پیش‌نویس:Kugelmugel
کوگل موگل یک <b>خانه کروی</b> به قطر 8 متر است که در <b>وورستل پراتر (Wurstelprater)</b> شهر وین بر روی یک قطعه زمین کوچک، حصار کشی شده است. این بنا توسط هنرمند ادوین لیپ‌بورگر (Edwin Lipburger) ساخته شده است (متولد ۱۹۲۸ در لوتراخ/فورارلبرگ؛ درگذشته ۸ ژانویه ۲۰۱۵).
این خانه ابتدا ۱۱ سال پیش از انتقال به وین، بدون مجوز رسمی در ایالت نیدراسترایش (Niederösterreich) ساخته شد و در سال ۱۹۸۲ به مکان فعلی‌اش منتقل گردید. لیپ‌بورگر کوگلموگل را به عنوان یک جمهوری مستقل اعلام کرد، به طوری که این ساختمان می‌تواند به عنوان یک میکرونیشن (کشور کوچک خودمختار) در نظر گرفته شود.
داستان
[ویرایش]در سال ۱۹۷۱، ادوین لیپ‌بورگر (Edwin Lipburger) در کاتزلزدورف، نزدیک وینر نوشتاد در ایالت نیدراسترایش (نزدیکی جاده شماره 4091)، یک خانه کروی را در یک چمنزار برپا کرد. از آنجایی که مجوز ساخت‌وساز نداشت، لیپ‌بورگر ادعا کرد که «کره‌ای که فقط به طور موقت تثبیت شده است»، یک «فضای دو‌بعدی با انحنای مثبت و ثابت است و بنابراین تحت قوانین ساختمانی ایالت نیدراسترایش قرار نمی‌گیرد». او همچنین آن را «مدل ساختاری یک کره با ضخامت ۲۰ متر از بتن مسلح» معرفی کرد.
علاوه بر این، او تابلو های راهنمایی و رانندگی خمیده‌ای را نصب کرد که توسط ژاندارمری توقیف شدند. این مسئله منجر به یک دعوی حقوقی شد که در نهایت باعث شد لیپ‌بورگر در سال ۱۹۷۹ توسط دادگاه منطقه‌ای وینر نوشتاد به دلیل «تصاحب غیرقانونی اختیارات دولتی» به ده هفته حبس در زندان محکوم شود که او این مدت را نیز در حبس سپری کرد.
پیش از این، در سال ۱۹۷۶، لیپ‌بورگر به عنوان «رهبر انقلاب»، جمهوری غیررسمی و به رسمیت شناخته نشده کوگلموگل اعلام شده بود.
اوایل ژوئن ۱۹۸۲، خانه کروی (کروگل‌هاوس) با حمایت هلموت زیلک (Helmut Zilk)، عضو وقت شورای فرهنگی شهر وین، به مکان فعلی‌اش در پارک پراتر وین، پشت پلانتاریوم وین(Planetarium Wien) منتقل شد. این مکان در خیابان اصلی پراتر، نزدیک خیابان ویواریوم (Vivariumstraße) واقع شده است.
زمینی که این سازه روی آن قرار دارد، با چمن پوشیده شده و مساحتی کمتر از ۱۰۰ متر مربع دارد. هنرمند این زمین را با نصب یک تابلو به نام «مکان ضد فاشیسم» (Antifaschismusplatz) نام‌گذاری کرد و این تابلو را به‌عنوان یک اثر هنری معرفی کرد. این نام خیابان در هیچ فهرست رسمی ثبت نشده است.
این محوطه اساساً به شکل منظم ۸ ضلعی حصارکشی شده است. ۹ ستون بتنی به ارتفاع تقریبی ۲.۶۰ متر، تور فلزی را نگه می‌دارند که قسمت بالایی آن با سیم‌های کششی و سیم خاردار به سمت بیرون خم شده است.
در یکی از گوشه‌ها، یک درب چوبی به عنوان ورودی قرار دارد که با الگوی قرمز و سفید، مشابه طرح مورد استفاده در پاسگاه های نگهبانی، رنگ‌آمیزی شده است.
