پیش‌نویس:تله نت
 | مقالهٔ پیش‌نویس در حال حاضر برای بازبینی ثبت نشده‌است.
این یک پیش‌نویس واگذارشده مقاله‌ها برای ایجاد است. این مقاله در حال حاضر در انتظار بازبینی نیست. مادامی که به‌طور فعالانه در حال بهبود بخشیدن این مقاله باشید، ضرب‌الاجلی برای تکمیل آن نیست. پیش‌نویس‌هایی که در حال بهبود یافتن نباشند ممکن است پس از شش ماه حدف شوند. دقت کنید: جعبهٔ دیافت درخواست در ابتدا در پایین صفحه پدیدار خواهد شد. اگر این جعبه را می‌بینید، درخواست شما با موفقیت ارسال شده‌است.
این پیش‌نویس بیش از شش ماه است که ویرایش نشده‌است و مطابق با محس ع۱۳ شایستهٔ حذف است.
جایی که می‌توانید کمک بگیرید
چگونگی بهبود یک پیش‌نویس
همچنین می‌توانید با کنکاش در ویکی‌پدیا:مقاله‌های برگزیده و ویکی‌پدیا:مقاله‌های خوب نمونه‌هایی از بهترین نوشتارها با موضوعی مشابه مقالهٔ مورد نظر خودتان را بیابید. شانس بیشتر برای یک بازبینی سریع برای این که شانس بازبینی سریع مقاله‌تان بیشتر شود، پیش‌نویس خود را با استفاده از دکمهٔ پایین با برچسب‌های ویکی‌پروژهٔ مرتبط برچسب بزنید. این کار به بازبینی‌کنندگان کمک می‌کند تا مطلع شوند که یک پیش‌نویس جدید با موضوع مورد علاقهٔ آنها ثبت شده‌است. برای مثال، اگر مقاله‌ای دربارهٔ یک فضانورد زن نوشته‌اید، می‌توانید برچسب‌های زندگی‌نامه، فضانوردی و دانشمندان زن را بیفزایید. منابع برای ویرایشگران
آخرین بار در ۷ ماه پیش توسط کپلر (بحث | مشارکت‌ها) ویرایش شده‌است. (روزآمدسازی) |  |
دسترسی به شبکهTelenet یک شبکه تجاری سوئیچ بسته آمریکایی بود که در سال 1975 وارد خدمت شد. [۱] [۲] این اولین شبکه داده عمومی با مجوز FCC در ایالات متحده بود. [۳] منافع تجاری و دولتی مختلف برای خطوط اختصاصی که رایانه ها و شبکه های محلی خود را به این شبکه اصلی متصل می کنند، هزینه ماهانه پرداخت می کنند. دسترسی عمومی رایگان تلفنی به Telenet، برای کسانی که مایل به دسترسی به این سیستم ها بودند، در صدها شهر در سراسر ایالات متحده فراهم شد.
شرکت موسس اصلی، شرکت Telenet ، توسط بولت برانک و نیومن (BBN) تأسیس شد و لری رابرتز (رئیس سابق ARPANet ) را به عنوان رئیس شرکت و بری وسلر استخدام کرد. GTE در سال 1979 Telenet را تصاحب کرد. [۴] بعداً توسط Sprint خریداری شد و Sprintnet نام گرفت. Sprint مشتریان را از Telenet به شبکه IP امروزی Sprintlink منتقل کرد، [۵] یکی از بسیاری از شبکه هایی است که اینترنت امروزی را تشکیل می دهد.
Telenet اولین دفاتر خود را در مرکز شهر واشنگتن دی سی داشت، سپس به مکلین، ویرجینیا نقل مکان کرد. زمانی که در مکلین بود توسط GTE خریداری شد و سپس به دفاتری در Reston، ویرجینیا منتقل شد.
تاریخ
[ویرایش]بولت برانک و نیومن (BBN) که پیمانکاران خصوصی ساخت گره های سوئیچینگ بسته ( پردازنده پیام رابط ) برای ARPANET بودند، پس از تأیید قانونی بودن عملیات تجاری "حامل های ارزش افزوده" در ایالات متحده، شروع به ایجاد یک شرکت خصوصی کردند. نسخه سکتوری در ژانویه 1975، Telenet Communications Corporation اعلام کرد که آنها سرمایه لازم را پس از دو سال تلاش به دست آورده اند و در 16 آگوست همان سال شروع به کار اولین شبکه داده عمومی کردند. [۶] [۷]
پوشش
[ویرایش]در ابتدا، شبکه عمومی دارای گره های سوئیچینگ در هفت شهر ایالات متحده بود: [۸]
- واشنگتن دی سی (مرکز عملیات شبکه و همچنین سوئیچینگ)
- بوستون، ماساچوست
- نیویورک، نیویورک
- شیکاگو، ایالت ایلینویز
- دالاس، تگزاس
- سانفرانسیسکو، کالیفرنیا
- لس آنجلس، کالیفرنیا
گره‌های سوئیچینگ توسط متمرکزکننده‌های ترمینال کنترل‌کننده دسترسی Telenet (TAC) هم در محل و هم از راه دور از سوییچ‌ها تغذیه می‌شوند. تا سال 1980، بیش از 1000 سوئیچ در شبکه عمومی وجود داشت. در آن زمان، بزرگترین شبکه بعدی که از سوئیچ های Telenet استفاده می کرد، شبکه ساترن بل بود که تقریباً 250 سوئیچ داشت.
