پرش به محتوا

پرویز نوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرویز نوری
زادهٔ۱۱ اردیبهشت ۱۳۱۷ ‏(۸۶ سال)
ملیتایرانی
پیشهکارگردان، نویسنده، منتقد و مترجم

پرویز نوری (متولد ۱۱ اردیبهشت ۱۳۱۷) کارگردان، نویسنده، منتقد و مترجم اهل ایران است.[۱]

زندگی

[ویرایش]

وی فعالیت هنری اش ر از مطبوعات سینمایی با عنوان نویسنده و منتقد و مترجم از سال ۱۳۳۲ آغاز کرد. وی فیلمساز نیز هست. او کارگران فیلم‌هایی نظیر طلوع و انفجار در سال ۱۳۵۹، عیالور در سال ۱۳۵۲ و رشید در سال ۱۳۵۰ است. به‌طور فعلی او کارش را با نقد فیلم ادامه می‌دهد. وی اخیراً در هفته نامه شهروند امروز نقد می‌نویسد و همیشه عضو دائم منتقدان ماهنامه فیلم نیز است. پرویز نوری معمولاً دربارهٔ نقد فیلم‌ها بسیار سخت گیر است؛ مثلاً فیلم‌هایی نظیر ایندیانا جونز، سوئینی تاد، جایی برای پیرمردها نیست و وعده‌های شرقی را در هفته نامه شهروند امروز اهانت به چشم و گوش خوانده و معتقد است فیلم‌های امروزی بازی ویدئویی خشن هستند.

ماهنامه فیلم در شماره دوم خود راجع به وی می‌نویسد:

"پرویز نوری، سینما را با نوشتن دربارهٔ سینما آغاز کرد. او در اکثر نشریات سینمایی قلم زده، مدتی سردبیر چند تای آنها بوده و یکی دوبار هم دست به انتشار مجله سینمایی زده‌است. نوری، نخستین فیلمش سه تا جاهل را در سال ۱۳۵۰ ساخت که هجویه ای بر فیلمهای جاهلی، به ویژه قیصر بود.

پیش از آن، او فیلمنامه چند فیلم فارسی را هم نوشته بود. دومین فیلم او حکیم‌باشی (۱۳۵۱) در پی موفقیت سوژه‌هایی که نصرت کریمی و تیپ خاص او باب کرده بود، ساخته شد. فیلم سوم او عیالوار (۱۳۵۲) باز هم دارای چنین سوژه ای بود. در سال ۱۳۵۴ و ۵۵، نوری دو سریال برای تلویزیون به نامهای خانواده حاج لطف‌الله و "علاء الدین و چراغ جادو" ساخت که درحین ساختن آخری، براساس سناریویی دیگر اما با همین کادر و امکانات، فیلم دیگری هم با نامی دیگر ساخت اما به عنوان کارگردان، آن را امضاء نکرد."[۲]

سینمایی

[ویرایش]

کارگردانی

[ویرایش]

دستیاری کارگردان

[ویرایش]

نویسندگی

[ویرایش]

بازنویسی فیلمنامه

[ویرایش]
  • بازی تمام شد (۱۳۶۸)

بازیگری

[ویرایش]
  • تهران در جستجوی زیبایی (اپیزود اول، طهران، تهران) (۱۳۸۷)

تلویزیونی

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «این 8 مرد اردیبهشتی را بشناسید». ایسنا. ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷.
  2. ماهنامه فیلم، شماره 2، صفحه 37.
  3. مجله تماشا، شماره ۳۳۴. انتشارات سروش. ۲۳ مهر ۱۳۵۶. ص. ۴۲.