یک تابلوی مستطیل‌شکل افقی با نوارهای سفید-قرمز-سفید، به همراه یک نشان سیاه و سفید در مرکز که یک پرتره را نمایش می‌دهد و نوشته‌ای با عنوان «جمهوری کوگلموگل / گذرگاه مرزی»، این «کشور» را بر روی درب حصار که دارای شکاف برای نامه‌ها است، مشخص می‌کند.
ارتباطات در این جمهوری از طریق اعلان‌هایی که روی کاغذهای A4 در یک ویترین نصب می‌شوند، برقرار می‌شود. همچنین دو تابلو سفید به ابعاد حدود ۱.۵۰ × ۳ متر که حاوی متون هستند، توسط دو داربست آلومینیومی در ارتفاع حدود ۲.۵۰ متر از زمین نگه داشته شده‌اند.
وب‌سایتی که با امضای «وکیل کل مردم، ادوین لیپ‌بورگر-کوگلموگل» معرفی شده و به آدرس www.republik-kugelmugel.com بود، نمایشی خاص از این جمهوری ارائه می‌داد که همچنان در آرشیو وب قابل دسترسی است.
در سال ۲۰۱۴، روی خودروی لیپ بورگر که در نزدیکی محل سکونتش در منطقه پنزینگ پارک شده بود، نوشته‌ای با عنوان «کشوری در کشور. کوگلموگل. فرا مرزی.» دیده می‌شد. این «جمهوری» حدود ۶۰۰ گذرنامه صادر کرده است.
نیکولاس، پسر لیپبرگر، کار را ادامه می دهد. در بهار 2016، نشستی در کوگل موگل برگزار شد و برنامه‌هایی برای دوباره در دسترس‌تر کردن مکان، به عنوان فضایی برای نمایشگاه‌های هنری برگزار شد. از آن زمان (از سال 2018) رویدادهای هنری منظمی در این جمهوری خودمختار وجود داشته است.
پس زمینه
[ویرایش]«[…] جمهوری کوگلموگل عملاً یک مرکز مختص به خود دارد که کاملاً مستقل از مرکز کره زمین است. بنابراین، هر موضوع مرتبط با کوگلموگل دارای شکل قانونی و مستقل خود است، آزاد از هرگونه وابستگی و تأیید رسمی […]. کوگلموگل به‌عنوان یک کشور طبق حقوق بین‌الملل محسوب نمی‌شود، به‌ویژه که کارشناسان داخلی و خارجی وجود یک ملت در کوگلموگل را رد کرده‌اند، زیرا نه یک زندگی اجتماعی مشترک در آن وجود دارد و نه فضای زیستی مناسبی برای زندگی دائمی ارائه می‌دهد. با ایجاد کره مصنوعی ‚SPHÄRA2000‘، نه سطح جدیدی از زمین به دست آمده است و نه از سطح قدیمی چیزی کاسته شده است […].»
– جمهوری کوگلموگل و اهمیت جهانی آن
«[…] مفهوم هنر به طور کامل توسط ادوین لیپ‌بورگر، نقاش آکادمیک، به چالش کشیده شد. او بدون داشتن مجوز ساخت، یک خانه کروی را در کاتزلزدورف برپا کرد و دولت کوگلموگل را اعلام نمود. پیام هنری اثر هنری جامع لیپ‌بورگر، که شامل خانه کروی به همراه موانع، پست نگهبانی، تابلوهای محلی و فعالیت‌های نوشتاری او به‌عنوان شهردار یک جامعه خیالی یا به‌عنوان نماینده یک دولت ساختگی با تمبرهای پستی مختص خود و غیره می‌باشد، در این است که او در برابر کوته‌فکری، تنگ‌نظری، ساختارهای قدرت غیرمنطقی، اعمال بیش از حد قدرت و ممنوعیت‌های بی‌دلیل موضع‌گیری می‌کند.
