پیش‌نویس:آتسو بولونیایی

آزو از بولونیا یا آزو یا آزولنوس (1150–1230) حقوقدان بانفوذ ایتالیایی و از اعضای مکتب به اصطلاح glossators بود. آزو که حدوداً در سال 1150 در بولونیا به دنیا آمد، زیر نظر جوانس باسیانوس تحصیل کرد و استاد حقوق مدنی در بولونیا شد. او معلم فرانسیسکو آکورسیوس بود.[1] او را گاهی به نام آزو سولدانوس، از نام خانوادگی پدرش، و همچنین آزو پورسیوس (dei Porci) می شناسند تا او را از ایتالیایی های معروف بعدی به نام آزو متمایز کند. او در حدود سال 1230 درگذشت. آزو در تمام قسمت‌های Corpus Iuris Civilis تاویل و تفسیرهایی نوشت. تأثیرگذارترین اثر او «Summa Codicis» است، تفسیری از قانون مدنی که بر اساس دستور قانون ژوستینیان سازماندهی شده است. مجموع کدیسیس و آپارات اد کودیکم که توسط شاگردش الساندرو د سانتو آگیدیو گردآوری شد و توسط هوگولینوس و اودوفردوس اصلاح شد، توضیحی روشمند از حقوق روم را تشکیل داد. Summa Codicis به عنوان یکی از معدود متون حقوقی قرون وسطایی به زبان لاتین، به فرانسوی باستان ترجمه شده است.

بیوگرفی آزو در شهر زادگاهش، بولونیا، زیر نظر استاد یوهانس باسیانوس، حقوق مدنی خواند و حداکثر تا سال 1190 در آنجا تدریس می کرد. قانون‌گذاران آکورسیوس، برناردوس دورنا، و روفردوس دو اپیفانیو، فئودالیست ژاکوبوس د آردیزون، و متعارفان جفری ترانی و یوهانس توتونیکوس (نویسنده Glossa ordinaria) همگی شاگردان آزو بودند. وی همچنین به عنوان مشاور و کارشناس حقوقی در امور عمومی و خصوصی فعال بود. آزو به دلیل Summae Codicis، Institutionum و Digestorum شهرت داشت، که در ویرایش های دوم خود به کتاب راهنمای استاندارد طولانی قانون عرفی اروپا تبدیل شد (بین سال های 1481 و 1610 سی و پنج نسخه چاپی وجود داشت). آزو مانند مفاخر قدیمی‌تر Placentinus (که در سال 1192 درگذشت)، خلاصه‌ای را هم برای مؤسسه‌ها و هم به Codex نوشت و در تلاشی آشکار برای غلبه بر Placentinus، خلاصه‌ای از آن عناوین در Digest که در Codex یا مؤسسه‌ها پوشش داده نشده‌اند، نوشت. با این حال، اپرای مگنا او ابزاری براق برای تمام بخش‌های Corpus Juris بود. علاوه بر این، آزو «دستگاه‌های بزرگ» خود را در بخش اول Digesta، Digestum vetus و کتاب‌های 1 تا 9 کدکس نوشت، که در آن‌ها مسائل را گسترده‌تر از نویسندگان قبلی مورد بحث قرار داد. هیچ یک از اینها هرگز چاپ نشد، زیرا در قرن پانزدهم دستگاههای آکورسیوس مدتها بود که به میدان رفته و به عنوان Glossa Ordinaria پذیرفته شده بودند.

اثار آثار آزو در میان نسل‌های وکلای قاره‌ای از اعتبار زیادی برخوردار بود، به‌طوری که قبلاً می‌گفتند «چی نون‌ها آزو»، نه وادا آل پالازو، که تقریباً ترجمه می‌شد: «کسی که آزو در کنارش نباشد، به دادگاه نمی‌رود». به عنوان شاکی و نه به عنوان قاضی. Summa Codicis آزو نیز توسط هنری براکتون در گزارش خود از حقوق انگلیس استفاده شد (و اغلب کلمه به کلمه کپی شد). بسیاری از براق‌های آزو در نهایت با براقیت بزرگ شاگردش، آکورسیوس، گنجانده شدند.[2] مورخ حقوقی فردریک ویلیام میتلند، منتخب قطعاتی از آثار براکتون و آزو را ویرایش کرد.[3]