پیش‌نویس:خواندن افزایشی

Introduction to incremental reading by SuperMemo 15 Freeware

Using incremental reading with an Anki add-on: extracting a portion out of an article and creating a cloze deletion

خواندن افزایشی یک روش نرم افزاری برای یادگیری و حفظ اطلاعات از خواندن است که شامل ایجاد فلش کارت از مقالات الکترونیکی است. «خوانش فزاینده» به معنای «قسمت خواندن» است. به جای خواندن خطی مقاله ها در یک زمان، این روش با نگه داشتن فهرست بزرگی از مقالات یا کتاب های الکترونیکی (اغلب ده ها یا صدها) و خواندن بخش هایی از چندین مقاله در هر جلسه کار می کند. کاربر مقالات را در لیست خواندن اولویت بندی می کند. در حین مطالعه، نکات کلیدی مقالات به فلش کارت تقسیم می شوند، که سپس با کمک یک الگوریتم تکرار فاصله دار، یاد گرفته و در مدت زمان طولانی مرور می شوند. Incremental reading is a software-assisted method for learning and retaining information from reading, which involves the creation of flashcards out of electronic articles. "Incremental reading" means "reading in portions". Instead of a linear reading of articles one at a time, the method works by keeping a large list of electronic articles or books (often dozens or hundreds) and reading parts of several articles in each session. The user prioritizes articles in the reading list. During reading, key points of articles are broken up into flashcards, which are then learned and reviewed over an extended period with the help of a spaced repetition algorithm. این استفاده از فلش کارت در مراحل بعدی فرآیند بر اساس اثر فاصله گذاری (پدیده ای که در آن یادگیری در هنگام مطالعه بیشتر می شود، در طول زمان گسترش می یابد) و اثر آزمایشی (یافته ای است که حافظه بلند مدت زمانی که مقداری از یادگیری افزایش می یابد) است. دوره هایی به بازیابی اطلاعات قابل یادآوری از طریق آزمایش اختصاص داده می شود). این افراد را هدف قرار می دهد که سعی می کنند مادام العمر مقدار زیادی از اطلاعات را بیاموزند ، به ویژه اگر از منابع مختلف آمده باشد. This use of flashcards at later stages of the process is based on the spacing effect (the phenomenon whereby learning is greater when studying is spread out over time) and the testing effect (the finding that long-term memory is increased when some of the learning periods are devoted to retrieving the to-be-remembered information through testing). It targets people trying to learn for life a large amount of information, particularly if it comes from various sources.

History

خود این روش اغلب به توسعه‌دهنده نرم‌افزار لهستانی پیوتر وونیاک نسبت داده می‌شود. او اولین نسخه از خواندن افزایشی را در سال 1999 در SuperMemo 99 اجرا کرد و ابزارهای ضروری این روش را فراهم کرد: فهرست خواندن اولویت‌بندی شده و امکان استخراج بخش‌هایی از مقالات و ایجاد حذف‌های بسته . خود اصطلاح "خوانش افزایشی" سال بعد با SuperMemo 2000 ظاهر شد. برنامه های بعدی SuperMemo متعاقباً ابزارها و تکنیک های درگیر را بهبود بخشیدند، مانند واردات صفحه وب، مدیریت اضافه بار مواد و غیره The method itself is often credited to the Polish software developer Piotr Woźniak. He implemented the first version of incremental reading in 1999 in SuperMemo 99, providing the essential tools of the method: a prioritized reading list and the possibility to extract portions of articles and to create cloze deletions. The term "incremental reading" itself appeared the following year with SuperMemo 2000. Later SuperMemo programmes subsequently enhanced the tools and techniques involved, such as webpage imports, material overload handling, etc.

Limited incremental reading support for the text editor Emacs appeared in 2007.

An Anki add-on for incremental reading was later published in 2011; for Anki 2.0 and 2.1, another add-on is available. خواندن تدریجی اولین مورد از یک سری مفاهیم مرتبط بود که توسط پیوتر ووزنیاک ابداع شد: یادگیری تصویر افزایشی، ویدیوی افزایشی، صوت افزایشی، پردازش نامه افزایشی، حل مشکل افزایشی، و نوشتن افزایشی. "یادگیری افزایشی" اصطلاحی است که وزنیاک برای اشاره به آن مفاهیم استفاده می کند. Incremental reading was the first of a series of related concepts invented by Piotr Woźniak: incremental image learning, incremental video, incremental audio, incremental mail processing, incremental problem solving, and incremental writing. "Incremental learning" is the term Wozniak uses to refer to those concepts.

Method

هنگام خواندن یک مقاله الکترونیکی، کاربر مهم ترین بخش ها را استخراج می کند (مشابه با خط کشی یا برجسته کردن یک مقاله کاغذی) و به تدریج آنها را در فلش کارت تقطیر می کند. فلش کارت ها اطلاعاتی هستند که در قالب پرسش و پاسخ ارائه می شوند (که فراخوان فعال را ممکن می سازد). حذف Cloze اغلب در خواندن تدریجی استفاده می شود، زیرا به راحتی از متن ایجاد می شود. هم عصاره ها و هم فلش کارت ها به طور مستقل از مقاله اصلی برنامه ریزی شده اند.قرار است با گذشت زمان و بررسی، مقالات به تدریج به عصاره و عصاره به فلش کارت تبدیل شوند. از این رو، خواندن تدریجی روشی برای تجزیه اطلاعات از مقالات الکترونیکی به مجموعه‌های فلش کارت است.ر خلاف عصاره، فلش کارت ها با فراخوان فعال بررسی می شوند. این بدان معناست که عصاره هایی مانند "جرج واشنگتن اولین رئیس جمهور آمریکا بود" در نهایت باید به سوالاتی مانند "اولین رئیس جمهور آمریکا چه کسی بود؟" تبدیل شود. (پاسخ: جورج واشنگتن)، یا "جورج واشنگتن کی بود؟" (پاسخ: اولین رئیس جمهور آمریکا) و غیره، یا حذف مواردی مانند «[بلانک] اولین رئیس جمهور آمریکا بود»، «جورج واشنگتن [خالی] بود]» و غیره را ببندید.ین فرآیند ایجاد فلش کارت نیمه خودکار است - خواننده انتخاب می کند که کدام مطلب را یاد بگیرد و جمله بندی دقیق سؤالات را ویرایش می کند. در مقابل، نرم‌افزار به اولویت‌بندی مقالات و ساختن فلش‌کارت‌ها کمک می‌کند و زمان‌بندی را انجام می‌دهد: زمان مرور هر بخش را طبق قوانین الگوریتم تکرار فاصله‌دار برای خواننده محاسبه می‌کند. این بدان معنی است که تمام اطلاعات پردازش شده در فواصل زمانی افزایش یافته ارائه می شود.ه گفته پیوتر وزنیاک ، مقاله‌های فردی در بخش‌هایی متناسب با دامنه توجه خوانده می‌شوند که به کاربر، روحیه او، مقاله و غیره بستگی دارد. دون تکرار فاصله، خواننده به سرعت در مفرط اطلاعات در هنگام مطالعه ده ها موضوع به طور موازی گم می شود. با این حال، تکرار فاصله ای باعث می شود که آثاری از مواد پردازش When reading an electronic article, the user extracts the most important parts (similar to underlining or highlighting a paper article) and gradually distills them into flashcards. Flashcards are information presented in a question-answer format (making active recall possible). Cloze deletions are often used in incremental reading, as they are easy to create from the text. Both extracts and flashcards are scheduled independently from the original article.

With time and reviews, articles are supposed to be gradually converted into extracts and extracts into flashcards. Hence, incremental reading is a method of breaking down information from electronic articles into sets of flashcards.

Contrary to extracts, flashcards are reviewed with active recall. This means that extracts such as "George Washington was the first U.S. president" must ultimately be converted into questions such as "Who was the first U.S. president?" (Answer: George Washington), or "Who was George Washington?" (Answer: the first U.S. president), etc., or cloze deletions such as "[BLANK] was the first U.S. president", "George Washington was [BLANK]", etc.

This flashcard creation process is semi-automated – the reader chooses which material to learn and edits the precise wording of the questions. In contrast, the software assists in prioritizing articles and making the flashcards and does the scheduling: it calculates the time for the reader to review each chunk according to the rules of a spaced repetition algorithm. This means that all processed pieces of information are presented at increasing intervals.

Individual articles are read in portions proportional to the attention span, which depends on the user, their mood, the article, etc. This allows for a substantial gain in attention, according to Piotr Wozniak.

Without spaced repetition, the reader would quickly get lost in the glut of information when studying dozens of subjects in parallel. However, spaced repetition makes it possible to retain traces of the processed material in memory.

External links

• Kevin Purdy, Use Incremental Reading to Memorize Large Batches of Data (lifehacker.com)