قدرت‌های واقعی اداری با این اقدام از بین می‌روند، چرا که هنرمندی که در برابر آن‌ها ایستادگی می‌کند نیز خود را به‌عنوان یک نهاد اداری معرفی می‌کند و بدین ترتیب، بی‌معنایی و غیرانسانی بودن اعمال قدرت اداری، به‌ویژه در مواردی که این اعمال فاقد منطق هستند، افشا می‌شود. فعالیت‌های او مدام این سوال را مطرح می‌کنند: چرا نه؟ چرا به جای یک خانه معمولی، یک خانه کروی ساخته نشود؟ چرا نباید فرض شود که این خانه کروی چوبی، با پایه کوچک خود، به‌جای یک ساختمان نیازمند مجوز، یک اثر هنری نمادین است؟ چرا نباید به‌عنوان یک مقام رسمی خاص عمل کرد، اگر مخالفان او این کار را می‌توانند انجام دهند؟
این رفتار هنرمند، باعث تحریک استفاده از قوانینی می‌شود که – از نظر او – غیرمنعطف و بنابراین غیرانسانی هستند. این امر به او این امکان را می‌دهد که نتایج ناخوشایند این قوانین را در واقعیت به نمایش بگذارد (و از خطر موزه‌ای شدن اثر هنری‌اش جلوگیری کند!). دادگستری کیفری که لیپ‌بورگر را به دلیل سوءاستفاده از اختیارات دولتی برای نصب تابلوهای راهنمایی رانندگی تحت پیگرد قرار داد، به‌طور ناخواسته و ناگزیر، نقشی در این اثر هنری جامع ایفا کرد. […]»
- کریستوف مایاهوفر
فعال سازی مجدد
[ویرایش]در آگوست 2022 مشخص شد، که کارآفرینی به نام لیندا تغایبا مأمور شده است، کوگل موگل را دوباره فعال کند. طبق یک گزارش رسانه ای، "جمهوری" باید دوباره از بهار 2023 به روی عموم باز شود.
در 9 سپتامبر 2023، لیندا تغایبا به عنوان "رئیس جمهور ایالت" سوگند یاد کرد و مسئولیت اداره امور دولتی به او واگذار شد.
در 1 ژوئن 2024، "مرز" با اتریش برای اولین بار پس از چندین سال بازگشایی شد.
از سپتامبر ۲۰۲۴، لیندا تریبر به عنوان رئیس‌جمهور جدید معرفی شد. او در همکاری با نیکولاس لیپ‌بورگر، فرزند خالق کوگلموگل، اقدام به بازسازی این ساختمان کرد. تأمین بودجه این پروژه از سال ۲۰۲۲ آغاز شد و سرانجام در ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، درب کوگلموگل به روی بازدیدکنندگان گشوده شد. همچنین، از اواخر سپتامبر ۲۰۲۴، علاقه‌مندان می‌توانند تابعیت این میکرونیشن را دریافت کنند.
ادبیات
[ویرایش]- الکه ویکیدال: جمهوری کوگلموگل. خانه توپ و مینی ایالت در پراتر . در: ورنر مایکل شوارتز، سوزان وینکلر (ویرایشگران) : پراتر وین. آزمایشگاه مدرنیته سیاست - لذت - فناوری. Birkhäuser, Basel 2024, ISBN 978-3-0356-2855-5, pp. 208-211.
لینک های وب
[ویرایش]- https://www.facebook.com/linda.treiber.395
- Edwin Lipburger 2002 in der Österreichischen Mediathek, Dauer: 30 Min.
- TV-Beitrag von 1982: „Ö-Bild“, 1. April 1982
منابع
[ویرایش]- Mathias Ziegler: Kugel-Republik kontra Hauptstadt. In: Wiener Zeitung, 15. August 2007
- Gerhard Bitzan: Was macht ein Ministaat mitten im Prater? In: diepresse.com, 9. August 2014 (Print: 10. August 2014), abgerufen am 15. Februar 2016.
- Eva Felnhofer: Republik Kugelmugel. Die kleinste Republik der Welt. Auf: stadtbekannt.at, 14. November 2011, abgerufen am 15. Februar 2016.
- DK8KW: Die Republik Kugelmugel im Wiener Prater – Eine Reportage. Video (2:06) auf youtube.com, 31. August 2010, abgerufen am 15. Februar 2016.
- Praterbeitrag, Stadtmagazin Falter, Seite 45 (PDF auf schaustellerseelsorge.at, abgerufen am 25. April 2016)
- Die krumme Geschichte der Republik Kugelmugel. In: Wiener Zeitung, 8. Jänner 2015