پل برمر
پل برمر | |
|---|---|
 | |
| حاکم حکومت ائتلاف موقت عراق | |
| دوره مسئولیت ۱۲ مه ۲۰۰۳ – ۲۸ ژوئن ۲۰۰۴ | |
| نخست‌وزیر | محمد بحرالعلوم ابراهیم جعفری احمد چلبی ایاد علاوی جلال طالبانی عبدالعزیز حکیم عدنان پاچه‌چی محسن عبدالحمید محمد بحرالعلوم مسعود بارزانی عزالدین سلیم غازی مشعل عجیل الیاور |
| قائم‌مقام | جرمی گرین‌استاک |
| پس از | جی گارنر (مدیر دفتر بازسازی و کمک‌های انسان‌دوستانه) |
| پیش از | غازی مشعل عجیل الیاور (رئیس‌جمهور عراق) |
| دفتر مبارزه با تروریسم آمریکا | |
| دوره مسئولیت ۱۶ اکتبر ۱۹۸۶ – ۲۵ مه ۱۹۸۹ | |
| رئیس‌جمهور | رونالد ریگان |
| پس از | رابرت اوکلی |
| پیش از | موریس بازبی |
| سفیر ایالات متحده در هلند | |
| دوره مسئولیت ۳۱ اوت ۱۹۸۳ – ۲۵ اوت ۱۹۸۶ | |
| رئیس‌جمهور | رونالد ریگان |
| پس از | ویلیام دی‌یس |
| پیش از | جان شد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | لوئیس پل برمر سوم ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۱ (۸۳ سال) هارتفورد، کنتیکت، ایالات متحده |
| حزب سیاسی | جمهوری‌خواه |
| همسر(ان) | فرانسس وینفلد |
| فرزندان | ۲ |
| محل تحصیل | دانشگاه ییل مدرسه کسب و کار هاروارد مؤسسه مطالعات سیاسی پاریس |
لوئیس پل برمر سوم (زاده ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۱) دیپلماتی آمریکایی است. او بیش از هر چیز به دلیل ریاست بر حکومت ائتلاف موقت عراق پس از حملهٔ ایالات متحده به این کشور در سال ۲۰۰۳ مشهور است. او از ۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۲ تا ۸ تیر ۱۳۸۳ (۱۱ مه ۲۰۰۳ تا ۲۸ ژوئن ۲۰۰۴) به عنوان رئیس کشور در عراق حضور داشت.
حاکم غیرنظامی ارشد عراق
[ویرایش]جرج بوش، برمر را در روز نهم مه ۲۰۰۳ به عنوان نمایندهٔ ریاست جمهوری در عراق منصوب کرد.[۱] او دو روز بعد جانشین سپهبد جی گارنر شد که مدیر دفتر بازسازی و کمک‌های انسان‌دوستانه بود. در ماه ژوئن این دفتر به حکومت ائتلاف موقت تبدیل شد و برمر رئیس اجرایی این حکومت گردید.[۲][۳]
دستورات حکومتی
[ویرایش]برمر به عنوان حاکم غیرنظامی ارشد عراق چند دستور حکومتی صادر کرد. از میان مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به دستور شمارهٔ یک اشاره کرد که طبق آن مشارکت اعضای حزب بعث عراق در حکومت ممنوع اعلام شد.[۴] وی در دستور دوم ارتش عراق را منحل اعلام کرد.[۵]
برمر در ۲۲ تیر ۱۳۸۲ مجوز تشکیل شورای حکومتی عراق را صادر کرد تا «از نمایندگی تمام مردم عراق اطمینان یابد.» او اعضای این شورا را از میان گروه‌ها و افرادی انتخاب کرد که از حملهٔ آمریکا به عراق حمایت کرده بودند. با این حال برمر حق وتو را در مورد تصمیمات این شورا برای خود حفظ کرد.
