پیش‌نویس:تکنیک‌های گسترشیافته گیتار کلاسیک
| ثبت مقاله برگشت خورده است. ارجاع‌های این مقاله نشان‌دهندهٔ شایستگی موضوع برای داشتن یک مقاله در ویکی‌پدیا نیستند—به این معنی که نشانگر پوشش قابل توجه (و نه فقط اشارهٔ جزئی) پیرامون موضوع در منابع معتبر و ثانویهٔ منتشرشده‌ای که نسبت به موضوع دارای استقلال باشند، نیستند. پیش از ثبت مجدد درخواست، منابع بیشتری که این معیارها را برآورده کنند باید به مقاله افزوده شوند (راهنمای ارجاع‌دهی را ببینید). اگر منابع بیشتری موجود نیست، موضوع مورد نظر شما برای ویکی‌پدیا مناسب نیست.
جایی که می‌توانید کمک بگیرید
چگونگی بهبود یک پیش‌نویس
همچنین می‌توانید با کنکاش در ویکی‌پدیا:مقاله‌های برگزیده و ویکی‌پدیا:مقاله‌های خوب نمونه‌هایی از بهترین نوشتارها با موضوعی مشابه مقالهٔ مورد نظر خودتان را بیابید. شانس بیشتر برای یک بازبینی سریع برای این که شانس بازبینی سریع مقاله‌تان بیشتر شود، پیش‌نویس خود را با استفاده از دکمهٔ پایین با برچسب‌های ویکی‌پروژهٔ مرتبط برچسب بزنید. این کار به بازبینی‌کنندگان کمک می‌کند تا مطلع شوند که یک پیش‌نویس جدید با موضوع مورد علاقهٔ آن‌ها ثبت شده‌است. برای مثال، اگر مقاله‌ای دربارهٔ یک فضانورد زن نوشته‌اید، می‌توانید برچسب‌های زندگی‌نامه، فضانوردی و دانشمندان زن را بیفزایید. منابع برای ویرایشگران
|  |
[[رده:درخواست‌های مقاله‌ها برای ایجاد بر پایه تاریخ/خطا: زمان نامعتبر|تکنیک‌های گسترشیافته گیتار کلاسیک]]
تکنیک‌های گسترشیافته گیتار کلاسیک به معنای استفاده از روش‌های khمعمول یا غیراستاندارد در نوازندگی گیتار کلاسیک است که برای به دست آوردن صداها یا طبقات صدایی ناشناخته به کار می‌روند. این تکنیک‌ها به نوازنده‌ها این فرصت را می‌دهد تا بتوانند محدوده صدایی ساز خود را گسترش دهند. تکنیک‌های گسترشیافته مواردی هستند که از نیمه دوم سدۀ بیستم به ویژه دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ تا کنون ابداع شده‌اند یا جزو تکنیک‌های مرسوم در قرن‌های گذشته بودنند اما در زمان معاصر به شیوه جدیدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
گلیساندو
[ویرایش]در لغت‌نامه موسیقی هاروارد در توضیح گلیساندو عنوان کرده است: «گلیساندو حرکت متوالی یا لغزنده یک صوت به یک صوت دیگر است». عموماً دو نوع گلیساندو بر روی گیتار قابل اجرا می‌باشد. اولین نوع گلیساندو به گلیساندو فرِت مرسوم است توسط حرکت انگشتان دست چپ بر روی صفحه انگشت گذاری به سمت بالا یا پایین از یک نت به نتی دیگر اجرا می‌شود. نوع دوم گلیساندو، گلیساندوی bend نامیده می‌شود.Bend تکنیکی رایج در نوازندگی گیتار در سبک بلوز و راک اند رول می‌باشد که وارد ادبیات گیتار کلاسیک نیز شده است. این نوع گلیساندو به نوازنده اجازه می‌دهد که نت را نیم پرده یا یک پرده زیر تر به صورت پیوسته و بدون شنیدن گذر از روی فرت اجرا کند.
پیتزیکاتو
[ویرایش]پیتزیکاتو تکنیکی است که از ادبیات سازهای زهی آرشه‌ای به تکنیک‌های گیتار کلاسیک افزوده شده است. در سازی مثل ویولن، پیتزیکاتو با ضربه زدن به سیم با انگشت و بدون استفاده از آرشه اجرا می‌شود. در ساز گیتار، این تکنیک با خفه کردن سیم‌ها نزدیک خرک و ضربه زدن به سیم با گوشت انگشتان دست راست اجرا می‌شود. اما دست چپ نیز می‌تواند نوع خاصی از پیتزیکاتو را اجرا کند بدین صورت که انگشت به جای گرفتن «باره»، بر روی فرت قرار گیرد یا می‌تواند بر روی باره ولی بدون فشار به سیم، قرار گیرد.
استفاده از ابزارها
[ویرایش]«جان کیج» در سال ۱۹۴۰ برای اولین بار با افزودن اشیا و ابزار خارجی، نوع و جنس صدای پیانو را تغییر داد و نام «پیانو دست کاری شده» را برای ساز جدید به کار برد. در دهه شصت میلادی نیز برای اولین بار «بِر فونگار» و همزمان «کِیث راو» به فکر استفاده از این روش بر روی گیتار افتادند. پس از آن آهنگسازان دیگری نیز از این شیوه برای تغییر جلوه‌های صوتی ساز بهره برده‌اند که شامل دستکاری گیتار با وسایل مختلف جهت تولید صوت می‌شود. که به عنوان مثال، می‌توان از قاشق برای تولید ترمولو، اسلاید برای گلیساندو، چوب کبریت برای تولید اصوات کوبه ای و کاپو برای تغییر تنالیته قطعه، نام برد.
اصوات کوبه
[ویرایش]آهنگسازان در طی قرن‌های گذشته، گاهی از گیتار به عنوان سازی کوبه ای با ضربه زدن به سیم و بدنه گیتار، نیز استفاده کرده‌اند. صدای کوبه‌ای که از گیتار تولید می‌شود به سه نوع ضربه تقسیم‌بندی شده است. اولین نوع کوبه ای زهی، که شامل تولید صداهای کوبه ای توسط انواع مختلف ضربه زدن به سیم‌ها است. نوع دوم تکنیک «تامبورا» که یکی از رایج‌ترین تکنیک در موسیقی گیتار مخصوصاً قرن بیستم می‌باشد. تامبورا در گیتار با کوبیدن بخش گوشتی انگشت شست دست راست بر روی سیم‌ها نزدیک خرک اجرا می‌شود که صدای تولیدی شبیه به ساز تیمپانی است. و نوع سوم ضربه زدن به بدنه گیتار است.
نویسنده،[۱] منبع[۲] تاریخ[۳]
منابع
[ویرایش]