینجامد اما اکنون در بهترین شرایط و نگاهی خوشبینانه عضویت ترکیه در اتحادیهٔ اروپا تا سال ۲۰۱۸ به تعویق افتاده‌است (سال ۲۰۲۳ هنوز اين اتفاق نيفتاده است)که بخشی از آن به دلیل مداخله در روند دموکراسی و بخش دیگر آن به دلیل تأخیر حزب عدالت و توسعه در روند اصلاحات مورد نظر اتحادیهٔ اروپا باز‌می‌گردد.
چالش‌ها
[ویرایش]مهم‌ترین موضوعات مورد نظر اتحادیه اروپا عبارت‌اند از:
- مادهٔ ۳۰۱ قانون کیفری ترکیه که بر اساس آن توهین‌کنندگان به ملت و اقوام ترک و دولت ترکیه از شش ماه تا دو سال به زندان محکوم می‌شوند.[۲][۳] و برداشت‌های متفاوت از آن اندیشمندان بسیاری را در ترکیه دادگاهی کرده‌است. به طوری که هم اکنون بیشترین زندانیان در میان کشورهای اروپایی در ترکیه هستند.[۴]
- مسئلهٔ قبرس و بستن بنادر ترکیه به روی قبرسی‌های یونان.
- مسئلهٔ نسل‌کشی ارمنی‌ها در سال ۱۹۱۵.
- مسئلهٔ حقوق اقلیت‌ها (به‌خصوص کردهای این کشور، که بزرگ‌ترین اقلیت ترکیه محسوب می‌شوند و در حدود یک-پنجم[۵] تا یک-چهارم[۶][۷][۸] جمعیت ترکیه را تشکیل‌می‌دهند).[۹]
- ساختارهای زیربنایی دموکراسی
همچنین مخالفت‌های کشورهای مهم اروپایی، به‌خصوص فرانسه و آلمان بر چالش پیش‌روی ترکیه در پیوستن به اتحادیهٔ اروپا افزوده‌است؛ برای مثال نیکلا سارکوزی در نخستین اظهار نظرش پس از پیروزی در انتخابات گفت: «نمی‌توانم تصور کنم که مرزهای اتحادیهٔ اروپا به کشورهای چون ایران، سوریه و عراق منتهی‌شود.»[۱۰]
در مقابل مخالفت‌های آلمان و فرانسه، برخی کشورهای اروپایی؛ کشورهایی مانند انگلیس،[۱۱][۱۲] اسپانیا،[۱۳] ایتالیا، لهستان[۱۴] و ایالات متحدهٔ آمریکا یکی از پشتیبان‌ترین کشورها برای ورود ترکیه به اتحادیهٔ اروپا است، چه در دورهٔ رئیس‌جمهور آمریکا جورج دبلیو بوش و چه در دوران باراک اوباما. در مورد فرانسه، رئیس‌جمهور پیشین ژاک شیراک موضع مساعدی در مورد ورود ترکیه به اتحادیهٔ اروپا داشت.
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ «Independent Commission on Turkey». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ TCK: Devletin Güvenliğine Karşı Suçlar (302 - 308) - BELGEnet
- ↑ «Turkey's new penal code touches raw nerves | EurActiv». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۰.
- ↑ «شورای اروپا: ترکیه، دارای بیشترین تعداد زندانی در اروپاست | عصر ترکیه». ۲۰۲۳-۰۷-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۱۷.
- ↑ «cia worldfact book». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۳.
- ↑ Juvenile Nonfiction, “ The Handbook of Middle East ”, Publisher: 21st Century, 2002. pg ۱۴۴:”About 20 percent of Turkey ’s population is Kurdish. ”
- ↑ Sandra Mackey , “The reckoning: Iraq and the legacy of Saddam”, W.W. Norton and Company, 2002. Excerpt from pg ۳۵۰: “As much as 25% of Turkey is Kurdish. ”
- ↑ “Beverley Milton-Edwards, “Contemporary politics in the Middle East” Polity, 2006. pg ۲۳۱: “They form a population in all four states, making 23 percent in Turkey, 23 percent in Iraq, 10 percent in Iran and 8 percent in Syria (Mcdowell, 2003, p ۳–۴). ”
- ↑ «Turkey poised to give Kurds more rights | EurActiv». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ اوت ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۰.
- ↑ روزنامهٔ شرق/شمارهٔ ۸۹۸/پنج‌شنبه ۴ تیر ۱۳۸۶/صفحهٔ ۹
- ↑ لندن دوستی آنکارا را به جان می‌خرد
- ↑ «Miliband reaffirms British support for Turkey EU bid | Reuters». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ «La Moncloa. Spain supports Turkey's candidature to the EU». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اوت ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۰.
- ↑ «EU-Turkey relations | EurActiv». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژوئیه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۰.
منابع
[ویرایش]- ویکی‌پدیای انگلیسی، نسخهٔ ۷ ژوئیه ۲۰۰۷/Accession of Turkey to the European Union.
- روزنامه شرق/شماره ۸۹۸/پنج‌شنبه ۴ تیر ۱۳۸۶/صفحهٔ ۹
 موضوعات ترکیه | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
