پگاه‌خسرو
| پگاه‌خسرو شاخدار[۱] | |
|---|---|
| |
| نگاره خیالی از پگاه‌خسرو اثر چارلز نایت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | †سهمگین‌شاخان |
| تیره: | †یوینتاددان |
| سرده: | †پگاه‌خسرو |
| گونه: | E. cornutus† |
| نام دوبخشی | |
| Eobasileus cornutus (کوپه، ۱۸۷۲)
| |
پگاه‌خسرو شاخدار (نام علمی: Eobasileus cornutus) گونه‌ای از پستانداران منقرض‌شده پیشاتاریخی متعلق به راسته سهمگین‌شاخان است. پگاه‌خسرو گیاه‌خواری بزرگ مربوط به دوره ائوسن بود و با وجود شباهت ظاهری به کرگدن‌های امروزی از بستگان نزدیک یا اجداد این جانوران محسوب نمی‌شود. سنگواره‌های پگاه‌خسرو در آمریکای شمالی شناسایی شده‌اند و نخستین بار ادوارد درینکر کوپه دیرینه‌شناس آمریکایی این گونه را در سال ۱۸۷۲ نام‌گذاری و توصیف کرد.
ویژگی‌ها
[ویرایش]
پگاه‌خسرو شاخدار یکی از بزرگ‌ترین انواع سهمگین‌شاخان بود که طول جمجمه آن به ۱ متر می‌رسید و تا شانه حدود ۲٫۱ متر ارتفاع داشت. وزن این جانور حدود ۲۵۰۰ کیلوگرم بود و دارای ۳ جفت شاخ بر روی سر بود که احتمالاً مانند شاخ زرافه پوششی از پوست شاخ‌ها را می‌پوشاندند. آثار چندانی از جفت شاخ جلویی پگاه‌خسرو در سنگواره‌های جمجمه آن موجود نیست و این احتمال وجود دارد که شاخ‌های جلویی مانند شاخ کرگدن از جنس کراتین بوده باشند. زیرا که شاخ‌های کراتینی پس از مرگ جانور تجزیه شده و از بین می‌روند. در نتیجه آثاری از آن‌ها در سنگواره باقی نمی‌ماند.
یکی از ویژگی‌های غیر متعارف پگاه‌خسرو وجود یک جفت دندان نیش بلند و برجسته در فک بالا بود که همانندی بسیاری به دندان‌های نیش گربه‌های دندان‌خنجری داشتند. این جفت دندان نیش احتمالاً در دفاع برابر حمله درندگان و رقابت میان نرها کاربرد داشته‌اند.
منابع
[ویرایش]- ↑ یوبیسیلیس کورنوتوس
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Eobasileus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |