پروتکل دو

کنوانسیون ژنو، پروتکل II
نام کامل: پروتکل اضافی کنوانسیون ژنو در ۱۲ اوت ۱۹۴۹ ، و مربوط به حمایت از قربانیان درگیری های مسلحانه غیر بین‌المللی (پروتکل II) ;
گونه	پروتکل
تاریخ پیش‌نویس	۲۰ فوریه ۱۹۷۴ – ۸ اوت ۱۹۷۷
تاریخ امضا	۸ ژوئن ۱۹۷۷
مکان امضا	ژنو
تاریخ اجرا	۷ دسامبر ۱۹۷۸
شرط اجرا	شش ماه پس از واریز دو سند تصویب یا الحاق
امضاکنندگان	۳ کشور Islamic Republic of Iran ; پاکستان ; United States of America ;
گروه‌ها	۱۶۹ کشور افغانستان ; آلبانی ; الجزایر ; آنگولا ; آنتیگوآ و باربودا ; آرژانتین ; ارمنستان ; استرالیا ; اتریش ; باهاما ; بحرین ; بنگلادش ; باربادوس ; بلاروس ; بلژیک ; بلیز ; بنین ; بولیوی ; بوسنی و هرزگوین ; بوتسوانا ; برزیل ; Brunei Darussalam ; بلغارستان ; بورکینافاسو ; بوروندی ; Cabo Verde ; کامبوج ; کامرون ; کانادا ; آفریقای مرکزی ; چاد ; شیلی ; چین ; کلمبیا ; کومور ; کنگو ; کاستاریکا ; Côte d'Ivoire ; کرواسی ; کوبا ; قبرس ; چک ; کنگو ; دانمارک ; جیبوتی ; دومینیکا ; دومینیکن ; اکوادور ; مصر ; السالوادور ; گینه استوایی ; استونی ; اسواتینی ; اتیوپی ; فیجی ; فنلاند ; فرانسه ; گابن ; گامبیا ; گرجستان ; آلمان ; غنا ; یونان ; گرنادا ; گواتمالا ; گینه ; گینه بیسائو ; گویان ; هائیتی ; سریر مقدس ; هندوراس ; مجارستان ; ایسلند ; ایرلند ; ایتالیا ; جامائیکا ; ژاپن ; اردن ; قزاقستان ; کنیا ; کویت ; قرقیزستان ; Lao People's Democratic Republic ; لتونی ; لبنان ; لسوتو ; لیبریا ; لیبی ; لیختن‌اشتاین ; لیتوانی ; لوکزامبورگ ; ماداگاسکار ; مالاوی ; مالدیو ; مالی ; مالت ; موریتانی ; موریس ; Micronesia (Federated States of) ; موناکو ; مغولستان ; مونته‌نگرو ; مراکش ; موزامبیک ; نامیبیا ; نائورو ; هلند ; نیوزیلند ; نیکاراگوئه ; نیجر ; نیجریه ; مقدونیه شمالی ; نروژ ; عمان ; پالائو ; فلسطین ; پاناما ; پاراگوئه ; پرو ; فیلیپین ; لهستان ; پرتغال ; قطر ; Republic of Korea ; Republic of Moldova ; رومانی ; Russian Federation ; رواندا ; سنت کیتس و نویس ; سنت لوسیا ; سنت وینسنت و گرنادین‌ها ; ساموآ ; سان مارینو ; سائوتومه و پرنسیپ ; عربستان سعودی ; سنگال ; صربستان ; سیشل ; سیرالئون ; اسلواکی ; اسلوونی ; جزایر سلیمان ; آفریقای جنوبی ; سودان جنوبی ; اسپانیا ; سودان ; سورینام ; سوئد ; سوئیس ; تاجیکستان ; تیمور شرقی ; توگو ; تونگا ; ترینیداد و توباگو ; تونس ; ترکمنستان ; اوگاندا ; اوکراین ; امارات متحدهٔ عربی ; United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland ; United Republic of Tanzania ; اروگوئه ; ازبکستان ; وانواتو ; ونزوئلا ; یمن ; زامبیا ; زیمبابوه ;
ضامن	شورای فدرال سوئیس
زبان‌ها	انگلیسی، عربی، چینی، اسپانیایی، فرانسوی، روسی
	[[wikisource:کنوانسیون ژنو/ پروتکل II}\|کنوانسیون ژنو/ پروتکل II}]] در ویکی‌نبشته

پروتکل دو پروتکل اصلاحیه ۱۹۷۷ کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از قربانیان درگیری‌های مسلحانه غیر بین‌المللی است و حقوق بین‌المللی خاصی را تعریف می‌کند. این قوانین تلاش می‌کنند از قربانیان درگیری‌های مسلحانه داخلی که در مرزهای یک کشور واحد اتفاق می‌افتد، محافظت بهتری داشته باشند. دامنه این قوانین به دلیل احترام به حقوق و وظایف حاکمیت دولت‌های ملی از سایر کنوانسیون‌های ژنو محدودتر است.

از ژوئیه سال ۲۰۲۰ تا کنون این پروتکل توسط ۱۶۹ کشور تصویب شده‌است. ایالات متحده، هند، پاکستان، ترکیه، ایران، عراق، سوریه و اسرائیل استثنائات قابل توجه هستند. با این حال، ایالات متحده، ایران و پاکستان آن را در ۱۲ دسامبر ۱۹۷۷ امضا کردند، که بیانگر تمایل اقدام در جهت تصویب آن است. ^[۳] امضای ایرانی قبل از انقلاب سال ۱۹۷۹ ایران داده شده‌است.

معرفی

پس از جنگ جهانی دوم در سال۱۹۴۹، هنگامی که کنوانسیون‌های ژنو به روز شدند، قانون بین‌المللی درگیری مسلحانه به‌طور تاریخی به بیانیه‌های سنتی جنگ بین ملت‌ها پرداخت. نمایندگان تلاش کردند تا حداقل استانداردهای انسانی مشخصی را برای شرایطی که دارای تمام ویژگی‌های جنگ است، بدون اینکه یک جنگ بین‌المللی در میان باشد، تعریف کنند.^[۴]

این مذاکرات منجر به ماده ۳، مشترک در هر چهار معاهده اساسی کنوانسیون ژنو در سال ۱۹۴۹ شد. ماده ۳ مشترک شامل درگیری‌های مسلحانه است که دارای ویژگی بین‌المللی نیستند، اما در درون مرزهای یک کشور محدود می‌شود. این ماده حفاظت محدودی را برای قربانیان فراهم می‌کند، از جمله:

با افرادی که هیچ گونه مشارکت فعال در درگیری‌ها ندارند، باید برخورد انسانی شود (از جمله افراد نظامی که به دلیل بیماری، جراحت یا بازداشت، دیگر فعالیت خود را از دست داده اند).
مجروحان و بیماران باید جمع آوری و از آنها مراقبت شود.

تا دهه ۱۹۷۰، دیپلمات‌ها در تلاش بودند تا دربارهٔ توضیحات مختصر آنچه ماده ۳ می‌گوید مذاکره کنند و دامنه حقوق بین‌الملل را تا دربرگیری حقوق مضاعف بشردوستانه در زمینه درگیری‌های داخلی گسترش دهند. این تلاش‌ها پروتکل دوم کنوانسیون‌های ژنو را نتیجه داد. بحث دربارهٔ این پروتکل بر دو ایده متضاد متمرکز شد.^[۵] اول، اینکه برای قربانی تمایز گذاشتن بین درگیری‌های مسلحانه داخلی و درگیری‌های بین‌المللی موضوعی مصنوعی و ساختگی است. اصول بشردوستانه باید صرف نظر از هویت رزمندگان اعمال شود. دوم، قانون بین‌الملل در موارد غیر بین‌المللی اعمال نمی‌شود. هر ملتی در درون مرزهای خود حاکمیت دارد و نمی‌باید قضاوت و دستور از سایر کشورها را بپذیرد.

جستارهای وابسته

کنوانسیون ژنو

کنوانسیون اول ژنو& در مورد درمان مجروحین در میدان جنگ.

کنوانسیون دوم ژنو، در مورد درمان مجروحین جنگ دریایی.

کنوانسیون چهارم ژنو، در نپرد درمان افراد غیر نظامی در زمان جنگ.

پروتکل یک، اصلاحیه ۱۹۷۷ که در مورد حمایت از قربانیان در درگیری‌های بین‌المللی به کار گرفته شد.

منابع

↑ "Signatory States". International Committee of the Red Cross. International Committee of the Red Cross. n.d. Retrieved 10 April 2019.
↑ "States Parties". International Committee of the Red Cross. International Committee of the Red Cross. n.d. Retrieved 1 July 2020.
↑ "Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of Non-International Armed Conflicts (Protocol II), 8 June 1977". International Committee of the Red Cross.
↑ Pictet, Jean (1958). Geneva Conventions of 12 August 1949: Commentary. International Committee of the Red Cross. Retrieved 6 August 2009.
↑ Levie, Howard (1987). The Law of non-international armed conflict: Protocol II to the 1949 Geneva convention. Martinus Nijhoff Publishers. Retrieved 6 August 2009.

پیوند به بیرون

Committee of the Red Cross: Full text of Protocol II with commentaries
List of countries that have ratified Protocol II
List of countries that have signed but not yet ratified Protocol II
International Review of the Red Cross, 1997 – No. 320 Special issue: 20th anniversary of the 1977 Additional Protocols
President Reagan's message to the Senate on Protocols I & II بایگانی‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine

[1] "Signatory States". International Committee of the Red Cross. International Committee of the Red Cross. n.d. Retrieved 10 April 2019.

[2] "States Parties". International Committee of the Red Cross. International Committee of the Red Cross. n.d. Retrieved 1 July 2020.

[3] "Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of Non-International Armed Conflicts (Protocol II), 8 June 1977". International Committee of the Red Cross.

[pictet-4] Pictet, Jean (1958). Geneva Conventions of 12 August 1949: Commentary. International Committee of the Red Cross. Retrieved 6 August 2009.

[5] Levie, Howard (1987). The Law of non-international armed conflict: Protocol II to the 1949 Geneva convention. Martinus Nijhoff Publishers. Retrieved 6 August 2009.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]