پیش‌نویس:نظریه تشک آبی

تئوری تشک آبی نظریه ای است که به لری وال نسبت داده شده است، که برخی از سیستم ها، مانند زبان های انسانی و کامپیوتر، دارای حداقل میزان پیچیدگی هستند و تلاش برای پایین آوردن پیچیدگی چنین سیستمی در یک مکان، همواره باعث پیچیدگی خواهد شد. در جای دیگر. این رفتار به یک تشک در بستر آبی تشبیه شده است که حاوی مقدار معینی آب است. ممکن است تشک را در یک مکان به پایین فشار دهید، اما آب جابجا شده همیشه باعث بالا آمدن تشک در جای دیگری می شود، زیرا آب فشرده نمی شود. فشار دادن بستر آب به یکباره در همه جا غیرممکن است، زیرا حجم آب ثابت می ماند.

نظریه بستر آب به عنوان بخش مهمی از فلسفه طراحی راکو ذکر شده است این نظریه دقیقا به همان قانون تسلر یا بقای پیچیدگی اشاره دارد.

*قانون پایستگی پیچیدگی(Conservation of complexity) یا قانون تسلر(Tesler's law) و نظریه تشک آبی(waterbed theory).

در تعاملات انسان و رایانه اصل بقای پیچیدگی به این موضوع اشاره دارد که مانند اصل بقای انرژی، پیچیدگی کل سیستم ها ثابت است،  با تغییراتی که در سامانه انجام می شود پیچیدگی از یک نقطه به نقاط دیگر منتقل می‌شود. سه نقطه پیچیدگی رایج بین کاربر، توسعه دهنده و تامین کننده زیرساخت های رایانشی مثلا قابل انتقال است. اگر یک سامانه کاربر پسند طراحی شده باشد، احتمالاً اداره و نگهداری آن برای توسعه دهنده سخت شده است و اگر اداره یک سامانه برای سازنده راحت است به خاطر این است که کاربر مجبور شده خودش را با سامانه هماهنگ کند یا در بخشی کلیدی (مثل واقعه کراود استرایک) پیچیدگی به تامین کننده زیرساخت سپرده شده است.

البته این قوانین تجربی گاهی مثال نقض هم می توانند داشته باشند، اما این مدل های تجربی معمولاً ذهن را به جستجوی نقاط منفی و آسیب های تصمیمات هدایت می کنند. با این مدل های ذهنی وقتی همه چیز در مورد یک طرح یا لایحه یا سیاست مثبت دیده شود و آسیبی مشاهده نشود ذهن به این نتیجه می رسد که مطالعات کافی نیست یا طرح و لایحه به صورت بازاریابی یک طرفه در حال معرفی شدن است.