ترک عراق
[ویرایش]در روز ۸ تیر ۱۳۸۳ ساعت ۱۰:۲۶ صبح (به وقت محلی) حکومت ائتلاف موقت دو روز پیش از موعد مقرر، به طور رسمی سلطهٔ خود بر سرزمین عراق را به حکومت موقت عراق منتقل کرد. برمر در همان روز عراق را ترک کرد. او در سخنرانی تودیع خود که به طور زنده از تلویزیون عراق پخش می‌شد گفت: «من عراق را با خوشحالی نسبت به دستاوردهایمان ترک می‌کنم و مطمئنم که آینده شما پرامید است. بخشی از قلب من همیشه در این سرزمین زیبا میان دو رود با دره‌های حاصلخیز، کوه‌های پرشکوه و مردمان شگرف باقی خواهد ماند.»
شیوهٔ حکومت وی بر عراق انتقادهای زیادی را علیه وی برانگیخت. گزارش‌ها حاکی از آن است که مبالغ بسیار هنگفتی تحت حکومت وی گم شد.[۶] تلاش‌های او برای خصوصی‌سازی بخش اعظم زیرساخت و منابع زیرزمینی عراق با انتقادهای شدید همراه بوده است.[۷] بسیاری تصمیم وی مبنی بر انحلال ارتش را دلیل مهم افزایش حملات تروریستی علیه نیروهای آمریکایی در عراق می‌دانند.[۸][۹]
پس از برمر
[ویرایش]پس از برمر، جان نگروپونت به عنوان عالی‌ترین مقام غیرنظامی در عراق انتخاب شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ Memo to Bremer from Office of General Counsel, CPA dated 22 May 2003http://www.dod.mil/pubs/foi/operation_and_plans/CPA_ORHA/Doc_128_CPA_Legal_Instruments.pdf. Retrieved February 28, 2014
- ↑ Larry Kudlow. "Larry Kudlow on Colin Powell and Paul Bremer on NRO Financial". National Review. Retrieved May 2, 2010.
- ↑ "A Year of Crucial Missteps". Time. September 18, 2005. Archived from the original on 14 اكتبر 2010. Retrieved May 2, 2010.
{{cite news}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ "Coalition Provisional Authority Order Number 1: De-Ba'athification of Iraqi Society" (PDF). The Coalition Provisional Authority. May 16, 2003. Archived from the original (PDF) on 21 June 2004. Retrieved December 13, 2011.
- ↑ "Coalition Provisional Authority Order Number 2: Dissoulution of Entities" (PDF). The Coalition Provisional Authority. August 23, 2003. Archived from the original (PDF) on 1 July 2004. Retrieved December 9, 2008.
- ↑ "So, Mr Bremer, where did all the money go?". The Guardian. London. July 7, 2005.
- ↑ http://harpers.org/archive/2004/09/0080197
- ↑ http://www.foreignpolicyjournal.com/2011/02/17/documents-indicate-policy-plan-that-fueled-iraqi-insurgency-was-compartmentalized-in-rumsfelds-pentagon
- ↑ http://www.dailytimes.com.pk/default.asp?page=story_14-12-2004_pg4_1
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
| جمهوری عراق (۱۹۵۸–۱۹۶۸) |
| |||
|---|---|---|---|---|
| عراق بعثی (۱۹۶۸–۲۰۰۳) |
| |||
| حکومت ائتلاف موقت عراق (۲۰۰۳–۲۰۰۴) |
| |||
| جمهوری عراق (از ۲۰۰۴) |
| |||
* موقت † نظامی | ||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
- افراد آمریکایی آلمانیتبار
- افراد جنگ عراق اهل ایالات متحده آمریکا
- افراد زنده
- اهالی هارتفورد، کنتیکت
- بنیاد هریتج
- جمهوریخواهان اهل کنتیکت
- جمهوریخواهان اهل نیویورک (ایالت)
- حکومت ائتلاف موقت عراق
- دانشآموختگان آکادمی فیلیپس
- دانشآموختگان دانشکده بازرگانی هاروارد
- دانشآموختگان دانشگاه ییل
- دانشآموختگان مدرسه علوم سیاسی پاریس
- دانشآموختگان مدرسه کنت
- دریافتکنندگان مدال رئیسجمهوری آزادی
- رئیسجمهورهای عراق
- زادگان ۱۹۴۱ (میلادی)
- سفیران ایالات متحده آمریکا در هلند
- کارشناسان درباره تروریسم
- کارمندان سیاسی در عراق
- محافظهکاران اهل ایالات متحده آمریکا
- اعضای شورای روابط خارجی
- سیاستمداران اهل هارتفورد، کنتیکت