پرش به محتوا

پل آب‌نما

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پل دو گار، فرانسه، یک آب‌نمای روم باستان که حدود سال‌های ۴۰ تا ۶۰ میلادی ساخته شده است. این مکان یکی از جاذبه‌های برتر گردشگری فرانسه و یک میراث جهانی است.
آب‌نمای ماتور در هند، ساخته‌شده در سال ۱۹۶۶

آب‌نماها پل‌هایی هستند که برای انتقال آبراهه‌ها از روی شکاف‌هایی مانند دره‌ها یا پرتگاه‌ها ساخته می‌شوند. اصطلاح آب‌نما ممکن است به کل سامانه آبرسانی و همچنین خود پل اشاره داشته باشد.[۱] آب‌نماهای بزرگ و قابل کشتیرانی برای جابه‌جایی قایق‌ها یا کشتی‌ها به کار می‌روند. آب‌نماها باید شکاف را در همان ارتفاع آبراهه‌های دو طرف خود طی کنند.[۲]

پل‌های باستانی برای آب

[ویرایش]
آب‌نمای ونویتللی، ایتالیا، ساخته‌شده توسط لوییجی ونویتللی. این مکان یک میراث جهانی است.

اگرچه آب‌نماها در ارتباط با رومیان شناخته می‌شوند، اما احتمالاً اولین بار توسط مینوسیان در حدود ۲۰۰۰ پیش از میلاد استفاده شده‌اند. مینوسیان یک سامانه آبیاری بسیار پیشرفته برای زمان خود توسعه داده بودند که شامل چندین آب‌نما می‌شد.[۳]

در قرن هفتم پیش از میلاد، آشوریان یک آب‌نمای سنگ‌آهکی به طول ۸۰ کیلومتر ساختند که شامل بخشی به ارتفاع ۱۰ متر برای عبور از یک دره به عرض ۳۰۰ متر بود تا آب را به پایتخت خود، نینوا منتقل کنند.[۴]

امپراتوری روم

[ویرایش]

پل‌ها یک ویژگی متمایز آب‌نمای رومی بودند که در سراسر امپراتوری روم، از آلمان تا آفریقا، و به‌ویژه در شهر رم ساخته شدند. این پل‌ها آب را به حمام‌های عمومی و برای آشامیدن تأمین می‌کردند. آب‌نماهای رومی یک استاندارد مهندسی ایجاد کردند که برای بیش از هزار سال بی‌رقیب باقی ماند.[نیازمند منبع]

آب‌نماهای مدرن

[ویرایش]

آب‌نماهای قابل کشتیرانی

[ویرایش]

آب‌نماهای قابل کشتیرانی، که با عنوان پل‌های آبی نیز شناخته می‌شوند، پل‌هایی پر از آب هستند که به کشتی‌ها در یک آبراه اجازه عبور از دره‌ها یا پرتگاه‌ها را می‌دهند. در طول انقلاب صنعتی قرن هجدهم، آب‌نماهای قابل کشتیرانی به‌عنوان بخشی از رونق ساخت کانال‌ها ساخته شدند. یک آب‌نمای چرخشی برجسته در کانال بریج‌واتر ساخته شده است که به کشتی‌ها اجازه عبور در ارتفاعات بالا و پایین را می‌دهد و در عین حال از هدررفت آب در طی عملیات جلوگیری می‌کند.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]