پیشنویس:مارگارت آلینگتون
مارگارت آلینگتون | |
---|---|
نام هنگام تولد | مارگارت هیلدا بورت هید |
زادهٔ | ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۰ Christchurch, New Zealand |
درگذشت | ۱۵ اکتبر ۲۰۱۲ (۹۲ سال) Wellington, New Zealand |
محل تحصیل | Canterbury University College |
شناختهشده برای | تحقیق بر روی زندگی و آثار فردیک تاچر |
همسر | William Hildebrand Alington (ا. ۱۹۵۵) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | تاریخی |
مارگارت هیلدا آلینگتون ONZM (متولد ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۰–۱۵ اکتبر ۲۰۱۲) کتابدار، مورخ و نویسنده نیوزیلندی بود.
زندگی و حرفه
[ویرایش]آلینگتون در کرایست چرچ نیوزلند به دنیا آمد و همانجا تحصیل کرد. او در سال ۱۹۴۳ از کالج دانشگاه کانتربری با مدرک لیسانس هنر فارغالتحصیل شد.[۱] او به عنوان کتابدار در کتابخانههای کالج دانشگاه کانتربری و اوکلند، کتابخانه دانشگاه لیدز، کتابخانه دانشگاه ایلینویز (اوربانا، ایالات متحده) و کتابخانه الکساندر ترنبول (بخشی از کتابخانه ملی نیوزیلند) کار کردهاست.
بیشتر تحقیقات آلینگتون بر زندگی و کار کشیش فردریک تاچر، معمار ساختمانهای نیوزلند از جمله کلیسای مریم مقدس (نیو پلیموث) و سنت پل قدیمی (ولینگتون) متمرکز بود. اوج این تحقیقات کتاب استخدام عالی: فردریک تاچر، معمار، کشیش و منشی خصوصی در اوایل نیوزیلند بود که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد. آلینگتون از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۵ یک سخنرانی سالانه در مورد تاریخ سنت پل قدیمی در دانشکده معماری دانشگاه ویکتوریا ولینگتون ارائه میکرد.[۲]
در سال ۱۹۷۷، آلینگتون مسئول تشکیل گورستان دوستان خیابان بولتون شد.[۳]امروزه این مکان با نام پارک یادبود خیابان بولتون شناخته میشود. او زمینها، ساختمانها و بسیاری از قبرهای افراد مشهور تاریخی را در آنجا بازسازی کرد. او همچنین تاریخچه مفصلی از این گورستان به نام «زمین ناآرام» نوشت.[۳] آلینگتون برای سالها بازدیدکنندگان را در اطراف گورستان راهنمایی میکرد و سخنرانیهای زیادی در مورد آنجا انجام میداد.[۴] او همچنین در سال ۱۹۸۸ تاریخ کلیسا (کلیسای مریم مقدس) را نوشت و در قالب کتابی به نام سنگها و الوارهای خوبمنتشر کرد.
در مراسم افتخارات سال ۱۹۹۹، آلینگتون به دلیل خدمت به تاریخ محلی به عنوان افسر نشان شایستگی نیوزیلند منصوب شد.[۵][۶] او در دانشنامه بیوگرافی نیوزلند هم مشارکت داشتهاست.[۵]
او همسر معمار نیوزیلندی بیل آلینگتون بود. خانه سابق آنها که اکنون خانه آلینگتون نامیده میشود، توسط سازمان میراث نیوزلند طبقهبندی شدهاست.[۷] این خانه «نمونه مهمی از معماری جنبش مدرن در نیوزلند» است.[۸]
او در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۲ در خانه اش در ولینگتون، نیوزیلند در سن ۹۲ سالگی درگذشت.[۹]
کتابها
[ویرایش]- فردریک تاچر و سنت پل قدیمی (۱۹۶۵)
- مارگارت هیلدا آلینگتون؛ ویلیام هیلدبرد آلینگتون؛ دالاس جیمیز مور (1968)978-0-477-06250-3
- سنگها و الوارهای خوب: تاریخچه کلیسای مریم مقدس، نیو پلیموث (۱۹۸۸)
- نقطه بالا: کلیسای مریم مقدس، کاروری، ولینگتون ۱۸۶۶–۱۹۹۱ (۱۹۹۸)
- یک استخدام عالی: فردریک تاچر، معمار، کشیش و منشی خصوصی در اوایل نیوزلند، با کمک معماری از ویلیام اچ آلینگتون (۲۰۰۷)
منابع
[ویرایش]- ↑ "NZ university graduates 1870–1961: Bri–By". Retrieved 28 January 2017.
- ↑ "New Victoria Legacy Club Members 2012". Victoria Benefactors' Circle. Victoria University of Wellington Foundation. 25 July 2012. Archived from the original on 27 March 2017. Retrieved 17 November 2012.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Warren Barton, "Cemetery's new lease of life." The Dominion Post, 14 August 1999. Quote: ""Today it has another life," says Margaret Alington, who in the 1970s wrote Unquiet Earth, a complete and detailed history of the cemetery, and who in 1977 was largely responsible for the formation of The Friends of Bolton St Cemetery, now Bolton St Memorial Park."
- ↑ Diana Dekker. "A Lively Place." The Dominion Post, 14 August 1999.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Historical work brings reward", The Dominion Post, 31 December 1998, p2. Quote: "MARGARET ALINGTON, a Wellington woman who has dedicated her life to writing the history and preserving parts of the region, has been made an Officer of the New Zealand Order of Merit."
- ↑ "New Year honours list 1999". Department of the Prime Minister and Cabinet. 31 December 1998. Retrieved 31 August 2019.
- ↑ Wood, Peter (8 February 2011). "Letter: Alington House in good hands". The Dominion Post. Retrieved 17 November 2012.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامNZHPT
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Margaret Hilda Alington Obituary". The New Zealand Herald. APN News & Media. 17 October 2012. Retrieved 16 November 2012.