پیشنویس:درگیری های هوایی بیرون از میدان دید
مقالهٔ پیشنویس در حال حاضر برای بازبینی ثبت نشدهاست.
این یک پیشنویس واگذارشده مقالهها برای ایجاد است. این مقاله در حال حاضر در انتظار بازبینی نیست. مادامی که بهطور فعالانه در حال بهبود بخشیدن این مقاله باشید، ضربالاجلی برای تکمیل آن نیست. پیشنویسهایی که در حال بهبود یافتن نباشند ممکن است پس از شش ماه حدف شوند. دقت کنید: جعبهٔ دیافت درخواست در ابتدا در پایین صفحه پدیدار خواهد شد. اگر این جعبه را میبینید، درخواست شما با موفقیت ارسال شدهاست.
جایی که میتوانید کمک بگیرید
چگونگی بهبود یک پیشنویس
همچنین میتوانید با کنکاش در ویکیپدیا:مقالههای برگزیده و ویکیپدیا:مقالههای خوب نمونههایی از بهترین نوشتارها با موضوعی مشابه مقالهٔ مورد نظر خودتان را بیابید. شانس بیشتر برای یک بازبینی سریع برای این که شانس بازبینی سریع مقالهتان بیشتر شود، پیشنویس خود را با استفاده از دکمهٔ پایین با برچسبهای ویکیپروژهٔ مرتبط برچسب بزنید. این کار به بازبینیکنندگان کمک میکند تا مطلع شوند که یک پیشنویس جدید با موضوع مورد علاقهٔ آنها ثبت شدهاست. برای مثال، اگر مقالهای دربارهٔ یک فضانورد زن نوشتهاید، میتوانید برچسبهای زندگینامه، فضانوردی و دانشمندان زن را بیفزایید. منابع برای ویرایشگران
آخرین بار در ۵۹ روز پیش توسط AldoLiber (بحث | مشارکتها) ویرایش شدهاست. (روزآمدسازی) |
منابع
[ویرایش]درگیری های هوایی بیرون از میدان دید(به انگلیسی: Beyond Visual Range) عبارتی است که برای اشاره به نبرد های هوایی در فواصل دور خارج از میدان دید بکار برده میشود. این نوع درگیری نقطه خلاف داگفایت است و در ان ابرمانورپذیری اهمیتی ندارد.موشک های هدایت فعال و نیمه فعال راداری سلاح اصلی این نوع نبرد هستند.
تاریخچه
[ویرایش]در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، با پیشرفت فناوری رادار و موشکهای هوا به هوا، مفهوم نبرد فراتر از دید شکل گرفت. این فناوری به خلبانان این امکان را میداد که دشمنان را قبل از اینکه در محدوده دید قرار بگیرند، شناسایی و هدف قرار دهند.
در جنگ ویتنام، استفاده از موشک AIM-7 Sparrow به عنوان اولین نمونه موشکهای BVR آغاز شد. این موشکها به خلبانان این امکان را میدادند که از فاصلههای دورتر به دشمن حمله کنند.این موشک ها در ابتدا دقت و کارامدی کافی را نداشتند و خلبانان مکدانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲ های نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا برای استفاده از انها باید رادار خود را تا لحظه برخورد روی هدف قفل نگه میداشتند که این کار خطراتی در پی داشت.
در دوران جنگ سرد رقابت بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی منجر به توسعه موشکهای پیشرفتهتری مانند R-27 و AIM-120 AMRAAM شد. این موشکها قابلیتهای BVR را بهبود بخشیدند و به خلبانان اجازه میدادند تا در فاصلههای بیشتری با دشمن درگیر شوند. رده:مقالههای ایجاد شده توسط ایجادگر