پیمان ساتمار
پیمان ساتمار در ۲۹–۳۰ آوریل ۱۷۱۱ در ساتمار، ترانسیلوانی بین شاندور کارویی، نمایندهٔ مجارها و یکی از ژنرال‌های فرنتس راکوتسی دوم و فیلد مارشال یانوش پالفی نمایندهٔ کارل ششم امپراتور هابسبورگ بسته شد و به جنگ استقلال راکوتسی که از ۱۷۰۳ در جریان بود، پایان داد.
جنگ استقلال راکوتسی
[ویرایش]با بازپس‌گیری بودا توسط اتحاد مقدس که از زمان نبرد موهاچ در اشغال امپراتوری عثمانی بود، پادشاهی مجارستان تحت کنترل وین قرار گرفت. بازپس‌گیری مجارستان بهای گزافی برای وین به‌همراه داشت و مجارستان مشمول پرداخت چهار میلیون فلورین پس از اصلاحات مالیاتی ۱۶۹۸ شد و این زمینه برای شورش‌های رعیت‌ها را فراهم می‌کرد. در ۱۷۰۴ فرنتس راکوتسی دوم رهبری شورش‌های پراکنده را به دست گرفت و با کمک مالی لوئی چهاردهم قیامی ملی علیه هابسبورگ‌ها بر پا شد. با قطع کمک خارجی از ۱۷۰۸ جنگ سیر نزولی پیدا کرد و رفته رفته مجارستان و ترانسیلوانی به دست نیروهای امپراتوری افتاد.
مفاد
[ویرایش]بر اساس پیمان ساتمار کارل ششم به قانون اساسی مجارستان و ترانسیلوانی وفادار می‌ماند، کوروتس‌ها و رهبران جنگ مورد عفو قرار می‌گرفتند و امتیازاتشان با سوگند وفاداری حفظ می‌شد.[۱]
نگارخانه
[ویرایش]-
فیلد مارشال یانوش پالفی نمایندهٔ کارل ششم -
گراف شاندور کارویی نمایندهٔ مجارها -
صحنهٔ رد کردن پیمان ساتمار توسط راکوتسی، نقاشی از مور تان (Mór Than)
منابع
[ویرایش]- ↑ Corvinus Library. "CHAPTER VII A DARING RAID ON BERLIN". hungarianhistory.com (به انگلیسی). Archived from the original on 5 April 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Szatmári béke». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای مجاری، بازبینی‌شده در ۱۸ آوریل ۲۰۲۰.