در سال 1977، Telenet یک گره لندن و یک مرکز کنترل شبکه را در ساختمان لندن اداره پست مخابرات بریتانیا اضافه کرد.
فناوری شبکه داخلی
[ویرایش]شبکه اولیه از مسیریابی هاپ به هاپ با تعریف استاتیکی استفاده می کرد و از مینی کامپیوترهای تجاری Prime به عنوان سوئیچ استفاده می کرد، اما سپس به سوییچ چند پردازشی ساخته شده بر اساس ریزپردازنده های 6502 منتقل شد. از جمله نوآوری های این سوئیچ نسل دوم، یک رابط گذرگاه داوری ثبت شده بود که یک پارچه سوئیچ در میان ریزپردازنده ها ایجاد کرد. [۹] در مقابل، یک سیستم معمولی مبتنی بر ریزپردازنده در آن زمان از یک گذرگاه استفاده می‌کرد. پارچه های تعویض شده تا حدود بیست سال بعد، با ظهور PCI Express و HyperTransport رایج نشدند.
اکثر خطوط بین سوئیچ با سرعت 56 کیلوبیت بر ثانیه و تعداد کمی مانند نیویورک-واشنگتن در T1 (یعنی 1.544 مگابیت بر ثانیه) کار می کردند. پروتکل داخلی اصلی یک نوع اختصاصی در X.75 بود. Telenet همچنین دروازه های استاندارد X.75 را به سایر شبکه های سوئیچینگ بسته اجرا می کرد.
در اصل، جداول سوئیچینگ را نمی توان جدا از کد اجرایی اصلی تغییر داد و به روز رسانی توپولوژی باید با خراب کردن عمدی کد سوئیچ و راه اندازی مجدد اجباری از مرکز مدیریت شبکه انجام می شد. بهبود در نرم افزار اجازه بارگذاری جداول جدید را داد، اما شبکه هرگز از پروتکل های مسیریابی پویا استفاده نکرد. مسیرهای ثابت چندگانه، بر اساس سوئیچ به سوئیچ، می تواند برای تحمل خطا تعریف شود. عملکردهای مدیریت شبکه بر روی مینی کامپیوترهای Prime همچنان اجرا می شد.
دسترسی به شبکه
[ویرایش]دسترسی ناهمزمان اولیه
[ویرایش]کاربران می‌توانند از مودم‌های موجود در شبکه تلفن عمومی سوئیچ‌شده برای شماره‌گیری درگاه‌های TAC استفاده کنند، یا از پایانه‌های «گنگ» یا از رایانه‌هایی که چنین پایانه‌هایی را تقلید می‌کنند، تماس بگیرند. سازمان‌هایی که تعداد زیادی پایانه محلی دارند می‌توانند یک TAC را در سایت خود نصب کنند، که از یک خط اختصاصی تا 56 کیلوبیت بر ثانیه برای اتصال به سوئیچ در نزدیک‌ترین محل تله‌نت استفاده می‌کند. مودم های Dialup پشتیبانی شده حداکثر سرعت 1200 بیت بر ثانیه و بعداً 4800 بیت بر ثانیه داشتند.
به عنوان مثال، یک مشتری در نیویورک می تواند شماره محلی را شماره گیری کند، سپس دستوری شبیه به:
| c 301 555 |
که آنها را به یک سیستم کامپیوتری با شماره "555" که در همان مجاورت "کد منطقه" استاندارد تلفن 301 قرار دارد متصل می کند.
یکی از مشتریان مهم، ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی اولیه (که اکنون نامیده می‌شود)، منبع بود که تجهیزات خود را در مکلین، ویرجینیا داشت. Telenet زمانی که تعداد کمی از مشتریان شرکتی وجود داشت، نرخ بسیار پایین‌تری در شب ارائه می‌کرد و این به منبع اجازه می‌داد تا یک سرویس متوسط را راه‌اندازی کند. ارائه قیمت به ده ها هزار مشتری. یکی دیگر از مشتریان برجسته در دهه 1980 کوانتوم لینک (اکنون AOL) بود.
سایر پروتکل های دسترسی
[ویرایش]Telenet از متمرکزکننده های راه دور برای پایانه های هوشمند خانواده IBM 3270 پشتیبانی می کرد، که از طریق X.25 به نرم افزار نوشته شده توسط Telenet که در پردازنده های جلویی سری IBM 370x اجرا می شد، ارتباط برقرار می کرد. Telenet همچنین از رابط‌های ترمینال حالت بلوک (BMTI) برای پایانه‌های IBM Remote Job Entry که از پروتکل‌های 2780/3780 و HASP Bisync پشتیبانی می‌کنند، پشتیبانی می‌کند.
