پرش به محتوا

پیش‌نویس:دوزغایی ( دوزپیچ)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
An incomplete board of Ultimate Tic-Tac-Toe.
در تصویر یک دوز تکمیل نشده را می‌بینید. ( X و O بزرگ نشان می‌دهد که در صفحه‌های کوچک کدام بازیکن برنده شده‌است) حرکت قبلی بازیکن O در صفحه کوچک پایین سمت راست در خانه مربعی وسط انجام شده و با این حرکت بازیکنX را مجبور کرده که در صفحه کوچک وسط بازی واثع در مربع بزرگ‌تر بازی خود را انجام دهد. ( صفحه‌ای که با رنگ آبی مشخص شده است)
از آنجایی که X در گوشه سمت راست بالای تخته کوچک بازی می کرد، O مجبور است حرکت بعدی خود را در تخته کوچک سمت راست بالای تخته بزرگتر (که با رنگ قرمز مشخص شده است) انجام دهد.

دوز پیچ (که به نام‌های UTT، سوپر تیک تاک، متا تیک تاک پا یا (تیک تاک پا)² هم شناخته می‌شود) یک بازی رومیزی است که از ۹ دوز کوچک تشکیل شده و بر روی صفحه‌ای به شکل ۳×۳ ترسیم می‌شود. در این بازی، بازیکنان نوبتی روی دوزهای کوچکتر بازی می‌کنند تا زمانی که یکی از آنها در صفحه بزرگتر برنده شود. در مقایسه با دوز سنتی، استراتژی این بازی از نظر مفهومی پیچیده‌تر است و ثابت شده که برای کامپیوترها چالش‌برانگیزتر است.

قوانین

[ویرایش]

درست مانند دوز معمولی، دو بازیکن (X و O) به نوبت بازی می‌کنند. بازی با X آغاز می‌شود و بازیکن X می‌تواند در هر یک از 81 نقطه خالی بازی حرکت کند. سپس، حریف باید حرکت خود را بر اساس خانه کوچکی که در آن بازی انجام شده، انجام دهد.

اگر حرکتی انجام شود که باعث برنده شدن یک تخته کوچک طبق قوانین دوز معمولی شود، آن تخته کوچک به‌عنوان برنده در تخته بزرگ‌تر توسط بازیکن مشخص می‌شود. زمانی که یک تخته کوچک توسط یک بازیکن برنده شود یا به طور کامل پر شود، هیچ حرکت دیگری در آن تخته انجام نمی‌شود. اگر بازیکنی به تخته‌ای که پر شده فرستاده شود، می‌تواند در هر تخته دیگری بازی کند. بازی زمانی پایان می‌یابد که یا یک بازیکن صفحه بزرگ‌تر را برنده شود، یا دیگر حرکت قانونی باقی نمانده باشد که در این صورت بازی مساوی اعلام می‌شود.

گیم پلی

[ویرایش]

Super tic-tac-toe (دوزپیچ) به طور قابل توجهی پیچیده تر از سایر انواع دوز است، زیرا هیچ استراتژی واضحی برای بازی وجود ندارد. این به دلیلgame branching پیچیده در این بازی است. اگرچه که هر حرکت باید در یک صفحه کوچک، همانند صفحه دوز معمولی انجام شود، اما برای هر حرکت باید از چند جهت تابلوی بزرگتر را در نظر گرفت:

  1. پیش بینی حرکت بعدی: هر حرکتی که در یک تخته کوچک انجام می شود مشخص می کند که حرکت بعدی حریف کجا می تواند انجام شود. این ممکن است حرکاتی که در دوز معمولی بد تلقی می‌شوند را منطقی کند، زیرا حریف مجبور است روی تخته خاصی بازی کند. به این ترتیب یک بازیکن می تواند همان تخته کوچکتر را چندین بار پشت سر هم بازی کند، بدون اینکه حریفش بتواند پاسخ دهد. بنابراین، بازیکنان مجبورند به جای تمرکز بر روی تخته های کوچکتر، صفحه بازی بزرگتر را در نظر بگیرند.
  2. تجسم درخت بازی: تجسم شاخه های آینده درخت بازی دشوارتر از دوز یک تخته است. هر حرکت حرکت بعدی را تعیین می کند، و بنابراین خواندن پیش رو - پیش بینی حرکت های آینده - مسیر خطی بسیار کمتری را دنبال می کند. موقعیت‌های آتی صفحه دیگر قابل تعویض نیستند، هر حرکتی منجر به موقعیت‌های احتمالی کاملاً متفاوت در آینده می‌شود. این امر تجسم درخت بازی را دشوار می کند و احتمالاً بسیاری از مسیرهای ممکن را نادیده می گیرد.
  3. برنده شدن در بازی: با توجه به قوانین Ultimate tic-tac-toe (دوزپیچ)، تخته بزرگتر هرگز مستقیماً تحت تأثیر قرار نمی گیرد. فقط با اقداماتی که در تابلوهای کوچکتر اتفاق می افتد اداره می شود. این بدان معناست که هر حرکت انجام شده برای بردن تخته کوچک نیست، بلکه برای بردن تخته بزرگتر است. در واقع، ممکن است استراتژیک باشد که یک تخته کوچک را فدای حریف خود کنید تا خودتان برنده یک تخته کوچک مهمتر شوید. این لایه پیچیدگی افزوده، تجزیه و تحلیل اهمیت و اهمیت نسبی حرکات و در نتیجه بازی خوب را سخت‌تر می‌کند.

مراجع

[ویرایش]

لینک های خارجی

[ویرایش]