پرش به محتوا

پیمان برلین (۱۸۷۸)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پیمان برلین
نام بلند:
  • پیمان بین بریتانیا، اتریش-مجارستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، روسیه و عثمانی برای حل مسائل بالکان.
جنوب‌شرقی اروپا پس از کنگره برلین
مفادکنگره برلین پس از جنگ روسیه و عثمانی (۱۸۷۷-۱۸۷۸), طی بازی بزرگ دوره دیپلماسی ابرقدرت‌ها
تاریخ امضا۱۳ ژوئیه ۱۸۷۸ (۱۸۷۸-07-۱۳)
مکان امضابرلین، امپراتوری آلمان
گروه‌ها

پیمان برلین مرحله نهایی کنگره برلین (۱۳ ژوئن – ۱۳ ژوئیه ۱۸۷۸) بود که بریتانیا، اتریش-مجارستان، جمهوری سوم فرانسه، امپراتوری آلمان، پادشاهی ایتالیا، امپراتوری روسیه و امپراتوری عثمانی (تحت رهبری سلطان عبدالحمید دوم) پیمان سن استفانو را در ۳ مارس همان سال به امضاء رسانده بودند. مهم‌ترین هدف این اجلاس این بود که دربارهٔ سرنوشت شاهزاده‌نشین بلغارستان - که در پیمان سن استفانو تأسیس شده بود - تصمیم بگیرد.

این پیمان منجر به رسمیت استقلال مناطق رومانی، مونته‌نگرو و صربستان و خودمختاری شاهزاده‌نشین بلغارستان گردید. در نتیجهٔ این پیمان، بلغارستان به سه بخش تقسیم شد و نقشه روسیه برای به وجود آوردن بلغارستان بزرگ ناکام ماند. بیش از همه، اتریش-مجارستان و بریتانیا از وجود چنین کشوری وحشت‌زده بودند. ولایت کوزوو نیز تحت سلطه عثمانی باقی ماند.

ضمنا براساس ماده ۱۶ پیمان برلین، مقرر گردید باب عالی شهر قطور و اراضی آن را با تأیید کمیسرهای انگلیس و روسیه که تعیین حدود عثمانی و ایران را بر عهده داشتند، به ایران پس دهد.[۱]



منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Salmasizadeh، Mohammad. «Russian-Turkish war 1877-1878 in Iranian historiography of the XIX century and modern Iranian historiography». History and modern perspectives.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پیمان_برلین_(۱۸۷۸)&oldid=40008287»