PC Pursuit
[ویرایش]در اواخر دهه 1980، Telenet سرویسی به نام PC Pursuit ارائه کرد. مشتریان می توانند با پرداخت هزینه ماهانه ثابت به شبکه Telenet در یک شهر شماره گیری کنند، سپس از مودم های شهر دیگر برای دسترسی به سیستم های تابلوی اعلانات و سایر خدمات استفاده کنند. PC Pursuit در میان علاقه‌مندان به کامپیوتر بسیار محبوب بود، زیرا هزینه‌های مسافت طولانی را کنار می‌زد. از این نظر، PC Pursuit شبیه اینترنت بود و به هر کاربری اجازه می‌داد تا با هر سیستمی به‌گونه‌ای که محلی است تماس بگیرد.
هنگام اتصال به شبکه، کاربر یک کد 5 حرفی را برای شهر هدفی که می‌خواست با آن تماس بگیرد وارد می‌کرد. این شامل یک کد دولتی 2 حرفی و یک مخفف 3 حرفی برای شهر بود. به عنوان مثال، برای فراخوانی یک سیستم در کلیولند، اوهایو ، کاربر کد OHCLV را برای "OHio"، "CLeVeland" وارد می کند. پس از اتصال، کاربر می‌توانست با هر شماره محلی تماس بگیرد و سیستم ارتباط مستقیم بین دو نقطه پایانی را شبیه‌سازی می‌کند.
فهرست جزئی از شهرهای قابل دسترسی توسط PC Pursuit
| City Code | Area Code(s) | City |
|---|---|---|
| AZPHO | 602 | Phoenix, Arizona |
| CAGLE | 818 | Glendale, California |
| CALAN | 213 | Los Angeles, California |
| CODEN | 303 | Denver, Colorado |
| CTHAR | 203 | Hartford, Connecticut |
| FLMIA | 305 | Miami, Florida |
| GAATL | 404 | Atlanta, Georgia |
| ILCHI | 312, 815 | Chicago, Illinois |
| MABOS | 617 | Boston, Massachusetts |
| MIDET | 313 | Detroit, Michigan |
| MNMIN | 612 | Minneapolis, Minnesota |
| NCRTP | 919 | Research Triangle Park, North Carolina |
| NJNEW | 201 | Newark, New Jersey |
| NYNYO | 212, 718 | New York City |
| OHCLV | 216 | Cleveland, Ohio |
| ORPOR | 503 | Portland, Oregon |
| PAPIT | 412 | Pittsburgh, Pennsylvania |
| PAPHI | 215 | Philadelphia, Pennsylvania |
| TXDAL | 214, 817 | Dallas, Texas |
| TXHOU | 713 | Houston, Texas |
| WIMIL | 414 | Milwaukee, Wisconsin |
| WASEA | 206 | Seattle, Washington |
همچنین ببینید
[ویرایش]یادداشت
[ویرایش]- اولین شبکه های سوئیچینگ بسته عمومی آزمایشی، RETD در اسپانیا و RCP در فرانسه در سال 1972 به کار گرفته شدند. EPSS در بریتانیا در حال توسعه بود.
- DATAPAC در کانادا اولین شبکه داده عمومی بود که به طور خاص برای X.25 طراحی شد که در سال 1976 نیز وارد سرویس شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ Roberts, Dr. Lawrence G. (November 1978). "The Evolution of Packet Switching" (PDF). IEEE Invited Paper. Archived from the original (PDF) on December 31, 2018. Retrieved September 10, 2017.
- ↑ C. J. P. Moschovitis, H. Poole, T. Schuyler, T. M. Senft, History of the Internet: A Chronology, 1843 to the Present, p. 79-80 (The Moschovitis Group, Inc 1999)
- ↑ Stephen Segaller, NERDS 2.0.1: A Brief History of the Internet, p. 115 (TV Books Publisher 1998)
- ↑ Robert Cannon. "Industry :: Genuity". Cybertelecom. Retrieved 2011-12-21.
- ↑ "Sprintlink.net". Sprintlink.net. Retrieved 2011-12-21.
- ↑ "Electronic post for switching data." Timothy Johnson. New Scientist. May 13, 1976
- ↑ Mathison, S.L. Roberts, L.G. ; Walker, P.M., The history of telenet and the commercialization of packet switching in the U.S., Communications Magazine, IEEE, May 2012
- ↑ Telenet inaugurates service,ACM Computer Communications Review, Stuart L. Mathison, 1975
- ↑ Byars, S. J.; Carr, WN (31 January 1989), "Patent Bus Interface", US Patent 4,802,161, U.S. Patent and Trademark Office, retrieved 2007-09-18
رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۷۴ (میلادی) در واشینگتن دی سی رده:شرکت‌های مکلین، ویرجینیا رده:شرکت‌های رستون، ویرجینیا رده:شرکت‌های واشینگتن، دی.سی. رده:معرفی‌شده‌های مرتبط با رایانه در ۱۹۷۴ (میلادی) رده:شرکت‌های رایانه‌ای بنیان‌گذاری‌شده در ۱۹۷۴ (میلادی) رده:شبکه‌های رایانه‌ای رده:تاریخ مخابرات